Her hikaye bir intikam yolcuğuyla başlardı. Karakter zarar görürdü, gururu ezilirdi ve bazen de kaçardı. Dünya'nın hikayesi ise intikam almasıyla başlıyor. Plan işleme kondu ve uygulandı. Sadece önünde bir pürüz var. Bu pürüz sırtında katran karası kanatlara sahip olsa da birkaç dakika önceye kadar bir insandı. Sadece duvardaki bir pürüzdü. Pürüz zımparalandı ama duvar yıkıldı. "Suçluluk asla hissetmediğim duygu ve seni şu an öldürsem bile emin ol arkamı döner eve giderim. Yatağıma girer rahat bir uyku çekerim. Altımda cesetten bir yığın var ve tahtım yığının üzerinde. Orada oturan ben ise bugüne o yığına tırmanarak erişmiş kişi,"

" Bildiğimiz üzere dünyada sadece insanlar vardı, ama bu insanlar altı ırka ayrılıyor, her rengin ise kendilerine özel güçleri ve toplulukları vardı. Ginese'ler suyu, Sorant'lar doğayı ve hayvanları, Moyarn'lar zihin oyunlarını, Karent'ler bedene acı verenleri, Yoltarn'lar koruyucu büyücüleri ve Ormano'lar intikamcıları temsil ediyordu. Belki de iyilerdi ama Korins dışına sürgün edildikleri için kimse bilmiyordu. Nedeni ne idi? Özel güçleri ne idi?" *** "Karanlığa yürümek zorunda kalan bir vücutta iki kişiydik. O ve ben ayrıydık ama aynı karanlığa yürüyorduk. O teslim olmuştu ben ise onu uyandırmaya çalışan küçük bir ışıktım. Ben karanlığa ışıktım , oysa zaten karanlık olmuş bir ışıktı. Ve bende o yolda yavaşça karanlık oluyordum." ____ #yaratılış 1 #manurios 1 #güvenmek 2 #ırk 3 #distopya 3 #özlemek 5 #distopya 5 #doğaüstü 6 #yıkım 12 #ikizler 14 #savaş 14 #bilimkurgu 16 #dünya 24 #yalnız 25 #büyü 45

*Yetişkin İçerik* +18 Kara kuyuydu orası içinde olmadığımız halde en dipteymiş gibi boğuyordu bizi. Kurtuluş yok gibiydi. Belki de yoktu. Kimselerimizi alıp bizi kimsesiz bırakmıştı. Biz kimsesizler birbirimizin kimsesi olmuştuk.

Elindeki ipe baktı. Sımsıkı tuttuğu, tenini keserek kanatan ve koyu kırmızı renge bürünen ipe. Hayata tutunduğu o incecik sicimi ellerine dolamıştı. İp ellerini kemiklerine kadar kesmişti, acı artık tarif edemeyeceği kadar fazlaydı ancak tutmaya devam etmesi için en az ip kadar sağlam gerekçeleri vardı. Yine de zaman zaman hayatı bırakıp ölümün daha kolay olacağını düşündüğü anlar oluyordu. Cemre Çetinkor, soyadını taşıyordu. Yanmıştı, kor olana kadar alevlerin içinde kalmıştı ancak öylesine dirayetliydi ki henüz yok olmamıştı. Biriktirdiği dayanılmaz sıcaklığı artık yakmak için kullanabilirdi. "Artık çelişki yoktu. Artık birinin gelip benim acılarımı yok etmesini beklemek, önüme çıkan her engeli sırtlanmak, kötülüklerden saklanmak yoktu. Acının bedenimi ele geçirmesine izin verirken, kini, nefreti, öfkeyi bir kenara atmak yoktu. İyi olmaya çalışırken kaybeden tarafa evrilmeye katlanmak da yoktu. Hayat bana başka seçenek bırakmamıştı."

Asiye İlkim Akçay! Üzüntülü, kederli ve acılı kadın! İsminin anlamını bu zamana kadar vermemiş miydi? Çektiği acılar bu zamana kadar sadece geçmişte kalmamış, boynuna yağlı bir urgan gibi asılmıştı. Bu sefer kaçmayacaktı, babasının arkasına gizlenmeyecekti, düştüğün de kardeşini suçlamayacaktı. Savaşacaktı. Çünkü biliyordu, babası düşmeden kaldırırdı onu. Biliyordu kardeşi dikenli yollardan yürütmezdi, şimdiye kadar Asiye isminin hakkını çok vermişti. Artık güçlü olacaktı. Düştü mü? Tekrar kalkardı. Koşuyorken takıldı mı? Daha da hızlı koşardı. Ne olursa olsun yapardı. Babasının kızıydı. O, Asiye İlkim Akçay'dı. Kapak: MatmazelinHayali

Başarılı bir Gazeteci olan Nesrin, babasının şüpheli ölümüyle birlikte kendini bir anda altüst olmuş bir hayatın içinde bulur. Bu yeni hayatı onun için gizem ve karmaşayla doludur. Geçmişiyle yeni hayatı arasında bağlantı kurmaya çalışırken hayatına giren yabancı onu aslında hep ait olduğu fantastik bir evrene sürükler. !HERHANGİ BİR ÇALINMA DURUMU KARŞISINDA HUKUKİ İŞLEME BAŞVURULACAKTIR! (Kurgu tamamen hayal ürünüdür. Gerçek kurum, kişi ve kuruluşlarla alakası yoktur!)

Kadın son kez doya doya baktı o hasret kalacağı harelere. Biliyordu asırlarca baksa bile doyamayacaktı. Ruhuna işlemek böyle bir şeydi. Adam kaybedeceği kadını son bir kez tutmak istedi kendinde . Oysa ki hep tutuyordu tutarken de acıtıp, kanatıyordu. Kadın gidince adam bitince anladı. Sahi söylesene gözleri esir adam bana bu kadar yabancıyken bu kadar içimde olmayı nasıl başardın?.

"Buradan ikimizin bedeni sağ çıkamayabilir ama sen ikimizin kalbini yaşatıyor olacaksın." Bir yaz kampına eğlenmek için giden yüzlerce genç. Orman da hepsi on beşer gruplara dağılmış. Fakat başlarına geleceklerden hiçbirinin haberi yok. Bir istila. İnsanlığın ve dünyanın sonunu getirecek olan. Bu istila onların kamp yaptıkları ormana ulaşıyor. Ve her şey saniyeler içerisinde değişiyor. Gittikleri kampta daha önce hiç yaşayamadıkları duyguların en derinini yaşıyorlar. Korku, üzüntü, öfke, yas, pişmanlık, mutluluk ve en tehlikeli olan; aşk. Fakat bu kamp bu duyguları onların eline verdiği gibi onlardan en acı bir şekilde geri alıyor.

Karanlığın Kalbinde Kaybolmak... Işıltılı bir partiden sonra, genç kadın kendini zifiri karanlık bir ormanda bulur. Bağlı eller, yırtık elbise ve bilinmeyen bir korku... Hatırlayamadığı bir geçmişin izlerini sürerken, hayatta kalma mücadelesi verir. Kaçırılmış mıydı? Bu ıssız ormanda kimler yaşıyordu? Cevaplar, korkunç bir gerçeği ortaya çıkaracak ve onu karanlığın kalbinde yalnız bırakacaktır.

Vücudum istekle tutuşuyordu yine kriz geçiriyordum ve elimden titremekten başka bir şey gelmiyordu hap almam lazımdı ama hap almaya tek kuruşum dahi yoktu. Ellerim ve bacaklarım titreyerek ezbere bildiğim pis sokakların arasından zorla geçtim, o kadar çok gelmiştim ki buraya artık saymayı bırakmıştım beni bu hale getireni asla affetmeyecektim. Sağımdaki binada durdum burası yıkık dökük binaların olduğu bir sempti. Yıkık olan pis ve iğreç binaya girdim ve satıcıların karşısında durdum burada o kadar çok satıcı vardı ki, burası onlara aitti. Adamlara dahada yaklaştım o kadar iğrenç içki ve sigara kokuyorlardıki midem bulanmıştı nefesimi tutup "Benim hap almam lazım ama param hiç yok." dedim, sesim bile titriyordu. Aralarından bir adam "Paran yoksa defol buradan kızım, gece gece uğraştırma bizi" adamların hepsi o kadar küçük bakıyordu ki tabi bende böyle benim gibi arzu ile titreyen birini görsem bende bakardım. Zorla titreyen elimi kaldırarak "Bakın benim bu hapı almam lazım borç olarak sayın bu seferlik" az önce konuşan adam oturduğu kırık sandalyeden kalktı iğrenç sarı dişlerini göstererek, pis pis sırıtarak bana baktı "Aslında burada ki herkesle yatarsan sana istediğini verebilirim, sonuçta senin istediğine karşı bizim istediğimiz." Hepsi öyle iğrenç bakıyordularki saten midem koku yüzünden kötüydü daha da kötüleşti bir an kusacağım sandım, bana istediğimi vermeyeceklerini anladığım an titreyen bacaklarımı pis sokaklara geri çevirdim işte ben buydum iğrenç olan Allesia yine kaybetmiş, insanlar yine kazanmıştı... #Fantastik serisi olacak. Başlangıç tarihi: 03/04/2022