Milyonlarca insanın olduğu yerde, varlığımdan sadece birkaç insan haberdar olsa bile şuan, küçük bir sokakta, büyük bir şehirde, bir sürü ses ve gürültünün arasında, tek başımaydım. Sadece ben ve ölüm korkum vardı. Karanlık bana kollarını açarken kendimi oraya bırakmamak için direnmek daha çok canımı yakıyordu bu yüzden bana açılan kollara kendimi bıraktım. (Geçmişin Zincirleri adında ilk ve tek kitaptır.) **Bu kitapta kadını aşağılama, küçük görme yoktur, ona göre yorum yapın*

Nefeslerin, gülüşlerin, sesin, öpüşlerin, en önemlisi ruhun varken benim payıma düşen bir avuç toprak olmamalıydı sevgilim... İlk mektup tarihi: 30.01.23

Herkes, içinde bir yere gizlemiş olduğu ilk kimliğinin yanı sıra, herkesin gördüğü ve bildiği 3. yani sahte kimliği ile yaşardı. Bu yüzden bu çağda yaşayanlar güvenilmez insanlardı. Bu hayatta kendi oluşturduğun 3. kimliğin, yani sahte kimliğine dahi güvenmemelisin. Ben bunu öğrenmiş ve bunu yaşamıştım. İnsanların sahte ve iğrenç olduğunu en başından beri anlamıştım ama bu kadar sahte olabileceklerini yaşayarak öğrenmiştim...