Önüme bir kadeh koydu, içine şarap doldurdu ve ince uzun parmaklarıyla masa da bana doğru ittirdi. Kimse dokunmadı, sadece gözlerimiz değdi kadehe ama o kadeh devrildi, kucağıma düştü ve içinde ki şarap bedenime yayıldı. Bu şarap benim kanımdı, şarap şişesinin kırılan cam parçaları benim kalbimdi ve kucağıma düşen bu...
"Hâlâ köpek gibi bana aşıksın," diyerek canımı yakacak bir kahkaha attı. "Biriyle kol kola okula gireceğim diye ödün kopuyor, birinin yanına ilerlediğimde aklın çıkıyor. Hadi yalan de, seni çok iyi tanıyorum ben. Kandıramazsın beni." Gözlerimin sulanmasına engel olamasam da onun gibi kahkaha attım. O sırada spor salo...
Numara sallayarak mafyaya denk gelmek mi? Tamda benden beklenen bir hareket! *Mafya'ymış isimli ilk kurgu.* UYARI:KİTABIMA KÖTÜ YORUMDA BULUNMAYINIZ. BEĞENMİYORSANIZ OKUMADAN GEÇİNİZ. AKSİ HALDE KİTABIMA VE ŞAHSIMA HAKARETTE BULUNAN KİŞİLER ŞAHSIM TARAFINDAN ŞİKAYET EDİLİP ENGELLENECEKTİR. SAYGILAR...
