*Gerçek Aile klasiğidir, aşiret hikayesidir.* Reklam yapmayın siliyorum. ° Valeriya... Rusya'da yaşayan 16 yaşında küçük bir kızdı. Türk bir annenin ve Rus bir babanın kızı olduğunu düşünüyordu. Bir gün ailesi karşısına geçti. Ve o andan itibaren her şey değişti. ° Yazma tarihi: 04/07/2022 Yayınlama tarihi: 17/06/2024 17/09/2024 #abla katagorisinde birinci. 19/09/2024 #ikizim katagorisinde birinci. 10/10/2024 #macera katagorisinde sekizinci. 11/10/2024 #aksiyon katagorisinde ikinci. 17/10/2024 #abilerim katagorisinde dördüncü. 20/10/2024 #aile katagorisinde beşinci. 23/10/2024 #gerilim katagorisinde yedinci. 24/11 /2024 #aşiret katagorisinde üçüncü. 24/11/2024 #kurgu katagorisinde birinci. 15/01/2025 #bilimkurgu katagorisinde dokuzuncu. 02/06/2025 #romantik katagorisinde beşinci.

3316gun: 3316 gün hatrına beni tekrar sever misin? *** Bora ve Buket, ortaokuldan beri en yakın arkadaşlardır. En azından Bora için her şey bu kadardan ibarettir ama Buket için Bora arkadaştan daha fazlasıdır. Buket, kendi hislerinle boğuşurken Bora hiç beklenmedik bir şekilde kaza geçirir. Buket, Bora'nın uyanmasını beklerken içindeki her şeyi sahte bir hesaptan Bora'ya dökecektir.

"Kaderin hain oyununa yenildi hayatlarımız kabul et."genç adamın ses tonu gerçekleri haykıran sözlerin altında ezilir gibi çıkmıştı, dik duruşunun aksine. Duydukları ile acı bir gülüşü dudaklarında ağırladı genç kadın. Kabul etse ne değişecekti ki? "Oluru yok bazı şeylerin ağam. Kabul edip etmemem de bunlardan biri!" Bir çiçek duruyordu, tam genç adamın karşısında, bir yanlışı düzeltircesine açmış; Gelmiş ta yüreğine gerçekleri haykırır gibi duruyor. Yıllara ev sahipliği yapan koca seyhanlı konağı bu çiçekle sevda rüzgarını estirmeye başladı o an. Her kapının eşiğinde ince bir hüzün olan bu konak umutla o çiçeği bağrına bastı. Bir sevda. Bir hüküm. Umutları vardı, hayatta, herşeye inat. Hissetikleri sancıyı yok saymak mümkün değildi.Yanan yüreklere merhem vurulmaz o yüreklerin sarılmaya ihtiyacı vardı. Çok şey vardı bu hikayede, yüreğe yara olup dile dökülmeyen. Kitap kapağı- hayallirüzgarlar

Ne olursa olsun yüreğim seninkinin yanında çarpmayacaktı, yüreğim sana çarpmasaydı... Ölüm her zaman ayırır... Bizi ise ölüm birleştiriyor... Yapma Nur'um...bir berem bir sen...

Türk Özel Kuvvetler Komutanlığı'nda görev yapan Teğmen Kürşat Soytürk kurulan bir kumpas ile ordudan atıldı. Bu durumun arkasını bırakmayan Grup komutanlarından Albay Salih İsmail Toprak olayı çözer ve hem intikamını alması için hemde ülkesine hizmetine devam etmesi için yazdığı özel görev emri ile Teğmen Kürşat'ı orduya tekrar alınması için elinden geleni yapar. Uzun uğraşlar sonrasında orduya tekrar dönen Kürşat çeşitli engeller ve zorluklar ile karşılaşacaktır. Bu engel ve zorluklar ile mücadele ederken neler yaşadığını anlatan hikayemize bekleriz...

Türk Silahlı Kuvvetleri'nin en önemli birliklerinden olan Türk Özel Kuvvetler'de görev yapan Üsteğmen Salih İsmail Toprak namı diğer Dadaş Üsteğmenin zorlu hayatını anlattığım bu hikâye tamamen hayal ürünüdür. Gerçek kurum ve kuruluşlar ile bir bağı yoktur.

O bir SAVCI. Alanında ün salmış ve herkesin dilinde övgüyle bahsedilen bir kadın olmuş. Geçmişine rağmen... ***** O bir YÜZBAŞI. Timinin komutanı ve komutanlarının gözdesi bir adam olmuş. Herşeye, herkese rağmen...

Kağan: Sana göre biz iki iyi arkadaşız değil mi? Umay: Evet. Ne oldu ki? Kağan: Bana göre değiliz. Umay: Ne? Umay: Ne demek istiyorsun Allah aşkına Kağan? Kağan: Diyorum ki, şu dünyada tek başına savaşmana izin vermeyeceğim Umay: Kağan anlamıyorum cidden... Kağan: Ben senden vazgeçmem Işıkları söndürseler bile... '220722

Vâye: Nasip, kısmet. ••••• Ben Defne. 25 yaşında bir Psikoloji mezunuyum. Liseden sonra 1 sene üniversiteye hazırlandığım ve üniversitede de 1 sene alttan derslerimi veremediğim için bu yaşımda KPSS'ye hazırlanıyordum. Babam Ankaralı olduğu için ve babamın işlerinden dolayı Ankara'da oturuyorduk ama ben hem sınava daha iyi hazırlanacağımı düşündüğümden hem de biraz dinlenmek istediğimden dolayı anneannemin yanına Ordu'ya, küçük köyümüze gelmiştim. Dedem vefat ettiğinden beri kuzenim Ayça anneannemle birlikte burada yaşıyordu. Ayça liseden sonra üniversiteye gitmemişti ve evde nakış yapıp internet üzerinden satıyordu, oldukça tanınıyordu. Köyümüzde uzun süredir tek yaşayan yaşlı bir teyze vardı. Emine Teyze çocuklarından hiç hayır görememişti ve öldükten sonra evinin askeriyeye bağışlanması için bir vasiyet bırakmıştı. Emine Teyze birkaç ay önce vefat etmişti ve ev de askeriyeye bağışlanmıştı. Emine Teyze'nin vefatından bir süre sonra o eski ev restore edilmişti. Bugün de askeri bir manga köye, eğitime geliyordu. Muhtarın söylediğine göre bu manga teğmenlerden ve onları eğitecek bir üsteğmenden oluşuyordu. ••••• Final: 27.10.2020 🌸

"Ondan şikayetçiyim memur bey! Bu kız insanları dolandırıyor!" Şu an nerede miydim? Saat gece on bir suları, mekan polis merkezi. Yanımda tanımadığım iki yabancı. Komiserin önünde sırayla dizilmişken ve hemen yanımdaki yabancı beni öfkeyle şikayet ederken başımı dik tuttum ve ayağıma dolanan kırmızı eteği çekiştirdim. "Ben kimseyi dolandırmıyorum memur bey! Bunlar okunmuş su, o zıkkımı içeceklerine bunu içsinler de hidayete ersinler diye satıyorum!" Çocuğun bakışlarındaki öfke değişmezken gözlerinde ufak hayret parıltıları belirdi. "Bak hala gülüyor!" Yüz kaslarımı kontrol ettiğimde sırıttığımı fark ettim ama ciddileşmek adına bir adımda bulunmadım. Ciddi olmak bana göre değildi. "Yeter!" diyerek masaya yumruğunu indiren de yaşlı komiser oldu. Adam haklıydı, geldiğimizden beri bir türlü susmamıştık, çıldırmış gibi bize bakıyordu. Cennet Mahallesindeki komiser Zeki abiye benziyordu. "Salih!" diye bağırdı kapıda dikilen polis memuruna aynı sinirle bağırarak. "At bunları nezarete de akılları başlarına gelsin!" Pata küte götürülürken, bağırışlar ve onun ikazları karakolu dolduruyordu. Biraz kafan mı karıştı? Her şeyin ne zaman başladığını mı merak ediyorsun? O zaman dinle. Telefonunu biraz daha yakınlaştır ve yavaşça arkana yaslan. Hocana veya annene çaktırmadan okumaya devam et. En baştan başlıyorum.