Sessiz bir initli döküldü dudaklarımdan. "Daha yüksek sesle inle,sesini duymama izin ver!" Sert bir sesle,bacak aramdan başını kaldırıp konuştuğunda arkama yaslandım. Göğsüm şiddetle inip kalkıyordu. Halam, bizim bu halde olduğumuzu görürse kesinlikle kalpten giderdi. "Korkuyorum." Diye fısıldadım, gizli bir heyecan barındıran sesimle.Onunla salonun ortasında işi pişirmek üzereydik, gecenin bir yarısı, halama yakalanma korkusuyla... "Bence de korkmalsın. Bu gece sana yapacaklarımdan... Korkmalısın." •√➦❝1990'lı yıllarda geçen bir hikâyedir! Yetişkin içerik ve yaş farkı barındırmaktadır! • • ➦köyaşkı#1 | 31.02.2023 zorakievlilik#1 | 03.02.2023 mutluluk#1 | 22.04.2023 eskidönem#1 | 18.09.2023 köy#2 sevda#4 tutku#6 genelkurgu#10 | 07.11.2023

Hikaye, 1980'li yılların yaz sonuna doğru havaların serinlediği, yaprakların sarardığı ama sonbaharın henüz açık seçik bir şekilde kendini göstermediği bulanık bir zaman diliminde aittir. Bir genç kızın uzaktan uzağa gördüğü ve henüz tanımadığı bir adama hayranlık duyuşunu, ardından çevresinin onay verdiği ve hiç görmediği biriyle hayatının en önemli kararlarından birini verişini, bu kararın üzerine de omzuna yüklediği sorumlulukları nasıl yöneteceğini anlatır. Hava nadiren güneşli, toprak çoğunlukla verimli, Nare her zaman sessizdir. Buna tezat epeyce gürültülü bir adam hayatına girmek için yollar aramaktadır. Keyifli okumalar. ... Hikaye Karadenizde geçmektedir.

Dul Zümrüt ile Deli Ömer in zor sevdası. "Nasıl kıydılar sana kara Zümrüt. Bu incecik parmaklarına nasıl kına yaktılar. Çocuk yaşında bu narin tene nasıl beyazları sardılar?" "B-ben kara değilim ki ... neden bana kara Zümrüt diyorsun?" "Senin bahtın kara ...yoksa bana gelin olmazdın sen."

"Beni kiminle evlendireceksin Süleyman ağabey?" Nefesine aşk karıştı adamın, ruhuna ömür, ömrüne güzellik, yatağına nefsi uğramasada olurdu... Ölümüne İmza ismiyle yayınlanan ilk kitaptır. 20.08.2019 tarihinde yayınlanmaya başlamıştır.

"Behice!-" "Evlendiğimiz ilk günden beri kaçıncı başka kadının koynuna girişin ben sana soruyor muyum? Her gece acaba kiminle diye düşünüyor muyum? Teyzendeyken o kadının kokusuyla gelip üstüne bana sarıldığında bir şey dedim mi? Hayır! Çünkü buna hakkım olmadığını sen söyledin. Biz bir anlaşma yaptık. Eğer bunu kabullenmek zor geliyorsa dediğin gibi boşa beni! Senin karın olmak,istediğim bir şey değil zaten. Tek katlanma sebebim amcamın şerefi, namusu! Senin için olduğunu sakın bir an bile düşünme! Şimdi kimi sevdiğimi sorgulama -" "Behice! Hala sevmek diyorsun. Sen benim karımsın. Birini seveceksen evliliğimiz bitmediği sürece bu ben olurum." "Öylemi boşa o zaman beni zira seni asla sevmeyeceğim! Hoş boşamana bile lüzum yok, karın değilim bir başkasını pekala sevebilirim" **** SAVAŞIN İÇİNDE UMUTSUZ BİR AŞK

Hatice... İç Anadolu'nun uçsuz bucaksız bozkırlarının sarı sıcağında olgunlaşmış başağı. Baharda yaylada açan çiğdem çiçeği, engin ovalara bırakılıp da özgürlüğüne salınan yılkı atı. Hatice... Nazım'ın Piraye'si , Tanpınar'ın ela gözlü çöl ahusu... Kim soldurdu saksıda menekşelerini ? Kim kırdı salıncak kurduğun ardıç ağacının dallarını ? Kim yaktı evcilik oynadığın tahta bebeğini ? Kim kararttı aydınlığını Hatice ?

Ebe salonda bekleyenlerin yanına kucağında yeni yıkanmış bir erkekle döndü. İmam bir adım öne çıktı. Kucağına aldı ağlamaya başladı, sesiz cırtlak ve çok çıkıyordu. Sağ kulağına ezanı okudu köyün huysuz ve aksi imamı. Sol kulağına kâmet okuduktan sonra ölmeden evvel annesinin koyduğu ismi sağ kulağına okuyacaktı birde. "Hasan, Hasan, Hasan." diye 3 kez fısıldadı kulağına. Hasan süt beyazı bir tenle doğmuş kara saçlı cılız bir bebekti. Öksüz yetim doğdu eli ayağı tutmaz dedesi de yaşına girmeden göçtü gitti. Bebekleri olmayan berber ve eşi bakmak için gönüllü oldular. Kucaklarına yeni kızı almış almancı gelinde Hasana süt anne oldu. Üstü başı köy halkınca verilirdi. Hasan büyüdükçe delikanlı oluyordu. Ne bir şımarıklığı ne haylazlığı vardı. Hasattan hasata koşar samandan evler yapardı. Saman balyaları dizilince ev gibi olurdu hep saman evim olacak derdi. Her sene cılız kollarla çalışır her geçen yılda beyaz teni gittikçe kavrulurdu. İlk okul üçe gelince Hasan artık esmer tenli kara saç kara gözlü bir çocuk olmuştu.

"Papatya," diyor. "Öyle narin öyle hassas bir çiçek ki, bakma öyle dağda bayırda hattâ bozkırda yetiştiğine... Sevmesini bilirsen ziyan olup gitmez be Adile..." İki parmağı arasında tuttuğu papatyaya bakıyor hüzünle... "Adile ne olurdu, bir şans versen bana ha? Ah ah... Geç kaldım ben sana, seni böyle hoyratça paramparça edenin nefesini kesmek var amma yine sen üzülürsün diye korkuyorum," diyor. Bakışları benden medet umarcasına... "Çok mu seviyorsun beni?" diyorum. Bakışları öyle umut vadediyor ki anlatamam. "Çok..."diyor. Başlangıç :07.03.2019