Yavaşça gözlerini açan Simon kendini oldukça tanıdık bir yerde buldu. Ayağa kalkma zahmetine bile girmeden sıkıca gözlerini yumdu, karanlıktan ve gölgelerden başka bir şey görmeyeceğini biliyordu çünkü. Her seferinde olduğu gibi onun çığlığını duydu önce, ardından etrafındaki sahnenin değişmeye başladığını hissetti. Kurumuş yapraklar elinin altında çıtırdayarak parçalandı, çok geçmeden onun kanının sıcaklığı parmaklarına ulaşmıştı. Son sözlerini duydu, kalbini tekrar gömdü ve tekrar yemin etti; onlara sebep oldukları bütün acıları ödetmeye.

Etrafımı çeviren aynalara baktım. Önümde duran yansıma benim yerime kız kardeşime aitti. ''Hepsi senin suçun.'' Tüylerimi ürperten bir kahkaha yankılandı aynaların arasında. Kız kardeşim bir aynadan silinip diğerinde belirirken ona yetişebilmek için etrafımda dönüyordum. Ayaklarımın birbirine dolanmasıyla dizlerimin üstüne düştüm. Artık kız kardeşime ait olmadığını düşündüğüm soğuk bir ses kulağımda asılı kadı. ''Ailemizi yaktın. Küllerini toprağa savurdun.'' Sesin nereden geldiğini anlamaya çalışmaktan yorulup kafamı kollarımın arasına aldım. Omzumda hissettiğim soğuk bir el ile irkilerek yerimde doğruldum. O'nun kollarının arasındaydım. ''Bunu da atlatacağız. Birlikte.'' ''Birlikte.'' (Bir Creepypasta fanfiction'ıdır. Merak etmeyin Mary Sue içermez. ^^)