Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Geçmişini, tozlu sayfalara gömüp halının altına süpüren Karaca, zamanla geçmişinin onun için açtığı çukura düşüyor. İçinde yüzleşmesi gereken koca geçmişi ve önünde hesap vermesi gereken birinin olduğu gerçeği onu kasıp kavuruyor. Bataklık misali onu içine çeken kara geçmiş, yaralı çocuğun açık yarasını deşiyor. Zaten dikiş tutmayan yara, geçmişin koyduğu ağırlıkla harap olmuşken yaşananlar derinlerde, en dipte herkesin içine işliyor. Zihnin derinlere gömdüğü o karanlık geçmiş, ortaya çıkmak için birinin o toprağa basacağı günü bekliyor. Yaralı küçük kız, bir zamanlar kurduğu hayallerde yaşamına son verirken, gerçekler kalplerin derinliklerine kazınıyor. *Şiddet, kan, şehvet ve vahşet içermektedir. Yayınlanma tarihi: 16.08.2022 Bitiş tarihi: 20.10.2023 (Düzenlenecek) Wattpad'te Sessizliğin Vaveylası adında yazılmış ilk kitaptır. Bilgi ve daha fazlası için: İnstagram: sema.elibuyuk

Zaten vurmayacakmıydık seni. Onu babanın aileni öldüren biriymiş gibi öldür,XN. İç sese katılmıştım. İnsanların illaki aile kurmasına gerek yoktu. Hatta iyi bir anne olamayacaksa, onu yetiştiremeyecekse bilinçsiz bir şekilde ebeveyn olmalılar. Bilinçsiz büyüyen her çocuk, büyüyünce size bir canavar olarak geri dönecektir. Ancak bazıları sessizlik ile bazıları ise içindeki tüm fırtınasını dışarıya vurarak gösterecektir. Kimileri insanlardan tamamen uzakta yaşarken,kimileri ise acılarını kahkahalar dökerek anlatır. Ben her zaman ikisinin arasında kalmış bir canavarım ve hayatım boyunca canavar olarak kalmaya devam edecektim. Y̴̲̥͈̥̎̃å̴̫̝̣̑̃z̷̗̝̋͌͛ı̷̦͇̖̊́l̷͙̪̘͓̽́͐ı҈̫͎̰̜͊̔m̸͙͎̖͖̳͛̋ #̴̬̰̜͍̜͒̀1̵̯͈̤͙̝̇͂͛̍̄|҈͕̪̱̏̆͂1̴͎͓̫̬̏̆͊6̵̣̰̂͛.҈͇͇̀̆̾1̷͖͈̟̰̜̈̅͂̎1҈̝̭͚̽̍̅̑.̷̤͖̣̬͌̀͊͊̑2̸̭̥̤̪̱̈̿2̶̪̥̌̂́͋

❝geçmişi olmayan birini geleceğiyle korkutamazsın.❞ Kelebeğin ömrü 3 gündü. Birinde güldü, Birinde söndü, Birinde öldü. O gün, kelebeğin özgür olduğu son gündü. Gökten düştü Yerde öldü üçünü de gördü... ♕KIRIK KANATLAR SERİSİ♕

Beş yaşındaki bir çocuğa iç organlarımız nelerdir diye sorsanız vereceği ilk cevap hiç şüphesiz kalp olur. Böyle öğretilir çünkü biz insanlara, karnımızın hemen üzerinde, kaburgalardan oluşan bir kafesin içerisinde dört odacıklı bir organ olduğu söylenir. Ben buna inanmıyorum. Biliyorum ki, bazı kaburgalar kalp taşımazlar. Bu bir varsayım değil, bir gerçek. En büyük kanıtı da benim. ∙ "Dokuz yaşımdayken elimi göğüs kafesime daldırdım. Kaburgalarımı kırarak kalbimi çıkartıp attım yerinden. İşte, benim cehennemim böyle başladı." 170919 | signoraelsa ® • bu isimle yazılmış ilk ve tek kurgudur. • kapak tasarımı: @japoncivciv • +18 ögeler içermektedir. (şiddet, küfür, cinsellik vb.)

Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.

Yaşadığı travmalar sonrası hayata tutunmaya çalışan bir kız, bir gün hiç beklemediği bir anda aldığı haber ile tekrar umutlarının yeşerdiği bir kız. Ya daha mutlu olacaktı, ya da daha beter... 'Gerçek aile' klasiği <3 ( DÜZENLENECEK )

Hayat gerçekten zorluklarla doludur. En kötü anında bile bir tekme de hayattan yersin. Defne'de zaten kötü giden hayatında bir şeylerin ters gittiğini öğreniyor. Mesela ailesinin, öz ailesi olmadığını. Bunca zamandır yaşadıklarının doğduğunda yapılan ufak bir karıştırılmadan dolayı olduğunu öğreniyor. -------------------------------------------------------------------- İlk ve ergenlik eseri olan kitabımdır. İyi okumalar.

"Sana hiç söylemedim ama sana aşıktım. Bunu yüzüne karşı söyleyememek de benim ayıbım olsun." 070822 ☁️