Bir tarafta çocuklarından habersiz yaşayan bir adam. Diğer tarafta günden güne baba özlemiyle yanan; sesini, kokusunu, görünüşünü merak ederek büyüyen iki çocuk. Ve tüm bunlara sessiz kalarak onu terk edip ruhunu paramparça eden adamın çocuklarını hak etmediğini düşünerek gizleyen bir kadın. Geçmişe hapsolmuş yaşanmış...
Pencerenin önünde öylece oturup karanlığın tıpkı bir örtü gibi her yeri örtmesini izliyordum. Sakin bir nefes daha içime çektiğim de burnumdan ciğerlerime inen kahve kokusu ile kupayı kaldırıp dudaklarıma yasladım. Arkamdan gelen ses ile çöktüğüm divandan hızla kalkıp arkama döndüğüm de salonumun ortasın da gördüğü...
Genç kadın, elini duvara doğru uzattı. Kendi kanından bir adam onu durdurmaya çalıştı ama durduramayacağını o da biliyordu. Parmakları duvarın saydam, kızıl yüzeyini aştı. Aylardır izini sürdüğü şeye bir adım daha yaklaşmıştı. Genç kadın önünde duran o duvarı aştığında, karşısına onu bekleyen bir köprü çıkacaktı, gerç...