Karanlık dünyaya yüz tutup her yeri siyaha boğmuştu. Doğanın annesi yüzünü tabiatına çevirip onları koruyama karar vermişti Alacakaranlık gözleri ile olup biten her şeyi izlemeye karar vermişti Ateş kendi etrafında ışığını parlatıp aydınlık yaratırken, denizlerde coşkuyla uyuyan su da karaya vurmaya başlamıştı Tüm bu olayların arasından hepsine destek veren Rüzgar şiddetli bir şekilde kasırga yaratmıştı Ölüm herkesin kalbine vurduğunda toprakta yetişen çiçekler solmuştu Zaman neredeydi? ve ne yapacaktı?

Berfu, bir kez doğmuş, bin kez ölmüş bir ruh. Bir cinayet; ki bu cinayet failin annesi, katilin babası olduğu bu cinayet, onu darmadağın etmiştir. Alkolün, uyuşturucunun, cinselliğin kollarına düşmüş bir gençlik. Bu roman size cennetin kapılarını vadetmiyor. Aksine bu roman, fırtınanın ortasına kalmış yaprakların gökyüzünden yeryüzüne savrularak düşmesini, ayaklar altında ezilmesini anlatıyor. Kan, ter, tütün, gözyaşı, kusmuk kokan bu dünyaya adım attığınız andan itibaren tiksineceksiniz; insanlardan, Tanrı'dan ve tabii kendinizden. ''Kaybolmayı seviyorum, Berfu. Bir yere ait olmamayı, bir kısrak gibi özgür olmayı seviyorum... Ve öldüğümde kül olup küllerimin bir çiçek bahçesine serpilmesini istiyorum. Depresif bir istek değil bu... Aksine bu sözler, içimde bir yerlerde yitirmek üzere olduğum o cılız ışığı hissetmemi sağlıyor.'' Bu hikaye rahatsız edici unsurlar içerir. On sekiz yaş ve üstü için uygundur. Psikolojik olarak kötü etkilenmek istemiyorsanız lütfen okumayın.