Ölüm saati geldiğinde oturulan o masa saniyeler içerisinde kavrulacaktı. Ve kavruldu. Kimisi o masada bedenini kaybetti. Kimisi o masadan bedenini kurtarmaya çalışırken ruhunu kaybetti. Ailemin ölümüne gözlerimle şahit olmuştum. Benim de onlarla ölmem gerekirken son anda ölümden caymış, canımı kurtarmıştım. Sonrasında ise her defasında ölümün en işkenceli bataklığına çekildim. Yaşayacağım her kötü andan sonra dilimde tek bir döngü belirir. 'Masama geri dönmek istiyorum.' Kan içmiştim. Soyadıma bulanmıştım. Ama yaşama umudum hiç sönmemişti. Ailenin en küçük üyesi ölümden vazgeçti, peki ölüm ondan vazgeçer mi? ~*-*~ "En sevdiğim renk kırmızı. Ve inan bana o rengi teninde tamamlayabilmek için seni her türlü utandırabilirim." ~ Kadın gecesinin sahibine, Adam Minikşe'sine ~ 🌹 Kitabın adı, içeriği, kurgusu şahsıma ait olup kopyalanamaz, taklit edilemez lakin ilham alınabilir. Sevgiler :)

Kamuflajlı kollarının kızın sarı bukleleriyle oluşturduğu tezata gülümsedi. Sonra gözlerini aşağıya indirdi. Bedeniyle duvar arasında küçücük kalan bir kız. Beyaz dantelin örtemediği göğüslerin arasındaki muhteşem vadi. Kızın kokusuyla sarhoş olmuş burnunu o çukura gömmemek için kıvranırken mırıldandı. "Ben askerim. Barut kokarım." Kızın inip kalkan göğüslerinden gözünü ayıramadan devam etti. "Sen dantelsin, parfümsün." Kendini güçlükle bir adım geri çekip o mavi gözlere baktı. "Bizden bi sikim olmaz. Şimdi git, o ütülü pantolonla evlen."

-"Zaten beni kaçırmak istemezsin" dedim yine zorlama bir kahkaha ile.. Bir yandan da gözümü yoldan ayırmıyordum.. Ormanlık bir yola girdiğimizde hava da yavaş yavaş kararıyordu.. İçimin ürpermesine engel olamamıştım.. -"İşimiz çok uzun sürecek mi?" Yan gözle Xander'a bakmayı ihmal etmiyordum ama birden gözlerindeki yumuşaklık yerini kademe kademe anlamlandıramadığım bir sertliğe bırakmıştı.. -"Hayır.. Seninle biraz sohbet edicez o kadar.." Aptala yatmak en iyisiydi.. Ürkmeye başlamıştım ve bunu görsün istemiyordum.. -"Barda da konuşabilirdik.. Bu akşam geliyorum sonuçta.." Yine o salak ve zoraki gülümseme, bu sefer daha histerik ve panik olan ses tonuma eşlik etmek için yüzümdeydi.. -"Çok kalabalık" dedi sanki benimle konuşmuyormuş gibi.. Yolun geri kalanında sesimi çıkarmadım.. Beni öldürecek hali yoktu sonuçta değil mi?

Evet, annemin evlenmesiyle babamın yanına, İzmir'e taşındım. Evet, hayatımın en güzel günlerini burada geçireceğimden habersizdim. Evet, hikaye çok klasik. En azından benim için, üç kafadarla tanışana kadar. Suratsız ve huysuz 'Buzlar Prensi' Mehmet, Üşenmeye bile üşenen, aşk adamı 'Akl-ı Selim' Selim, Genç kızların sevgilisi, atarlı 'Behlül Kaçar' Cenk. Bu üç koca çocuğun hayatıma girmesiyle, adını ilk defa duyduğum bir çeteye, VIP olarak katılacaktım. İzmir Çetesi'ne.

DÜZENLENDİ. Güneşin öptüğü Kardelen, kusurlu bulduğu kusursuz güzelliğinin farkında olmayan, özgürlüğüne düşkün bir bey kızıydı. Kızıl saçları ve çilli yüzüyle ovasında ki tüm kadınlardan farklı, açık mavi gözleriyle ise bu zamana kadar görülmemiş, büyülü bir güzelliğe sahipti. Ancak onun bu görülmemiş güzelliğini kötüye yoran, onun lanetli olduğunu düşünen zihniyetler kızına düşkün babanın bir önlem almasına sebep oldu. Kızının güzelliğinden haberdar olan baba, genç kız büyüyüp serpilmeye başladığı an, saçlarını sarıklarla, yüzünü ise peçelerle saklamaya başlamıştı. Bu önlem genç kızın hayatını tamamen değiştirecek, onu efsanevi bir varlığa dönüşmüş Kara'nın pençelerine atacaktı. Hiç kimseye boyun eğmeyen, güneşin öptüğü bir Çerkes kızı... Ve onu pençelerine alan, adı gibi karanlık; ömrü boyunca annesinden başka kadınla konuşmamış, ürkütücü denecek kadar iri bir Osmanlı askeri. Onları bekleyen uzun bir yol... Kardelen, Kara'nın karanlığından heyecan duyarken, Kara kendine karşı gelebilecek kadar cesaretli bu tuhaf kızın gizeminde kaybolacak, onun çirkin yüzünü saklamak için taktığını düşündüğü peçeyi düşürecekti. Ama bilmediği bir şey vardı. O peçe düştüğü an kendisi de genç kızın ufak ama güçlü pençesine düşecekti.

Pekâlâ bir kitap yazıyorsunuz.Günümüzden on beş yıl sonrasını.Peki siz paspal,gözlüklü, beceriksiz bir kız olsaydınız ne yazardınız? Bizim kahramanımız Helen ne mi yazdı? Kendi hayalini... Zengin bir kız; tabii ki güzel,başarılı ve seksi. Yazdığı bu kitapta olmazsa olmaz iyi bir erkek ve kötü bir erkek de... Birisi mükemmel aşık ,diğeri ise tam bir playboy. Belki biraz dram katmak istemiş olabilir ve bu yüzden kendi hayalindeki kız karakterini, başka bir erkeğe aşıkken ailelerin zoruyla bu playboy ile nişanladı. Evet evet...Güzel bir hikâye olacaktı. Ama... Hikâyenin yarısındayken bir sabah uyandığında kendini nerede buldu dersiniz? Playboyun evinde mi? EVET!

Gül ve onun baş gardiyanıyla tanışın. Gül için Mardin artık bir kafes haline gelmiştir ve bu kafesin baş gardiyanı Azat'tır. Peki ya Gül yanılıyorsa ya Azat kafesin değil de kalbinin efendisiyse? Azat Gül için özgürlüğünde olmuştu. O artık Mardin'e tutsaktı, abisi yüzünden ağalık ona dayatılmıştı. Azat bu kadar fedakarlık yaparken Gül ne yapmıştı? Bazı aşklar büyük nefretler eşiğinde başlar bazıları ise hayallerle. Ama kimseler bilmez nefretin bıraktığı o keskin bıçak darbeleri hayallerden ile daha fazla insan da etki bırakır. Tıpkı Azat gibi, ve tabi ki de Gül. Onların aşkın da büyük hayaller yok. Onlar hiçbir zaman yaşayamadı özgürce, kurtulamadılar zincirlerden ve gölgelerden. Azat kalbini sonsuza kadar Gül'e bırakabilirdi, onun için her şeyi yapabilirdi peki ya Gül? Yabani bir gülü bilir misiniz? Dikenleri yüzünden kimseler ulaşamaz onun o güzel görüntüsüne, lakin o dikenleri aşmak için her bir dikenin yüreğinize bakması gerekir. Azat'ta onu yaptı işte, Gül'ün bütün o zehirli dikenlerini bir bir batırdı kalbine, oradan beynine ve tekrar kalbine..

Mardin'in 3 kapısı vardı.Birinci kapı girmek için,ikincisi Mardin'den çıkmak için.Üçüncü kapısı ise Konağa girmek için.Ama bu konağın çıkışı yoktur. Siz aşık oldunuz mu? Yandınız mı? Peki ya onun aşkı? Onun aşkı yaktı her şeyi kül etti bütün Mardin'i, konağı. Ayaz ağa sevdiği kız için her şeyi göze alabilirdi.

Hayata bembeyaz bir sayfa açmak ister çoğu zaman insan... Ama bir gün açtığınız bir sayfayı önceden bir başkasının kullandığını görseniz ne hissederdiniz? Sayfayı atlayıp hayatınıza devam mı edersiniz, yoksa sayfadakileri okumayı mı denersiniz??? 'Acemi Prenses' sayfayı okumaya kararlı görünüyor... **Kapak Tasarımı subisch adlı okuyucuma aittir! Kendisine kocaman teşekkürler.. :)

Çağrı'nın annesinden sonra tutunduğu dal Demir'di. Demir'in hayatındaki tek doğruydu Çağrı. Klasik mafya hikayelerinin standartlarını aşan, burun kırmalı ve beyin kanatmalı bir macera. Demir'in karanlık dünyası, Çağrı'nın kırık kalbi, Emir'in yemekleri... Bu adamın hayatında siyah sadece dekordan oluşuyordu. Beyazın masum olduğuna nasıl inanabilirdik ki, uyuşturucu bile beyazken? Unutmadan; haram.