En sevdiğim kitabın içine yan karakter olarak düştüğümde tek bir görevim vardı : mutlu sonun gerçekleşmesini sağlamak. Her şey tam da olması gerektiği gibi gidiyordu─ta ki ben kötü karakterin dikkatini çekene kadar.

Ateş:benim bi oğlum var yani teklifimi kabul ediceksen haberin olsun Deniz:Nasıl yani çocuğun mu var? Ateş:evet Deniz:kaç yaşında peki ismi ne? Ateş:1, buçuk yaşında daha, ismi alp Deniz:çok küçük daha Ateş:evet Deniz:kabul, kabul eriyorum asker bey Alp'e anne sevgisini eksik hissetirmeyeceğim, kendi çocuğum gibi severim onu :)) Ateş:tamam o zaman doktor hanım ikinizede canım pahasına çok iyi bakacağım :)) güveniyorum sana anne sevgisinden mahrum kalmış küçük çocuğa Deniz kendi çocuğu gibi bakar hayatın Deniz, ateş ve alp ile ilgili gerçeği Deniz ve Ateş'in anlaşmalı olan evliliğinin gerçeğe dönüşmesi gelin hep beraber birlikte bakalım bi şans verin lütfen kitabıma eminim beğeneceksiniz

~3 günlük kızıyla bir başına kalmış bir babanın hikâyesidir~ ~Yarım kalmışların nasıl kocaman bir aile oluşturduğunu anlatan aile kitabıdır~ Genç adam küçük bebeğin yüzüne incitmekten korkar gibi bir öpücük kondurup kızının kulağına kısık sesle söyledi: "Seni ne olursa olsun... Asla bırakmayacağım kızım..." (Kitabın bazı bölümlerinde krinc sahneler bulunmaktadır)

Ve karşımda Aras Kandemir tüm şıklığı ve göz alıcılığıyla duruyordu Ne yalan söyliyim bir baktın mı tekrar bakmak istiyeceğiniz tiplerdendi ama bu zorla evlendiğim gerçeğini değiştirmiyordu Arasın ağzından ilk çıkan cümle anneme bakarak "Dışarı çık" demek oldu. Bense şaşkın şakın anneme gitme der gibi bakıyodum. Ama annem ne yazıkki beni şaşırtmadı ve odadan çıktı...

Okuldaki herkesin shiplenebildiği bir site kuran Hilal, bir süredir platonik olduğu çocuğun ismini siteye eklemez. Site okulda fazla popüler olmaya başlayınca bu durum çocuk tarafından da fark edilir ve kızın anonim hesabına yazar. "İsmim Hilal bu arada, küçük olmayan Hilal. Ben seninkini biliyorum ama usulen yeniden söyleyebilirsin." "Peki Hilal, küçük olmayan Hilal. Ben Pars Ege ama arkadaşlarım genelde bana Yener der." Modern Külkedisi Masalı.

Uyarı: CİNSELLİK İÇEREN SAHNELER OLACAKTIR. Hatırlanmayan bir gecenin ertesiydi. İki farklı yolun kesişim kümesiydi sanki. Yüz yılda bir denk gelen güneş tutulması gibi; bir an birbirlerine karıştılar bir diğer ansa koşarak uzaklaştılar birbirlerinden. *** Dört yıl önce sadece adını bildiğim bir adamın yatağına girmiştim. Hesabım ya da planım yoktu ama şimdi? Kızım için o adamın kadını olmaya mecburdum ve tek dileğim bana inanmasıydı. Bu hikayede aşk bebeği doğurmadı ama bebek aşkı doğuracak. *** Güneş doğudan kalbime doğdu; o andan itibaren doğudan başka yolum yoktu...

"Bu avına âşık olan bir avcının skandalı değil... Hâkeza sen aslanın pençesine düşmüş zarif bir ceylan değilsin; kurdun inine düşmüş bir kuzu da değilsin." diye fısıldadığında, sıcak nefesi sus çizgime çarptı. Kül kokan parmaklarının tersi şakaklarımdan aşağıya doğru yavaşça sürtünüp, kirpiklerime takılmış uzun perçemlerimin bir tutamını kulağımın arkasına sıkıştırdı. "Sen sürüsü olmayan bir kar leoparısın, ben de seni yamacında saklayan uçurum." • • • *Kurgunun bütün hakları bana aittir! En ufak bir çalıntı durumunda, gerekli işlemler başlatılacaktır.

Düşmandan aşka Huysuz kız x günışığı erkek Yeraltı dövüşleri Boksör erkek x boksör kadın Sahte sevgililik Önce erkek aşık olur Derda Sırmalı bir gece yaralandığında ve bedeni güçsüzlükle tükendiğinde yapabildiği tek şey kendini bir evin açık garajının içine atmak oldu. Kendine gelip gözlerini açtığında tanımadığı bir insanın evindeydi ve o adam tahmin edemeyeceği biriydi. Ankara'nın soğuğunda Tono insanların vücudunu adrenalinle ısıtacak bir mekandı ve en üst katında gerçekleşen gizli yer altı dövüşlerinin iki ünlü sahibi vardı. Derda Sırmalı ile Asil Asaf Kara. Bir maç günü ikisinin yolları tekrar kesiştiğinde Asil Asaf'ın kardeşi için yardıma ihtiyacı vardı ve ona yardım edebilecek tek kişi Derda'ydı. Birbirine zıt yalnızlıklarının içinde yaşamaya çalışan iki insan. Kader ise iki yalnız insanı bir araya getirip onlara ev kelimesini tanıtırken düşmanlar, geçmiş ve sırlar peşlerini hiçbir zaman bırakmayacaktı. "Yalnızca ölü balıklar akıntıyı takip eder diye sen bana söylemiştin. Yaşarken akıntının tersine yüzmekten yorulmadın mı?"

İntiharı düşünmekle intihar etmek arasındaki boşluk... Birinde alınan nefes, diğerinde son nefes... O boşluğu dolduracak bir gün fiiliyete geçmemek için yıktığımız kalplerin cesetleri. Seni koruması için var ettiğin cesetlere basarak ilerleyeceksin kendi intiharına. Onlar öldüğüyle kalacak, sen yok ettiğin kendinle... O ölecek, sen yok olacaksın. Ruhunla gömecekler, uçamayacak. Çoktan kanadını kırmışlar... Peki ya senin öldürdüklerin? Ben öldürdüm, ben de öldüm... Katillerin yası tutulur mu? İsterdim... Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Bazı yaralar görünmez... Bazı insanlar da sessizce iyileştirir. Akça, dünyaya güvenini kaybetmiş bir kız. Kartal ise geçmişin gölgesinde sertleşmiş bir adam. İkisinin yolu bir yol ortasında kesişti; o yol onların başlangıcı oldu.. ••• "Bir daha yüksek sesle konuşma yok tamam mı?" Sesinde yumuşak bir tını vardı. Normalde ona göre olmayan bir sesti. Yutkunmamak için kendimi zor tuttum. "Niye ki?" Demeden edemedim. Merak ediyordum benim ondaki yerim neresiydi? "Sesinin kısılmasını istemiyorum Akça." "Niye?" Dedim tekrardan. Sinirlenmesini bekledim ama sakince soruma cevap verdi. "Senin sesini duymam gerekiyor." "Niye?" Sabır diler gibi başını iki yana salladı. Yüzünü yüzüme yaklaştırıp gamzelerini göstererek gülümsedi. "Sesin bana huzur veriyor."