Acıları henüz çok yeniydi. Asla eskimezdi ki zaten. Hep yenileri açılırdı yerine. Bir anda her şeyin boşa olduğunu öğrenmişti ama o. Acılar, ağrılar ve gözyaşları... Değmiş miydi, acıları hayatının her noktasına? Bir ayna kaç defa kırılabilirdi? Bir çöptü onun hayatı. Kimse değer vermezdi ona. Ruhu paramparça bir kızdı o. Hastanede yanlışlıkla karıştırılmış, sıradan bir kız çocuğu. Ya da gerçekten yanlışlıkla mı olmuştu?

Gerçek ailem kitabı. ''Katranı kaynatsan olur mu şeker, cinsine tükürdüğüm cinsine çeker.'' ... "Kendi içinde kabullendiğini biliyorum. Sen de bildiğin sürece bana 'abi' demesen de olur ufaklığım. Ben seni yine her zaman çok seveceğim ve ömrüm yettiğince koruyacağım." ... Küfür argo bulunur. Klişeler olur mu bilmiyorum ama elimden geldiğince olmayacak. Unutma sen yoksan bir kişi eksiğiz :) ♥️

Kimsesiz bir kadın. Fahriye AKÇA Tehlikeli bir adam ile tek gecelik bir ilişkiden olan 5 aylık bebeği ile bir sabah gelen telefonla karıştığını öğrenir. 23 yıl sonra ortaya çıkan bu gerçek kendisine büyük bir yıkım olurken aynı zamanda yeni bir kapı da aralar. Aile olabilecekler mi? Tek bir gecenin mucizesine sebep olan diğer ortağı hayatına dahil olur mu? KARIŞTIRILAN BEBEKLER 23 YAŞINDA BİR KADIN TEK GECELİK BİR İLİŞKİ VE BU İLİŞKİDEN DOĞAN KÜÇÜK BİR MUCİZE Tüm hakları bende saklıdır. Alıntı ya da çalıntı durumunda yasal işlem başlatılır.

Abi kurgusu 8 aydır kanserle mücadele eden Güneş'in , kemik iliği tedavisi için biyolojik ailesi ile tanışma serüvenini okumak isterseniz okumaya başla yazısına tıklamanız yeterli :)

Hayat her zaman istediğin gibi gitmez. Gün gelir aileni kaybedersin bir bakmışsın yeni bir ailen olmuş. Zeynep'in durumu da tam olarak buydu. Mutluydu , ailesi yanındaydı , sağlıkları yerindeydi , çok şükür bir şekilde geçinip gidiyorlardı. Ama işte hayat ya bir anda geldi ölüm , beklemeden onları alıp götürdü... Kendi başına ayakta durmak için çabaladı yine de. Ama bir gün çıkıp geldi 4 adam. Dedi ki biziz senin ailen... Kızın yeni düzeni bir cümle ile toz oldu ve rüzgara karıştı... (Ergence yazılmış bir hikayedir... Cringe bulacağınız sahneler olabilir. İlk yazdığım ve yayınlandığım bir hikaye olduğu için acemice yazılmış. Ben bile okurken arada cringe oluyorum jxnxksneskdn)

Aden Mila. Deli dolu, hayatı yaşamayı seven on altı yaşında bir genç kız. Yıllar önce bir intikamın kurbanı olduğunu öğrendiğinde, gerçek ailesine alışabilecek mi? . . . "Her yenilgi bir başlangıç mıdır aslında? Her parçalanma , bir bütüne mi gider. Her acı, sevdaya mı dönüşür? Peki her aşk, bir gün söner mi alevinde?" "Bizimki sönmez, sarışın."

"...Ben lavaboya banyoya girmekten nefret ediyordum o yaşta çünkü kapı deliğinde bir göz yada içeriye girip beni izlerdi"boğazımdan hıçkırık koptu sevdiğim adamın kucağında oturmuş geçmişteki çaresizliğimi anlatıyordum başımı kaldırıp yüzüne baktım avuç içlerimi yanağına koyup bastırdım "hani sen bana demiştin ya ben sana çok acı verdim diye evet sen bana acı verdin ama hepsini kapatın geri"doyamadım sıcak dudaklarına bastırdım soğuk dudaklarımı hafif öpüp çekildim anlımı yasladım anlına kısık sesimle "o adam senelerce hayatımı mahvetmiş olabilir ondan nefret ediyorum ama ona teşekkür borçum var çünkü seni bana verdi" Seni affetmemeye bin kere yemin etsem de. Kalbim beni ele geçirdiğinde seni affetmek için bir sebep arıyorum. Bir tek sebep.🦋🕊 ‼️+18 bölümler olabilir ilerleyen sahnelerde ❗️ ‼️küfür sahneleri olabilir❗️

**Tamamlandı** Saçlarımın üstüne bastırdığı dudaklarının kuvveti arttı, "Küskün kız çocuğum." Tüm anlattıklarıma ağlamamıştım da tek cümle yarmıştı göğüs kafesimi. "Göğün bütün yağmurlarını taşıyan gözlerini severim." *** Bu hikaye olumsuz örnek oluşturabilecek davranışlar içermektedir! Tüm hakları saklıdır.

Zaman geçtikçe bir bilinmezliğin içinde buluyorum kendimi. Nereye elimi atsam başka bir gerçekle yüzleşiyorum. Doğru bildiğim gerçeklerin yalan olduğunu öğreniyorum. Hayatım aslında koca bir yalandan ibaret. İntikam ve kanlarla dolu bir hayat. Bu kadar da kötüsüyle karşılamam dediğim ne varsa daha kötüsüyle yüzleştim. Olmaz dediğim her şeyin olduğunu, aslında hayatımın o kadar da toz pembe olmadığını öğrendim. Bir zamanlar istenmeyen olduğum gerçeği tüm doğrularımla çelişiyordu. Kim doğru, kim yalan bilmiyorum. Zamana bıraktıkça o zamanda kaybolduğumu hissediyorum. Gerçekleri ailemin katilinden değil de ailemden duymayı isterdim. En azından celladımın elini tutmazdım... #10.11.2021

"Bunu benden nasıl saklarsın ya? Senelerce hem de. Babamı, abilerimi benden gizleme hakkını kimden aldın sen?" annem yüzüme dahi bakmazken daha çok sinirlendim. "Sana diyorum be kadın! "sonunda önünde duran evraktan başını kaldırdı. Duygusuzca bana bakıp göz devirdi. "Varlıklarını yeni ögrendiğin, senin varlığından bile haberdar olmayanlar için," evraklara baktı tekrar. Umursamadı bile. "...benim başımı ağrıtma. Git odanda istediğin gibi zırla!" derin nefes alıp verirken gelecek olacak krizi tahmin edebiliyordum. Oda üzerime doğru gelirken derin nefesler verdim. "Sen nasıl bir annesin? Orada senin 4 oğlun daha var ya! 4 oğlun,çocuğun!" Annem oflayıp dosyadan sayfa değiştirdi. "Odanın yolunu biliyorsun." gözlerimi kısarken o an karar verdim. En doğru karar olup olmadığını sorgulamadım bile. "Babam ve abilerimin yanına gideceğim. "annem histerik bir şekilde güldü. "Güle güle. 2 haftaya kalmaz ağlayarak eve geri döneceğini biliyorum." omuzlarımı dikleştirirken daha emindim artık. "Artık Soylubey olmayacağım anne! Alçin Soylubey olmayacağım!"odadan kapıyı çarparak çıkarken artık tek düşündüğüm,bunu nasıl yapacağımdı.