Alt tarafı bit pazarında ki kadının bana verdiği yakut taşlı kolyeyi aldım. Ve... Nereden bilebilirdim ki bu kolye sayesinde kendimi bambaşka bir diyarda bulacağı mı? *𝑨𝒓𝒐𝒏 𝑨𝒏𝒅𝒓𝒆𝒂𝒔 𝑺𝒊𝒍𝒗𝒆𝒓𝒔&𝑲𝒆𝒊𝒓𝒂 𝑨𝒏𝒅𝒆𝒓𝒔𝒐𝒏*

🗡️ fantastik ... "Fedalar vedaları, vedalar çoğu zaman ölümü getirir." Bir şehrin yandığı gece, bir kız kardeşin son nefesiyle başlar bu hikâye. Avcı Yaman, hem bir lanet hem de bir umut taşırken; kardeşinin ölümünün ağırlığıyla, kendi içindeki karanlıkla ve kaderin acımasız oyunlarıyla yüzleşmek zorunda kalır. O artık iki dünyanın esiri. Onlarca krallığın yedek taşıdır. Kanla yazılmış bir geçmişin, alevle şekillenen bir geleceğin gölgesinde; neyin doğru, neyin adil, neyin gerçek olduğunu sorgulatan bir serüven. "Yaşamak, bazen sadece nefes almak değildir." Gücün bedeli nedir? Bir kahraman olmak için kaç parça kırılman gerekir? Ve karanlık seni çağırdığında, ışığa tutunabilir misin? Bu hikâye, yalnızca bir savaşın değil, bir ruhun ateşle sınandığı yolculuğun kıvılcımıdır. Ve unutma: Belki de kurtulmak değil, yanmak gerekiyordur.

Eğer paralel evren gerçekse ve sihir yapmak mümkünse ne olurdu? Elieen içinde saklı olan güçleri daha fazla saklayamadı. Bir cadı olduğunu bilmiyordu ama rüzgar parmakları arasında kendisine itaat ediyordu. Bu evrende sihir ve büyüye kimse inanmazdı ki. Mutlaka başka bir evren olmalıydı. Genç kız ansızın sihirle dolu bir evrende buldu kendini. İşte bu evren Elieen'ı içine çeken bir başka dünyaydı. Ait olduğu yerdi her ne kadar kendisi bunu bilmiyor olsa da. Bildiği tek şey koca bir hiçlikti. Ait olduğu ama bir o kadar da yabancı evrende kendisine yardım edecek beş özel güçlü çocuk vardı. Savaşlar, macera ve aşk dolu sihirli paralel evrendeki bu hikâyeye hoş geldiniz!

10/04/2015 #1 Fantastik Çok eski zamanlarda, başka bir dünyada ejderhalar, insanlar, elfler ve daha bir sürü esrarengiz canlıyla bir yolculuğa çıkmaya hazır mısınız? Karel, çocukluğunda karşılaştığı o oğlandan sonra ejderhalara merak sarmıştı. Ama tam da bunu bekliyor gibi var olan tek süvari Kral'a savaş açmıştı ve kendisinden yana olmayan herkesi ölümle tehdit ediyordu. Babası bir albay olan Karel'sa babasının rütbesinden dolayı her an öldürülebilirdi. Karel ve ailesinin tek umudu yeni bir süvarinin ortaya çıkıp Kral'a destek olmasıydı ancak ejderhalar yıllardır yumurtalarından çıkmıyorlardı. Oğlan çatıdan büyük bir ustalıkla yere atladıktan sonra zarif bir biçimde kızın yanına geri döndü. Kız hala hayranlıkla kendisine bakıyordu. Sonra küçük elini kaldırdı ve gökyüzünü işaret ederek "Oraya kadar zıplayabilir misin?" dedi. Oğlan uzun zamandır atmadığı kadar içten bir kahkaha attı. Oğlanın kahkahası kulağa o kadar güzel geliyordu ki, küçük kız büyülenmiş gibi sadece oğlana bakabiliyordu. Tüm hakları saklıdır ©

Teknoloji ve sihrin karıştığı bir evrende, yöneticilerin sadist zevkleri ve büyülü dünyanın korunması için Ölüm Akademisi adında bir şatoda eğitim verilmeye başlanır. Öğrenciler; gönüllüler ve suçlular olarak ikiye ayrılır. İki yılın sonunda mezun olmayı başaranlar tahmin edemeyecekleri bir paraya ve şöhrete sahip olmakla birlikte, büyülü dünyanın kapısından geçmeye hak kazanır. River, yoksul bir aileden gelmektedir ve hayatının büyük bir kısmını çalarak sürdürür. Zekası sayesinde yakalansa bile suçlarından aklanmayı başarır. Ama bir gün tüm suçların üstüne yığılacağından ve diğer tüm suçlularla birlikte Ölüm Akademisi'ne götürüleceğinden habersizdir. "Ya öleceksin ya da mezun olacaksın, 𝘔𝘢𝘥𝘳𝘢𝘣𝘢𝘻." 22.07.2024 🏰 Bu kitapta yer alan tüm özgün unsurlar; kullanılan dil, din, ırklar (bilinmeyenler), büyü ve sihir sistemleri, bazı karakter isimleri (özellikle kitapta özel anlamlar taşıyanlar), ayin ve ritüel sözcükleri, akademiye ait ders başlıkları, şehir ve ülke isimleri, türler arası farklılıklar, yeniden yorumlanmış efsaneler ile kurgusal bir dilin oluşturulması dahil olmak üzere, tamamıyla yazarın hayal gücüyle yaratılmıştır. Bu öğelerin tamamı özgün fikrî üretimdir ve hiçbir şekilde izinsiz kullanılamaz, çoğaltılamaz, taklit edilemez ya da başka bir eserde yer verilemez.

Kanlı Ay'ın yükseldiği gece, Banu gözlerini kapattığında kendi yatağındaydı... Ama açtığında kendini keçeden bir çadırın içinde, kürklerle örtülmüş bir yatakta buldu. Artık o Banu değildi. Xiango Devleti'nin prensesi Sayina'ydı. Yüzlerce çadırın arasında, ihanete uğramış, ailesi katledilmiş, kendi hayatı için bile mücadele etmek zorunda olan bir prenses... Onu bekleyen iki ölümcül sınav vardı: Önce, onu öldürmeye çalışan amcası Karaçay Kağan ile yüzleşmek. Sonra ise, zorla evlendirildiği, acımasızlığıyla ün salmış düşman general Han Ruo'nun karısı olmak. Modern çağdan gelmiş sıradan bir kadın, entrikaların, kanlı savaşların ve ihanetiyle ünlü bir çağda, kimsesiz bir prenses olarak hayatta kalabilecek miydi? Peki ya aşk? Kan ve nefretle yoğrulmuş bu dünyada, kalbinin gerçek sahibini bulsa bile ona güvenebilir miydi?

Jenna Collins Gizemli Kasaba'ya taşındığında olacaklardan habersizdir. Birçok yeni insan tanıyacaktır. Peki ya tanıdığını sandığı insanlar gerçekte öyle değilse? NOT: HİKAYENİN KİTAP OLMASI SÖZ KONUSU DEĞİLDİR/ OLAMAZ. Başlarda acemi olduğumu biliyorum. İleride bölümleri düzenleyebilirim umarım. İyi okumalar..

Herkes gibi normal, okula giden bir kız olduğumu düşünürdüm. Aslında hiç de öyle değilmiş. Böyle şeylerin sadece filmlerde olduğunu sanıyordum. Ta ki kendi gözlerimle görene kadar... Başak Kaya, kendi halinde annesiyle yaşayan bir kızdı. Ancak kendinden habersizdi. Bir insan kendini nasıl bilmez diyebilirsiniz. Ancak demek ki olabiliyormuş. Bildikleri ve bilmedikleri düşmanları karşısında ellerinden geleni yapmaları gerekli. Bunu yaparken aralarındaki bağ asla kopmamalı. Karşılarında onları bekleyen bir macera var. Acaba başarılı olabilecekler mi? Ancak şunu da unutmamak lazım ki; hiçbir şey aynı değil. Kimse göründüğü gibi değil. En önemlisi ise hiçbir şey tesadüf değil. 💧🔥💨☘️... Başlangıç: 9 Temmuz 2020 Bitiş: 1 Eylül 2021

Saçma sapan bir sebepten öldüm ve başka bir dünyada uyandım. Soylu olmayan kadınların değersiz eşyalar sayıldığı bir evrende köylü bir kadındım. Cadıların hepsinin çoktan yakıldığı bir evrende cadıydım. Kendimi ifade edebilmek için bulabildiğim en güzel küfür, övgü kalıyordu. @denizincke teşekkürler kapak için. ✏️Edebi eser niteliği taşımamaktadır. Eğlencesine yazılmıştır. 🙈 ✏️Betimlemeler zayıftır.🙉 Yazım yanlışlarını da 100. bölüme gelince baştan ele alıp düzelteceğim. ✏️Lightnovellerle de alay edildiği, parodi olduğu yerler vardır.🙊 ✏️Gündelik bir dil kullanılmıştır. 🦋 ✏️Aman Allah'ım +16 şiddet içeriği mevcuttur, 🐷şiddet ve uygunsuz davranış içeren yerler vardır. ✏️Reklam sevmiyorum.❗️🚫🚫🚫 ✏️Ana karakter ateist olduğunu iddia etse de değildir, sadece kimlik arayışında bir oraya giden bir buraya giden bir ergendir. (Thank you captain obvious!)🕌⛪️🏛⛩🕍 ✏️TÜRÜ İSEKAİ VE RPG'DİR. 🎡 (Yani evren oyun mantığıyla yazıldı. Bu türden daha fazla okumak istiyorsanız tavsiyem novelupdates isimli siteden rpg, game elements, system administration etiketlerini aramanız.) ✅ Ben de soytarıyım. Soytarı herkese iyi seyirler diler. @tüm hakkı saklıdır @vallahi saklıdır asdhshsjjsjk @hakikaten saklıdır aman ha ahsjdısmdks

"Bir gün kendini okuduğu kitabın içinde bulan bir kızın hikayesi...📚🤫" --- Yüzünde hiçbir ifade yoktu. Ne öfke, ne şaşkınlık, ne de merhamet... Sadece boşluk. Sanki gözlerimin içine bakarken bile beni görmüyordu. Yoksa tam tersi... içimi tamamen okuyordu. Acaba aklından ne geçiyordu? Düşünceleri benimkiler kadar karışık mıydı, yoksa içinde buz gibi bir soğukluk mu vardı? Bilmek istedim... ama bir yandan da öğrenmekten korktum. "Ne oldu, artık kaçmayacak mısın?" dedi, sesi alaycı bir merhametle doluydu. Dudaklarının kenarında küçümseyici bir gülümseme vardı, ama gözleri... Gözleri buz gibi soğuktu. "Hadi, durma. Koşmaya devam et." Sesi yumuşaktı ama içinde tehdit saklıydı. "Seni bulamayacağımı mı sandın?" Bu sefer sesinde alay yoktu. Ciddiydi. Beni gerçekten bulacağına başından beri emindi. "Demek pes ediyorsun." Hayır... Pes etmeyecektim! Durmayacaktım! Bedenimi saran korkuya aldırmadan hızla arkamı döndüm ve koşmaya başladım. Ayaklarımın altındaki zemini hissetmiyordum artık. Ne acıyı hissediyordum, ne soğuğu. Tek bir şey vardı içimde: Korku. Sessizlik içimi kemiriyordu. O yüzden... Dayanamadım.Başımı çevirdim.Orada değildi.Adımlarım yavaşladı. Göğsüm hızla inip kalkıyordu ama bir anlığına, sanki kurtulmuşum gibi hissettim.Sonra...Birine çarptım. Beni aniden kavrayıp sırtına attığında, onun Victor olduğunu fark ettim.Kendimi, rüzgârda savrulan bir yaprak gibi çaresiz ve kaybolmuş hissettim.Kollarım havada savrulurken, çırpınıyor, ama bir türlü kurtulamıyordum...