"Sen kimsin?" dedi yorgun gözlerle. Gözlerinin altı morarmış. Çatık kaşlarıyla ürkütücü duruyor. Derya'nın sevgilisi midir, nişanlısı mıdır nedir, burada ne işi var? "Ne demek ben kimim?" dedim sesimin titremesine engel olamazken. Şaşkınım. "Derya nerede?" Gözlerini etrafta gezdirdi. Olayın şaşkınlığı içerisinde donakaldım. Ben kimlere bulaştım böyle? "Temizlik mi yaptın?" dedi hiçbir şey olmamış gibi. Yüzünü bana döndü. Omuzlarımı dikleştirdim. Ciddiyete büründüm. "Zahmet etmeseydin. Bu arada adım Derya. Bir yanlışlık olmuş. Sen de Deniz olmalısın. Kız olduğunu bilseydim kabul etmezdim. Erkek sandım seni." Başıma kaynar sular döküldü. Ben şimdi ne halt yiyeceğim? "Şimdi çıkmam gerekiyor. İşime yetişmem lazım. Akşam eşyalarımı toplamak için gelirim. İyi günler-" "Yeni ev bulana kadar kalabilirsin, sorun yok. Ben-" "Gerek yok!" diyerek sözünü kestim. Kapıyı açıp dışarı çıktım alel acele. Kapıyı kapattığımda çantamı sıkı sıkıya kavradım. Allahım ben ne yapacağım şimdi?

Kitapları rasgele çantama koyup çantamı sırtıma taktım. Sınıf kapısına doğru ilerlerken önümde beliren kişiyle nefesimi tutup gözlerimi kocaman açtım. Ciddiyetle yüzüme bakıyordu. Ölmem değil mi? "Korkma hemen." deyip yanımdan geçti. Tuttuğum nefesi yavaşça verdim. Başımı çevirdim güçlükle. Sıranın altından kitap alıp başını kaldırdı. Bana bakmayı sürdürdüğünde dudaklarımı araladım. Ne yapacağım ben? Kitap da yok elimde. "Benim yerimde sen de olsan korkardın bir kere. Suçlu sensin." dedim kekeleyerek. Beni anladığından emin değilim. Duraksadı. "Çok heyecan yapıyorsun konuşurken." dedi düşünceli hâlde. "İlerde zorlanırsın. Heyecanını yenmeye çalış." Gitti. Arkasından bakakaldım. Heyecan olmadan hayat sürer mi?

Şu an sap gibi kalmıştım gerçekten. Neyse canım. Başa gelen çekilir. Yapacak bir şey yok, mecbur ıslanacağız. Gidebildiğim yere kadar kaldırımın yağmur gelmeyen yerlerinden ilerledim. O da işte beş on metre falan. Artık ıslanma vakti gelmişti. Ne diyelim, gazamız mübarek olsun. Tam besmele çekip koşmaya başlamıştım ki yağmur durdu birden. Yani durdu herhalde, yoksa ıslanmam gerekirdi. Ama hala yağıyordu. Gökyüzüne bakıp kontrol yapacağım sırada bir şey fark ettim. Islanmama sebebim şemsiyeymiş. Onun da sahibi... Yine bu çocuk! "Ne yapıyorsun?" diye çıkıştığımda sert sesiyle cevap verdi. "Boşuna direnme. Ya beraber böyle gideriz, ya da sen şemsiyeyi alıp tek gidersin. Karar senin." Allah Allah! Beyefendiye bak ya! Hayır yani kim bu çocuk? Ne derdi var benle? "Ya sen kimsin? Kimsin ki böyle bir şeyi bana söyleme hakkını kendinde görüyorsun? Derdin ne senin?" diye çıkıştığımda düz bir şekilde yanıt verdi. "Seni ilgilendirmez." "Manyak mıdır nedir ya?" diye söylenip hızla uzaklaştım yanından. Fakat hala ıslanmıyordum. "Sen bilirsin, beraber gideriz o halde." #aşk - 7 #komedi - 1 #komik - 1 #sevgi - 1 #gerilim - 1 #islami - 1 #islam - 1 #spiritüel - 1 #elif - 1 #sevinç - 1 #okul - 1 #din - 3 #lise - 4 #aile - 7 #yalnizlik - 9 #gençkızedebiyatı - 10

Siyahi bir Amerikan askerinin Türk bir kıza olan saplantılı aşkını okumak isterseniz, biz buralardayız. "Bu ateş bizi yakar Ay ışığı." 🌖 Zeynep, küçücük cüssesi ile yüksek bir dağ kadar kibirliydi. Kibirli ve ulaşılamaz. Bu dağ, otuzlu yaşlarının ortalarına gelmiş adamı hırslandırdı. O dağı aşacak ve yerle bir edecekti! Belinden çıkardığı kelepçeleri genç kızın ince bileklerine geçirdi. Bu ona sapkın bir haz veriyordu. O dağı arşınladığını hissetti, ciğerlerine bol bol oksijen çekiyordu. Zeynep'i demir parmaklıkların arkasına tıktığında o dağı yerle bir edecek, yıkıntıları üzerinde zaferini kutlayacaktı. Fakat bu soğuk savaşın sonunda kimin kazanacağını zaman gösterecekti. 🌕 "Beni sensiz yaşamaya itme Zeynep, çünkü bu yaşamak değil." 🌒 (Klişe barındırmaz!) Çalınma ve kopyalanma durumunda yasal işlem başlatılacaktır!