•| Bayan Bakıcı 1 |• ... Biri somurtkan suratıyla, gülmek için gerilmeyen dudaklarıyla ve en önemlisi iyileşmeyen gözleri, bacaklarıyla yaşadıklarından dolayı geldiği durumdan kurtulmak istemeyen bir inatçı... Diğeri ise her daim gülümseyen yüzüyle, ağlamayan gözleriyle, deli dolu hayatıyla ve en önemlisi hayatını belirlediği hedeflere göre yaşayan ve başarmadan vazgeçmeyen bi diğer inatçı... Levlâ ve Can ikisi birbirinden deli ikisi birbirinden inatçı. Can gülmemek, yürümemek ve görmemek için inat ederken, Levlâ da okulu bitene kadar yani dokuz ayda onu iyileştirmek için inat ediyor. Bakalım bu iki inatçının hangisinin inadı diğerine boyun eğecek... Not: Bol miktarda şarkı ve az miktarda küfür gibi argo kelimeler içermektedir... Başlangıç Tarihi: 25 Ekim 2016

Mizah#1 Romantizm#2 "Balın ne uyduruk isim, anlamı ne?" Demek ismim ilgisini çekmişti ama aslında utangaç bir adam olduğu için beğenisini böyle dile getiriyordu. Kıyamam. "Bal işte, baldan türemiş." "Bal... Çok severim." O an kafamdaki her şey yerli yerine oturmuş ve zihnimi aydınlatan koca bir ampul yanmıştı. Hep hissettiğim o tanıdıklık hissi... Bitmeyen öfke, doymayan mide, sempatik bir canavarlık ve bal aşkı. "Kim olduğunu sonunda buldum! Sen Bal Porsuğusun!" ** Romantik Komedi'nin en tatlı en tutkulu hali olan Bal Porsuğu'na hoşgeldiniz. ** © Tüm hakları saklıdır! "BAL PORSUĞU'NUN KURGUSU TAMAMIYLA BİZE YANİ CİDDİKEDİLER'E AİTTİR. İNTİHALDE BULUNANLAR VE FİKİR HIRSIZLIĞI YAPANLAR HAKKINDA HER TÜRLÜ HUKUKİ YOLA BAŞVURULACAKTIR."

Sinan Tümer; başarılı, insanın içini eriten ses tonu ve kusursuz diksiyonu olan bir spor spikeridir. Yurt dışında çalıştığı kanalda Beşiktaş'ına laf ettiği için canlı yayına gelen konuğuna kafa atıp, istifa eder ve Türkiye'ye dönmeye karar verir. Bütün spor camiası şerefli davranışıyla onu bu dünyaya kabul etmeye hazırken; aynı şeyi abisi, yengesi ve yeğeninin bakıcısı başarabilecek miydi? Resmi instagram hesabımız; @vurduveaskwattpad ⚫⚪

Dikkat Bu Bir Yakın Koruma Hikayesidir!!! Klasikleşmiş bodyguard hikayelerinden daha ötesini sunan AŞKIN YÖRÜNGESİ ne hoşgeldiniz ... Eve varmak üzereyken sağ tarafımda kalan manzaranın güzelliği nefesimi kesince zaten boş olan yolda arabamı yüksek tepenin hemen kenarına çekerek durdum. Kapımı kapatmadan arabanın ön tarafını görünce azıcık ürpersem de önüme serili tek tük ışıkların olduğu karanlık güzel ötesiydi. Burası muhtemelen uçurum gibi bir yerdi, çok seçemiyordum ama koyu karanlığın içinde yıldızlar gibi parıldayan ışıklar rüya gibiydi... Radyoda acıklı bir şarkı çalıyordu, boşa giden hayatlarla ilgili sözleri tam da benim ailemi yansıtıyordu. Ne annem ne de babam doyasıya mutlu olamamışlardı. Duygulanmamak elimde değildi hele ki babamın çekmecesinde sakladığı fotoğrafımı da görünce kendi hayatımın da onlarınkine benzememesi için dua ettim. "Allah'ım ben böyle bir hayatı istemiyorum" diye bağırdım. ... "Ne yapıyorsun sen? Kendini öldürmene izin vermeyeceğim!" "Beni bırakır mısın kendimi öldüreceğim falan yok" "Bırakacağım tabi ama sen sakinleştikten sonra" Kızmaya başlıyordum ayağımla tek ayağına sertçe basıp bağırdım "Bıraksana be adam" ... "Eyvah, düşmenin etkisiyle kör mü oldum acaba?" Korkuyla gözlerimi ovaladım ve aydınlık bir şeyler görebilme umuduyla etrafıma bakmaya başladım. İşgüzar bir adam yüzünden uçurumdan düştüğüm yetmezmiş gibi bir de kör olmuştum. Birinin bacağı üzerimdeydi ve çok ama çok ağırdı, elimle itmeye çalıştığımda bileğimden sertçe tutuldum. Bacağımda ki ağırlık bu defa üzerime çıkıp tam seçemediğim yüzünü yüzüme yanaştırdı. Verdiği nefes yüzüme vuruyordu, bağırdım "Sen de kimsin? Ne diye benim yanımda yatıyorsun? Niye bacağın benim üzerimde?" Derin bir nefes alan adam söylendi "İyi olduğunu bilmek güzel ah bir de böyle çığlık atıp

*Tamamlandı* "Sence bizden bir cacık olur mu?" dediğimde önce bana öylece baktı, sonra kahkahalarla gülmeye başladı. Öyle ki boynumdaki kolunu çekip dizlerine dayadı ve katıla katıla gülmeye devam etti. "Lan ne gülüyorsun?" diye sinirle sordum. Teyzeler pencereye çıktı ve gözleri hemen bizi buldu. "Sussana lan, Allahın belası domuz!" dedim dişlerimin arasından. "Esra, kızım hayırdır?" dedi FBI teyze. Hayrı mı kaldı be FBI teyze? Aldık başımıza belayı işte. Ama seni kırmayayım. Hayırlı uğurlu olsun! "Yok Selma Teyze!" dedim gülümsemeye çalışarak. "Arkadaşı kızın biri taciz etti arka sokakta da, kriz geçiriyor şu an." Azman aniden gülmeyi kesti ve kaşları çatıldı. "Vay vah!" dedi diğer pencereden MİT teyze. "Su getireyim mi Akın evladım?" Azman'ın gözleri ona döndü. "Yok sağol Makbule Teyze. Alıştım artık..." dedi ve gözleriyle beni işaret etti. "Bu kızın tacizlerine." Rezillik yükleniyor...%94 Kapak Tasarımı: Gölgehayaller © Tüm Hakları Saklıdır.

Aleyna'nın yaz tatili için doğduğundan beri, bir kez bile görmediği amcasının yanına gönderilmesi ve onun üvey çocuklarıyla tanışmasıyla başlayan kardeşlik, arkadaşlık ve biraz da romantizmle dolu bir hikâye...

İki düşman mahalle. Lodos ve Samyeli. İki düşman mahallenin iki ayrı reisi. İnsanlara göre sıradan bir şey gibi gelsede onlara göre reislik yürek meselesiydi. Düşman iki mahalle olsalar da hiçbiri düşman olmayı zerre istemiyordu. Fakat onların kaderi buydu. Çözüm yolu olmayan bu düşmanlığı nasıl bitireceklerdi? Belki de dostluk, Belki de aşk. Sonunda reisliklerini kaybedecek dahi olsalar bu düşmanlığı bitireceklerdi. Bunun için söz dahi vermişlerdi. Reis sözü.... 25.08.2017 #Bu isimle yayınlanan ilk kitaptır. #Wattpad de yayınlanan ilk ve tek kurgudur. Reislik #1 Düşmanlık #1 Mahalle #1 Mizah #1

Kumdan bir kalenin içinde büyümüştüm. Kör ve dilsiz olarak. Kalem üstüme yıkılıyordu ve ben altında eziliyordum. Birden öldürmüyordu beni. Önce nefesime doluyordu kumlar, Sonra bedenime, En sonda kalbime. Yavaş yavaş... "Kendini bırakma. Eğer bırakırsan kaybolursun. Bu koca labirentte asla yolunu bulamazsın." Kulak tıkadım bu sefer sözlerine. Ben artık ne istediğimi bilmiyordum. Dünyada gerçekten bu kadar kötülük varken artık ben iyi ve saf kalmak istediğimi sanmıyordum. Geçmişim bir muammaydı, ailem dediğim insanlar bir muammaydı, peşimde olan adamlar ise o muammaların sebebiydi. ## wattpad de paylaştığım ilk hikayem olacak bu ama yazdığım üçüncü hikayedir ve belirtmekte istiyorum ki bu hikaye iki yıl önce kurgulanıp yazılmaya başlandı. Bazı nedenlerden dolayı paylaşamadım. Saygı çerçevesinde her türlü yoruma eleştiriye açığımdır. Hatta hatam varsa bunu duymakta isterim. Yaza yaza gelişir insan sonuçta... ## Yayınlanma tarihi: Mayıs 2017

"Ruhumu cezalandır güzel adam. Bedenimin hisleri tatmasını sağla. Bir Anka kuşu misali, Önce usulca yakmaya başla beni, Daha sonra küllerimin içinde boğ bedenimi. Ruhumu cezalandır hisli adam. Hak ettiğim tüm günahların bedeli, Bedenimin üzerine usul usul bırakılsın. "Kanatlarındaki o katran karası tüyler ile, Ruhumun mürekkepini tüketen kişi ol. Ey güzel adam, Alevler ile bezenmiş cehennemin Azraili, Hak ettiğim şekilde öldür beni." Varoluşun Hissi'ne hoşgeldiniz.

Bir insan, bir lakaptan en fazla ne kadar nefret edebilirdi ? Konu Harun ise, bu sorunun bir cevabı yoktu. Mahallesinin ağır abisi Harun'un bu hayatta delirdiği en büyük şey, üzerine sinen o lakaptı. 'Köse' Ve sonra, bir şey daha eklendi bu listeye. Her fırsatta bu kusurunu yüzüne vurma cesaretini gösterebilen, mahallenin mektep gören üç beş kişisinden biri. Nagehan'ın ayarsız dili. & Bir Köse'yle bir Mektepli'nin hikayesi... & Kapak tasarımı: @EmilyJules34 Başlama tarihi, 11.09.2017 Yayımlanma tarihi, 01.01.2018