Her yeri maviye boyamak istiyorum. Her yeri maviye boyamak, hep gökyüzüne bakmak istiyorum. Çünkü bir tek baktığımız gökyüzü ortak şimdi. Çünkü bir tek gökyüzüne bakınca yitiriyor gerçekler ürkütücü yüzlerini. Hep sağ tarafta durup, "Sol yanımdasın biliyorum." demek gökyüzüne bakarken. Biliyorum. Bir kere bile yan yana yürümemiş olmamız bu sokaklarda, benimle tam da burada şiirler okuduğun gerçeğini değiştiremez. Çünkü hangi şiire değse gözlerim, hepsi senin sesin. Hep "zaman" diyor sesin. Her yeri maviye boyamak, şiirler okumak, hep gökyüzüne bakmak istiyorum. "Duvarlarını aşıp, elini tutmaya çalışıyorum. Ve elini tuttuğumda seni aydınlığa çıkarana kadar bırakmayacağım."

Sen yağmura binlerce şiir yazdın. Ama yağmur, yağmur olduğunun bile farkında değil. Gerçeği bu. Bu şekilde oluştu. Sen öyle olma. Senin gerçeğin, hayatın boyunca bir dram filmiydi. Bir dramın bir dramla çarpışmasıydı. Parçaların sana saplanmasıydı. Cam kırıkları. Sen öyle kırılma. Birini sevdin. Ve o gitti. Sana göre acı, bu. Sen öyle acıma. Bak, gökyüzünü terk etti güneş. Sen öyle yapma.

Kulaklarımda fısıltısı yankılandı ve geride derin bir uğultu bıraktı. Kalp atışlarımı düğümlenmiş boğazımın tam ortasında hissettim. Konuşamıyordum. Hareket edemiyorum. Kapalı olan kirpiklerinin altından bile gözlerinin hangi renge büründüğünü biliyordum. Aynı anda hem mutlu oldum, hem de kemiklerimin iliklerime kadar sızladığını hissettim. "Ben ne yapıyorum ki?" "Gözlerimin içine bakıyorsun." Cümlesiyle beraber gözlerini açtı, gözlerime kenetlendi. Ruhumun ve bedenimin elinde beyaz bayraklarla teslim olduğunu gördüm. O benim gözlerime bakıyordu fakat ruhumu görüyordu...

Seni mutsuz masal kahramanları büyütmüş. Her biri sana kendinden yetmiş yedi parça. Hepsi de ruhuna saplanan hançer. Hepsi de niye yaptın diye haykırmak içinden. Bunların hepsi de acı. Ama sen bunu sevdin. Buna alıştın. İyileşmesinden çok sökülmesini bekledin bir dikişin. Açılmasından çok kapanmasını bir kapının. Kendine bir ad bulabilen her şey fazla sana. Sen bulamadın. Kendine her şeyi çok gören. Fazla bulan. Ait hissetmeyen. Yarım kalan. Yıldızları gölgede bırakan adam çırpınıyor hala. Sen tek saniyesini dahi hatırlayamasan da. Loki: God Of Mischief'in devam kitabıdır.

Mutluluk bir kelebek Her gece onu yakalamaya çalışıyorum Ellerimden ay ışığına kaçıyor Her gün bir ninni Her gece telefonda onu mırıldanıyorum..

Yalnızdı. En azından öyle zannediyordu. Thor filmi için rolü kapan Lillian hiç beklemediği biriyle karşılaşıyor. Lillian'ı eskiden beri tanıyan Tom, Lillian'daki büyük değişimi fark ediyor. Eskisi kadar neşeli ve hayat dolu olmayan Lillian'ı neyin bu kadar değiştirdiğini bulmaya çalışan Tom'un üstesinden geldiğini sandığı hisleri tekrar kalbini ele geçiriyor.

o gece poseidon okyanusta boğuldu