"Bana deli diyorlar, Jeongin." "Sanatçı dediğin deli olmaz mı zaten?" minific!

O günden itibaren sürekli birlikteydik. Hyunjin ve ben köfte ve patates gibiydik. O bana ağaca tırmanmayı öğretti. Ben de ona ağaçtan sarkmayı. O benim derslerime yardım etti, ben de ona ütü yapmayı öğrettim. Bazen de dışarıda oturup yıldızları beklerdik. Dedesinin onu merak edeceğini söylerdi. Biraz daha kal derdim, kalırdı.

"Hey bekle! Erkek arkadaşım olur musun? Sahte ama gerçek değil yani."

izmarit: özür dilerim. (14.20) - izmarit: şimdi, senden aldıklarımı, (14.20) - izmarit: sana verme vakti. (14.20) - izmarit: ben seni çok sevdim. (14.20) - ANGST cr: cemal adami

Beni başrolleri yakınlaştırmak için yazılan ikinci karakter, hikayesini dinlemek istemediğin figüran olarak hatırlarsın. Ama herkesin bir hikayesi vardır. Ve ben o sarışınım. Sen ise, bende nefret ediyorsun. Tw!! ED cr:besa

yang jeongin daha önce hiç dışarı çıkmamıştı, ta ki annesi ölene kadar. not: psikologların ilaç yazamadığını biliyorum yazarken psikiyatr yazmamışım görmezden gelin lütfen :(

Yetimhanede büyüyen Jeongin ve onu evlat edinen Chan ve Seungmin.