Üzerimi değiştirmiş, aşağı iniyordum. Konuşmanın hemen gerçekleşmesi lazımdı. Saat ilerliyordu ve ben henüz çalışmam gereken dersleri çalışmamıştım. Salona giriş yapacağım sırada kulağıma çalınan sesler, adımlarımı durdurmuştu. "Onu istemiyoruz anne, beş tane oğlun var. Bir kız için beş tane oğlunu üzecek misin?" Yutkundum, devam etmesini bekledim. "Ya o kız bu evden gider, ya da biz." Kapak tasarımı: @Gezgin__61

İki mafya ailesinin kızları karışırsa ne olur; Biri Türkiye'nin güçlü mafya ailesi, Bir diğeri ise Italya'nın güçlü mafya ailesi. Gelin birlikte görelim...

Feza, yıllarca sessizliğin acı ve lanetli eziyetlerine maruz kalan biridir. Feza yine tek istediği yarasız bir gün geçirmek olan bir sabaha uyanır ve hayatı tepetaklak olur. Yaşanan her şey bir hiç uğrunayken, Feza ne yapacağını bilemez bir halde ortada kalır. Feza geçmişin kırıkları, acısı ve umutsuzlukları ile şimdiki zamanda sıkışıp kalırken; bir de peşine takılan psikopatlar ile birlikte çok zor zamanlar geçirir. ~~ Hayatım, soru sormaya başladığım ilk andan beri, sanki şizofren birinin yazdığı herhangi bir tiyatro eseriymiş gibi gelirdi bana. Sanki ben, hep bana yazılan senaryoya uymak zorunda kalan sefil bir oyuncuymuşum gibiydi. Sanki şizofren senaristin yazdıklarından memnun olmamasına rağmen susan biriymiş gibi. O şizofren senaristin kaleminden çıkanlarla ben, yıllarca nedenini bilmeden psikolojik şiddet gördüm. Yıllarca masumluğumu kanıtlamaya uğraştım. Yıllar boyu tüm çabalar tek tek ve acı bir şekilde boşa gitti. Daha sonra o şizofren senarist daha da delirdi ve bana tüm her şeyin boşa olduğunu söyledi. Bir anda kendimi Eryiğitlerin içinde buldum. Şizofren senarist ise hayatımı daha da zorlaştırmak için kendi parçalarından oluşturduğu birilerini hayatıma soktu. Bense bir kez daha susup senaryoya uydum ve hem olanlara alışmaya hem de peşimdeki katillere rağmen yaşamaya çalıştım. YAZAR NOTU: Kitapta cinsellik yok, bazı kan ve vahşet içerikli kısımlar var.

"Genç kızdır bir başınadır dedik aldık seni mahalleye!" "Giyemesin bu mahallede el kadar şeyleri! " " Gelemesin elin adamlarıyla bu mahalleye! " " Altın yok, üstün yok, edep, adap,Allah korkusu yok sendeee! " " Günlerin sayılı kadın bu mahallede günlerin sayıllı! " Genç kadın ağır ağır yanaştı adama. Dikti kara gözlerini. Yüzünü yaklaştırdı adama. Adamın gerilen çenesiyle yüzünde oluşan asi gülümsemeyle. Tane tane bastıra bastıra. " Benim! " " Edebimide! " " Adabımıda! " " Sen ölçemesin Adam! " " Hele benim Allah korkumu hiç bilemesin! " " Senin o küçücük kafan! Küçücük zihniyetin! Beni yargılayamaz! " Tüm mahallede yankılanan sesle genç adam sertçe tuttu kadının kolunu. Çekti genç kandının bedenini kendi bedenine. Sımsıkı sarmıştı genç kadının belini sert kollar. Gözlerindeki ateş harlandı kadının. Eğildi adamın kulağına doğru. Adamın bedeni kaskatı kesilmişti kulaklarına değen dudaklarla. "İster elin adamının altına girerim. İster bu mahallede çırılcıplak gezerim. İşte Ali GÜRKAN, işte bu senide, Mahallenide hiç ilgilendirmez! "