ᴛᴏᴋʏᴏ ʀᴇᴠᴇɴɢᴇʀs x ᴍᴀʟᴇ ᴏᴄ "𝗛𝗲𝘆 𝘂𝗵, 𝗮𝗿𝗲 𝘆𝗼𝘂 𝗴𝗼𝗶𝗻𝗴 𝘁𝗼 𝘄𝗮𝗻𝘁 𝘁𝗵𝗶𝘀 𝗸𝗻𝗶𝗳𝗲 𝗯𝗮𝗰𝗸?" "𝗜 𝗷𝘂𝘀𝘁 𝙨𝙩𝙖𝙗𝙗𝙚𝙙 𝘆𝗼𝘂??" "𝗬𝗲𝗮𝗵. 𝗜 𝗴𝗼𝘁 𝘁𝗵𝗮𝘁. 𝗕𝘂𝘁 𝗰𝗮𝗻 𝗜 𝗸𝗲𝗲𝗽 𝘁𝗵𝗲 𝗸𝗻𝗶𝗳𝗲?" Hanahiro Kozume 16 years in this planet and he is already tired of it "𝗞𝗼𝘇𝘂-𝗰𝗵𝗶𝗻 𝗷𝗼𝗶𝗻 𝗺𝘆 𝗴𝗮𝗻𝗴!!" "𝗡𝗮𝗵" "𝗛𝗮𝗵 𝘀𝗲𝗲! 𝗛𝗲'𝘀 𝗷𝗼𝗶𝗻𝗶𝗻𝗴 𝗺𝘆 𝗴𝗮𝗻𝗴 𝗻𝗼𝘁 𝘆𝗼𝘂𝗿𝘀!" "𝗡𝗼𝗽𝗲. 𝗡𝗼𝘁 𝗷𝗼𝗶𝗻𝗶𝗻' 𝗮𝗻𝘆 𝗴𝗮𝗻𝗴." "𝗪𝗮𝗵𝗵 𝘄𝗵𝘆 𝗻𝗼𝘁!?" "𝗰𝗮𝘂𝘀𝗲 𝗜 𝗹𝗶𝗸𝗲 𝗺𝘆 𝗹𝗶𝗹 𝘁𝗶𝘁𝗹𝗲" "𝘁𝗶𝘁𝗹𝗲?" "𝗚𝗮𝗻𝗴 𝗞𝗶𝗹𝗹𝗲𝗿" Mans just wanted to graduate middle school, not have a harem of gangsters seeking his heart.

ya Baji'nin belalı bir kız kardeşi olsaydı? tokyorevengers x reader chifuyu x reader

❝Bu salıncağın ulaşabildiği son sınır kadar gidebilirsin benden. Uzaklaşırsın ama sonunda döneceğin yer yine benim yanım.❞ Bir piyanonun üzerinde, otuz altısı sert abanoz ağacından yapılmış olan, toplamda seksen sekiz tane tuş bulunurmuş. Bu seksen sekiz tuşun her birisi ruhunu bir diğerine teslim ederken, bir tanesi eksik, yaralı ve sessiz kalırmış. Piyanist onu usta parmaklarıyla kutsasa dâhi, onun sesi asla çıkmazmış. Şimdi bir piyanist vardı benim önümde. Asla vazgeçemediği, yenisini alamadığı o çok sevdiği piyanosundaki bozuk olan tuştum ben. Seksen yedi tuşun tamamını kullanıyor, her bir parçaya ellerinin arasında hükmediyordu ama parmakları asla beni bulmuyordu. Biliyordu çünkü, sesi çıkmayan bir tuşun, çıkan tüm melodilerin katili olmasını istemiyordu. Yine de vazgeçmiyordu o piyanodan. Orada, dışarıdan bakılınca sağlam gibi duran tuşun aslında sesinin kesildiğini sadece o biliyordu. [Jeon Jungkook ❧ Lalisa Manoban] Kapak tasarım: @IseraRoss ♡ ➻ Argo ve yetişkin içerik bulundurur!

"Önceden yaşamanın sadece nefes almak olduğunu düşünürdüm Jisung. Ancak sen hayatıma girdiğinde aklımdan geçenler tamamen değişmişti." Hyunjin & Jisung Mini Kitap

❥ İnsanın göğüs kafesine kadar acıtan, bitmek bilmeyen, gün geçtikçe hafifleyeceğine inandığın bir duyguydu özlemek ama artık öyle olduğunu düşünemiyorum çünkü gün geçtikçe daha da artıyor, kağıt kesiği gibi acı bırakıyordu ruhuma. Önceleri ufak bir ayrılık gibi gelirdi sanki komşuya gitmiş de hemen dönecek gibi. Zamanla geç kaldığını hissedersin, sanki hiç dönmeyecekmiş gibi hissedersin ki bu en acıtan histir. Sonrasında fotoğraflar yetişir imdadına. Birlikte geçirilen zamanlar, insan en çok gülmeyi değil, beraber ağlamayı özler. Sonra bir mezarın başında ağlarken bulursun kendini. İnsana en çok güzel günlerin uzak olduğu en sevdiğinden ayrı kaldığın gerçeği koyar. Çünkü artık tek başınasın... 5.9.23 [düzyazı/mektup] //angst//

'o kazağın bana yakıştığını söylemiştin ama ona verdin çünkü onu daha çok seviyordun' #texting #mizah

Choi San ülkedeki karışıklıklar sırasında adamlarının kurtardığı kişiler arasında ruh eşinin olduğundan habersizdi. | woosan / jongsang / seongjoong | | abo / omegaverse / mpreg |

"Üzgünüm tanrım, ne iyi bir evlat ne de iyi bir insan olabildim.." - kısa oneshot.

biraz daha yaşasak, olmaz mı? • aralık, 2020 | one-shot

Han Jisung, başka bir ülkeye köle olarak giden bir prensti.