<Güzel sevmek üzerine bir hikâye... > - Yaş farkı vardır- Mahalledeki gençler olarak uzak tavırları, suskunluğu, sert mizacı sebebiyle aramızda onun adı "Yaban"dı. Beş yıl sonra mahalleye geri döndüğünde hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Özellikle benim için. * (Nisan 2021)

"Ben..." diye kekeledim avcumun içinde tuttuğum künyeyi bırakıp geriye çekilmeye çalıştığımda. "Asya," diyerek tuttu elimin üzerini. Künyesini tutan ben, benim elimi tutan Yavuz'du şimdi. "Sen de hissediyor musun?" "Neyi?" dedim kısık çıkan sesimle. "Bunu," dedi bakışlarını ikimizin arasındaki zaten çok az olan boşlukta dolaştırarak. "Çekiliyorum sana, görmüyor musun? Elim uzak dursa gözlerim, gözlerim uzak dursa nefesim karışıyor sana." Cevap veremedim ancak bir cevap beklediği de söylenemezdi. İkimizde aramızdaki bu çekimi hissediyorduk. Yoksa ne ben durduk yere onun kafasını karıştırırdım ne o benim. Ortada söze dökülmemiş saf duyguların gücü hakimdi ve biz o an buna boyun eğdik, kabullendik. "Yavuz..." diye fısıldadım adını. Kara gözleri nasıl bu kadar aydınlık olurdu aklım almıyordu. "Doğru söylüyormuşsun." O neyi der gibi bakınca avcumun içinde tuttuğum künyeyi daha sıkı kavradım. Sanki tenimi yarsın, kanıma karışsın istercesine. "Karışanın yalnızca kafam olmadığını..." Künyeyi asıldığımda aramızda kalan o küçücük boşluğu da yok ettim ve hiç düşünmeden benim için aralanan dudaklarının arasına sızdım.

Hanginiz kardeş gördüğü bir kıza aşık olabilir ya da çocukluktan beri aşık olduğu adamı hangimiz acı çekmeden kalbinden söküp atabilir? Aşkın anlamı eğer acı çekmekse, bu acıyı ya Demir Boran çekecekti ya da Mira. Bu hikayede Miranın aşkı sizi bazen hüzünlendirecek bazende de gülümsetecek. Berfe Lorin hikayemizin kahramanları ile yeni hikayemiz Demir Boran'a devam ediyoruz.

Romantizm #1 Hiçbir hasta inancını kaybetmiş bir insan kadar umutsuz vaka değildir. Umudumu ve sahip olduğum tüm inancımı kaybetmiş ve son olarak da kendimi de kaybetmemle bitiş noktasına ulaşmıştım. Her şeyin bittiğine, hayatın acımasızlığına karşın kesin mağlubiyetimi aldığıma kendimi artık tamamen inandırmıştım ki, hiç beklemediğim bir anda gelen birkaç kelimelik bir soru tüm hayatımı sil baştan yapmaya yetmişti. " Çocuğumun Annesi Olur musun? " Ansızın gelen bir soru bir insanın hayatını en fazla ne kadar değiştirebilirdi? Burcu BATUR Tüm Hakları Saklıdır! Bu isimde yayımlanan ilk ve tek hikayedir. Noter tasdikli olup, çalınması halinde yasal işlem başlatılacaktır.

"Ulan, diyor insan ister istemez. Bu kadar küçük bir şey de yaşıyor, konuşuyor. Hatta iç organları da var." Arşın yıllarca kardeşinden dinlediği Yüsra'ya karşı içten içe bir ilgi besler. Ufak, sevimli bir buzdolabı poşetine benzettiği kızı görmek için her fırsatı kollasa da bir türlü bunu başaramaz. Nihayet sıcak bir ağustos gününde evinin mutfağında onunla karşılaştı. Tezgaha çıkmış, tabak almaya çalışan minik şeye seslendi ve onu korkutup kollarına düşmesini sağladı. Güzel gözlerini gördükten sonraki yeni hedefi ise Yüsra'yı kollarına tekrar tekrar almaktı.

"İkimizde biliyoruz ki, er ya da geç benimle evleneceksin. Ve bu zorunluluktan olmayacak!" "Başlangıç: 12 HAZİRAN 2016 Bitiş: 18 EKİM 2019" © Ağa adıyla yayımlanmış ilk ve tek hikayedir! ™©Tüm hakları tarafımca saklıdır. Hiçbir şekilde başka amaçlar için kullanılamaz, çoğaltılamaz ya da ticari amaç güdülerek iznim dışında basılamaz ve başka ortamlarda paylaşılamaz. KANLI BAŞLANGIÇLAR SERİSİ 2 (KİTAPLAR BİRBİRİNDEN BAĞIMSIZDIR! DİĞER KİTAPLARI OKUMANIZ GEREKMEMEKTEDİR!)

İskeleye doğru ciğerlerim yırtılırcasına koşarak denize atlamayı planlasam da adımlarım son derece yavaştı. En sonunda iskelenin ucunda durduğumda beni arkadan bir gücün ittiğini hissettim ve refleks olarak engellemeye çalıştım. Fakat çoktan denizin dibini boylamıştım. Ben yüzme bilmiyordum. Artık her şey için çok geçti. İstesem de kurtulamayacaktım artık. İstediğim de bu değil miydi yaklaşık bir dakika öncesine kadar? Şimdi ne değişmişti? Tuzlu suyun acı tadı burnumu ve ağzım etkisiz hale getirmişti. Sanki beynimde bir toplardamar vardı ve hızla atıyordu. Ben boğuldukça nabız gibi daha hızlı atmaya başladı. Ciğerlerimin tuzlu suyla dolduğunu hissediyordum. Bilincimi kaybederken düşündüğüm tek şey, beni denize kimin attığıydı. Kim intiharıma yardım etmişti?

Kanayan zamanların diz üstüne çöküş hikayesi. Sessizliğin el değmemiş içi boş kabukları... Copyright © Tüm Hakları Saklıdır

Bazı kelepçeler kadifedendir, aşkın önünde eğilir. Dilim lâl olur, söyleyemem. Sen anla gözlerimden, seni sevdiğimi. Dağlar, nehirler ayırsa da bizi, kalbimde yaşatacağım seni. Canımı feda ederim yoluna, sen yeter ki nefes al. Atsın kalbin sonsuza dek benim için... MERİÇ