- To trochę jak wbijanie kolejnych leveli. Małe questy po drodze - kontynuował cicho, nie odrywając oczu od ekranu konsoli. Jego blond kosmyki nie miały kontaktu z wodą i szamponem od dawna. Koszulkę miał kilka rozmiarów za dużą i zasmarkaną. Nie wyglądał słodko. Wyglądał jak zepsuty, smutny nastolatek. - Plus sześćset za wyjście z domu, dwieście za wstanie z łóżka. Tysiąc za wypad z drużyną, trzysta pięćdziesiąt za zaliczony egzamin. - Granie przez za długi czas jest niezdrowe, wiesz o tym. Kenma tylko wzruszył delikatnie ramionami. Wciąż wciskając odpowiednie przyciski z chirurgiczną precyzją i skupieniem, wymamrotał tak cicho, że prawie niedosłyszalnie: - Wiesz, Kuroo, czasami po prostu marzę, żeby padł mi serwer. styczeń - maj 2019

PROSZĘ O NIE PISANIE KOMENTARZY W TEJ PRACY - MĘCZĄ MNIE ONE I POWAŻNIE SKŁANIAJĄ DO USUNIĘCIA JEJ ❝błagam, kochaj, obrażaj i szmać tylko mnie❞ [ 2018 ]

Kenma odkąd skończył osiem lat boi się otwierać usta. Kuro myśli o samobójstwie już czwarty rok. Czy Kenma zdoła pokonać swój lęk, by mu pomóc? Czy może to Kuro musi pomóc Kenmie?

"Uwielbiał tu przychodzić obserwować gwiazdy i księżyc. Dzisiaj były tak samo piękne jak wtedy w sierpniowym deszczu. Kozume chciał zatańczyć, ale wiedział, że bez deszczu, a przede wszystkim bez partnera, to nie ma najmniejszego sensu. " Co by było jeśli Kenma byłby chory na schizofrenię, a Kuroo nie żył? Jakie byłoby zachowanie Kozume? Odpowiedzi znajdziecie w książce. ^^ Dedykuje tą książkę mojemu przyjacielowi Krystianowi ;) Przepraszam za błędy!!

Kenma Kozume, 24-letni student zostaje namówiony przez przyjaciela na wyjście do baru. Zanim upija się do nie przytomności nawiązuje rozmowę z barmanem. Jak potoczy się ten wieczór? I czy będzie to ich jedyne spotkanie?