ქაღალდის ნავი
"გრძნობები ერთმანეთში იხლართება და ირევა. მე ტკივილს ვგრძნობ... სრულ სიცარიელეში ტკივილს ვგრძნობ. შენ კი შორს ხარ, ძალიან შორს. ნელ-ნელა ფერს კარგავ და მეც ველი, როდის ჩაიფერფლები"
"გრძნობები ერთმანეთში იხლართება და ირევა. მე ტკივილს ვგრძნობ... სრულ სიცარიელეში ტკივილს ვგრძნობ. შენ კი შორს ხარ, ძალიან შორს. ნელ-ნელა ფერს კარგავ და მეც ველი, როდის ჩაიფერფლები"
"მინდა ისევ შენთან ვიყო, ისევ შენი ღიმილი მკლავს, უშენობა არ მასვენებს ვიცი უნდა ვუშველო თავსს..."
"უყურებს მის სხეულს და ვერ ხვდება. ვერ ხვდება ახლა რას გრძნობს. ვერ ხვდება მისი სხეული იზიდავს თუ სული? რას გრძნობს ის, ვნებას თუ სიყვარულს?" (დასრულებული)
(დასრულებული) -არ ვიცი...უბრალოდ მნიშვნელოვანია-ჩუმად ვუთხარი. -არ არის საჭირო ეს სიტყვა გითხრა მილე-მომიახლივდა და სახეზე ხელები მომკიდა-შემიძლია ეს უბრალოდ მოქმედებებით დაგიმტკიცო და თუ მაინც და მაინც ასე ძალიან გინდა....-შეყოყმანდა-მაშინ მე შენ არ მიყვარხარ-ჩემი სხეული შიშმა მოიცვა-მე შენ გაღმერთებ მილე🤍🦋 ღმერთმა...
ამ მოთხრობის მთავარი გმირია მარიამი, რომლის სიყვარულის ისტორიასაც მოგითხრობთ მე,და არაა მარტო მისას. ( დეტალებს საიდუმლოდ დავტოვებ).
ნიცა მხიარული და საყვარელი გოგონაა, რომლის ცხოვრებაც ახალ სკოლაში გადასვლის და ბავშვების გაცნობის შემდეგ საკმაოდ შეიცვლება. ეს მოთხრობა არის ყველაფერზე: მეგობრობაზე, სიყვარულზე, ოჯახზე, რომლის წაკითხვის დროსაც არ მოიწყენთ❤️
დასრულებული.. მითხარი სად მიდიხარ ნევე-მკაცრად თქვა-ჩემს მოთმინებას ნუ ცდი. -რა ჯიუტი ვინმე ხარ-ბუზღუნით ამოვილაპარაკე-საავადმყოფოში. -რა გინდა საავადმყოფოში? -ანგარიში გაბარო?-გაღიზიანებულმა ვკითხე. -თუ საჭირო იქნება კი. -შენ ვინ გეკითხება. -შენი გულთამბყრობელი ვარ და როგორ არ მეკითხება?-წარბები აათამაშა.