" Ateş y-yapma nolursun" dememe rağmen beni dinlemedi kemerle vurmaya devam etti Vucuduma değen bi kemer darbesiyle daha sanki etimden et koptu gibi hissettim " Ahhhh" seslice attığım çığlığa rağmen bu acımasız zalimin umrunda bile olmadı, - Sen kimsin lan benden kaçmaya çalışıyosun? Gebertmezmiyim seni burda seninle...
İp atlarken geldi baba bildiğim amcam yanıma. Örgülü saçlarımın üstüne kırmızı bir yemeni attı. Gözleri yaşlıydı. Onu hiç gözleri yaşlı görmemiştim. İç yeleğinin cebine elini attı ve altın köstekli saatini çıkarıp, avuçlarıma bıraktı. Bunu bana, evime döneceğimde vereceğini söylemişti. "Artık gitme vakti kızım." dedi...
#wattsy2019 © Tüm hakları saklıdır Küçük yaşta anne olmanın verdiği yorgunluk ve psikolojik olarak ruhu bitap düşen Kader oturdugu eski kanepeden dısarda oynayan çocukları izliyordu. Yüreği kan ağlıyor, onların yaptığı her davranışı seyrediyordu. O kadar dalmış ti ki ağlayan çocuğunun sesini dahi duymadı. Bir süre...
İşte gelmişti ne kadar kaçsamda gitsemde o gün o gece gelmişti, onlar dışarı çıktıklarında stresle üzerimdeki gelinliğin tüllerini sıkıp duruyodum, hayatımda korkmadığım kadar bugün korkuyorum Kapının açılma sesini duyduğumda hızla ayağa kalktım niye yaptımki bunu bakışlarım oraya döndüğünde kırmızı duvağın altından...
Yavuz abi, topuzumdan firar eden saçımı okşayarak kulağımın arkasına ittirdi. Ilk defa bu kadar yakındık ve ilk defa saçlarıma dokunmuştu. Bu hareketi yutkunmamı sağladığında merhem sürmeyi bitirdiğim elini bırakıp kullandığımız eşyaları tekrar kutuya koymaya başladım. "Sinan'ı gerçekten seviyor musun?" Yavuz abinin...
