"Kimsesizlik bir kelime olsaydı eğer; kimselere sahip olanlar, cümle dahi kuramazdı." Haslar. Hissizler Sadıklar. ve Sahipler. Yer altı topluluğu Heyet'in dört katmandan oluşan birlikleriydi. Sadıklar, kaleydi. Sahipler, fildi. Haslar, piyondu. Hissizler, vezirdi. Şah, işte en tepedeki isim, kocaman bir bilinmezdi. Ferman, madalyon ve pusula üçlemesinin peşinde olan bu topluluğun karanlık sahibi P. ; yıllar önce bir aileyi darmaduman, bir tabloyu paramparça etmiştir. Fermanın yerini bilen ancak onu saklayan bir adam, ailesi gözlerinin önünde katledilirken ölüm ona geldiğinde bile söylemez ve ruhu bedeninden sökülmeden önce Meva Yaman'a, küçük kızına, fermanın yerini fısıldar. Heyet o gece aileden geriye kalan tek varisin, küçük kızın, kaçmasına izin verir çünkü almak isteyeceği intikam zaten onu, kendilerine getirecektir. Bundan tam üç yıl önce, öyle de olacaktır ve Meva Yaman bir kumarhanede izini bulduğu Sahip'i devirirken Heyet'in ağına takılır. Babası gibi, üç yıllık yer altı esaretine rağmen fermanın yerini asla söylemez ve bir gece ansızın N-15 biriminden olan bir kadın, yeryüzüne giden çıkışlardan birinin anahtarını Meva'ya verir ancak o gece iki değil bir kişi kurtulur. Kader ağlarını örerken, Heyet'in peşinde olan Halef Argunarz o gece tesadüfen Meva Yaman'ı kurtaran isimdir. Gözlerini açtığında altı kişilik eve düştüğünü sanan Meva, asıl gerçeği çok sonradan öğrenir. Aslar ve Asilerin hikayesi. Kanlı bir geçmişin sahnesi. Bu bir savaşın ve başkaldırının ta kendisi. "İnsan kendi hikayesinin ya As'ıdır ya Asi'si. Aksi halde bir başkasının ya kuklasıdır ya da kölesi." Pekâlâ, sıradan olmak yerine başkaldırının tam sırası değil miydi? Fantastik veya distopik kurgu değildir. Aksiyon, gizem, gerilim, polisiye, aşk ve akıl savaşları içerir. Kurgu tarihi:15.01.19

Kitap oldu. Üç kitabı basıldı. Seri, beş ana kitaptan oluşuyor ve 2025 yılı içinde final yapacak. ❝El bebek, gül bebek değil; el bebek, öl bebek.❞ Karanlık örgütün kurduğu düzen için doğmuş bir kız çocuğuyken ona verilen en büyük ceza sevgisizlikti. Kaderini kabullendi ve kartını oynadı. O kim miydi? Hisar Alatav. Hayır, sil. His Alatav. Karanlık düzenin kıyameti olmak üzere. O ise Bronz. Karanlık örgüte başkaldırıp kartları yeniden dağıtan adam. Ona Bronz derler. Onların tohumları el bebek gül bebek değildi; el bebek öl bebekti.

Maça Kızı 8 serisinin devam bölümlerini içermektedir.

Beş yıldır babasından haber alamayan Sezen Vera, bir sabah prova için gittiği orkestrada polisler eşliğinde karakola götürülür ve babasının ölüm haberini alır. Babasının cesedini teşhis etmek için gittiği morgda karşısına çıkan bir başka ceset ve o cesedin başındaki adamsa hiç yabancı değildir; aylardır atölyesinde portresini çizdiği adamla artık yüz yüzedir. "BİR ZÜMRÜT YEŞİLİ ÖLÜM" serisi.

her şey, telefonuna düşen bir mesajla başladı. ve o andan sonra, bunun hiç sonu gelmedi. *(bu bir texting hikayesidir.)*

"En sevdiğin şarkı?" Cevap verememek canımı yaktı. Acı bir gülümseme ile bulutların ardına gizlenen dağlara daldım. "Şarkı sevmem ben. Yağmur sesi severim." Bu gizli saklı korku dolu adam, sorularıyla bana ulaşmaya çalışıyordu. Onun oyununa gelmeyecektim. Ne olursa olsun ona yenilmeyecektim. "En sevdiğin koku?" "Petrikor." "Yağmurla ilgili her şeyi seviyorsun." Göz pınarlarım dolmaya başlamıştı. Başımı aşağı yukarı salladığımda bir damla yaş yanaklarıma doğru süzüldü. "Burayı onun için çok seviyorsun. Sürekli nemli her zaman petrikor kokuyor." Yüzünü bana döndürdüğünü hissettim ama dönüp bakmadım, gözyaşımı gizlemeye çalışıyordum. Parmaklarını nazikçe çeneme koyarak yüzümü yüzüne çevirdi. "Her yıl bu tarihte göz pınarların akmaya hazır yaşlarla doluyor. Her yıl bu tarihte nefesin titriyor. Her yıl bu tarihte sahile gidip çığlıklarla deşarj oluyorsun ve sonra buraya geliyorsun, nefes alıyorsun, gözyaşlarını silip gidiyorsun." Sessiz sessiz içimde çığlıklarla ağlıyordum. Çenem titriyordu. Söylediklerine yanıt veremiyordum çünkü ağzımı açtığım an içimdeki çığlıkları dışarı vurmaktan korkuyordum. "Aradığın huzur burası çünkü." Başımı hayır anlamında sağa sola salladım. "Peki ya ne?" "Anne karnı huzuru" dedim ağlak sesimle. Sessizce devam ettim, "Çocukluğumun sesi." "Zamanı sızdıran ne varsa huzur... Zamanı sızdıran ne varsa acı..." Kendime daha fazla engel olamadım ve bir hıçkırıkla ağlamaya başladım. Şevkatle kollarını açtı ve yıllar sonra ilk defa birine sarıldım. Çenesini saçlarımın üzerine koydu. Sesinin tınısında ilk defa güven hissetmiştim. "Yorulmuşsun, hakkını almış yılların..." BU KİTAP DAMLA EZEL YOLBAŞ TARAFINDAN YAZILMIŞTIR VE BÜTÜN HAKLAR SAKLIDIR. BU KİTAP ÜÇ SERİDEN OLUŞMAKTADIR. BİR ALATURKA HÜZÜN, SERİNİN 1.KİTABI OLMAKTADIR.

Parmaklarım küllerinde dolaştı. Sonra birden yağmur bastırdı. Gülümsedim ve beni izledi. Sustu ve onu dinledim. Sessizliği bile güzeldi. "Çünkü Leyla, çünkü iki gözüm, yangında en son küller ölür."

"Hıçkıra hıçkıra ağlıyorsun Gerçek," diyerek ellerimi büyük avuçlarının içine aldı, "ve bunu yaparken yaşadığın komik bir ânı anlatıyorsun." Gözlerimden yaşlar boşalırken tüm dişlerimi göstererek gülümsemem onu duraksattı. "Bilmem ki," diye fısıldadım. "Her şey elimden kayıp gidiyorken bile acımayan kalbim, az önce sen o sigaranın külünü kül tablasına silkince öyle çok acıdı ki, ağlamak istedim. Üstelik aklıma da yaşadığım o ânın en komik repliği gelmişken, tam da sana söyleyecekken yaptın bunu. O külü neden öyle hiç umursamadan silktin? Senin için yanıyordu." Bir elini kaldırıp yanağıma koydu, büyük avucunun içiyle gözyaşlarımı parçalayıp ezdi, yok etti. Ve bana dedi ki, "Ben yapmasam o kırılıp düşecekti." "Senin yapmandansa, kendisi kırılıp düşmeyi kabul ederdi." Gülümsedim. "Keşke yapmasaydın." "Kendini o küle mi benzetiyorsun Gerçek?" "Hayır," dedim. "Hayır, sen beni henüz kırmadın ki."

"Verdiğim acıyı silebilmek için her bir saç telini öpmek istiyorum," dedi. Önce nefes almayı bıraktım. "Ama bazen öpünce de geçmez," dedi. Buz kestim. ... BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR VE GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR! Yayınlanma Tarihi: 21 Mayıs 2017 Maça Kızı 8, üç kısımdan oluşan bir seridir; hepsi bu kitap altında toplanacaktır.

Dışarıda devam eden bir hayat, içimde kalbi duran bir kız çocuğu vardı. Asi Merve Karakuyu, ailesi ve kendisiyle devamlı olarak savaş veren genç bir üniversite öğrencisidir. Ansızın bastıran yağmurun kelebeğin kanatlarını ıslatması gibi hayatına birdenbire giren esrarengiz bir adam, Asi'nin hayatını kökten değiştirmeye başlar. Asi ne kadar kaçmaya çalışsa da kader ağlarını her seferinde karşılaşmaları için örecektir. "Kelebeğin kanatları ıslanırsa parçalanır," dedi bana yavaşça. "Ama sen zaten paramparçasın küçücüğüm." "O zaman bırak," dedim. "Islanayım."