"But I'm only human And I bleed when I fall down I'm only human And I crash and I break down Your words in my head, knifes in my heart You build me up and then I fall apart 'Cause I'm only human..." Nieznany numer: Dlaczego jesteś taką suką? Nieznany numer: Dlaczego bawisz się uczuciami innych? Nieznany numer: Czy ty nie masz uczuć? Ja: Miałam Ja: Dlatego teraz jest taka, jaka jestem...

Wyobraź sobie wracasz do domu i zastajesz po raz kolejny zaćpaną matkę śpiąca na sofie - wydawało Ci sie, że śpi lecz stała sie jedna z gorszych rzeczy, która może przytrafić sie dziecku. Jego rodzic nie żyje. Starasz sie żyć dalej, nie patrząc już w stecz, ale nie możesz. Coś Ci po cichu mówi, że to nie koniec, ale ty nawet o tym nie mówisz. Poznajesz nowych znajomych i rozpoczyna się Twoje prywatne piekło. Radzicie sobie sami w tak cholernej sytuacji, a jesteście tylko bandą nastolatków, która chce sie bawić ...

"Patrząc na rodziców Iris Martin, jako nauczyciel, albo raczej jako człowiek, uświadomiłem sobie parę prostych faktów dotyczących życia. Po pierwsze - biedna cheerleaderka. Po drugie - pieniądze zdecydowanie piorą mózgi bardziej niż gry wideo. Po trzecie - urodę ma po mamie. Po czwarte - albo jakimś cudem pozwolę jej zdać z angielskiego, albo oni dojadą mnie do takiego stopnia, że kolejne wypracowanie, które do mnie dotrze, będzie przykładową mową pogrzebową do przeczytania na moim pogrzebie." Gdzie szkolna przewodnicząca wszystkiego co się rusza ma problem z napisaniem eseju na lekcje u sarkastycznego nauczyciela. ______________ Druga matka tej patoli: originalqueer napisane: listopad 2019 - maj 2020

Młody detektyw Luke Hemmings prowadzi sprawę morderstw, których sprawca zostawia przy ofiarach fragmenty kołysanki. Z pomocą chłopakowi przychodzi jego przyjaciel i jednocześnie nowy dyrektor zakładu psychiatrycznego. Czy dziewczyna osadzona w szpitalu pomoże detektywowi? Czy za tą sprawą stoi inna równie mroczna tajemnica? Czy Luke odnajdzie zabójcę nim kołysanka dobiegnie końca?

Luke i Rachel są małżeństwem odkąd dwa lata temu skończyli studia. Jednak od tego czasu nic nie idzie po ich myśli i to na tyle, że podejmują decyzje o rozwodzie. Sąd wysyła ich jednak na mediacje, ponieważ żadne z nich nie chce odpuścić. Dalej mieszkają razem, dzielą opiekę nad psem, śpią w jednym łóżku... ale czy jeszcze się kochają?

Wendy nienawidzi swojego małego miasteczka. Twierdzi, że tu nie pasuje. Wiecznie czuje się, jak czarna owca tego miasta i nie próbuje nic z tym z robić. Marzy o Londynie. O wielkomiejskim życiu, gdzie moda ma znaczenie. Jednak gdzieś w tym wszystkim coś idzie nie tak i w małym walijskim miasteczku pojawia się Luke. Zostaje trenerem jej młodszego brata, a przy okazji poznaje Wendy. To historia o tym, jak bardzo niewinni są ludzie, którzy tworzą wokół siebie mury, ale także o tym, jak trudno jest żyć z przeciwieństwem. Małomiasteczkowy świat to tylko jedna z metafor.