"Tozlu rafların arasında kelebek kanatlarının kırılgan ışığıyla yaşayan, dehalık ile delilik arasında asılı kalmış bir sahaf... Ve bir gün, rüzgârın savurduğu sayfa gibi önüne düşen gizemli bir kadın. Bu kitap, kitap kokusuyla kanat sesinin birbirine karıştığı o tuhaf karşılaşmanın hikâyesidir."

Onlar, dünyanın tüm gürültüsüne rağmen, birbirlerine fısıltıyla "ben buradayım" diyebilenlerden. Linçler, kayıplar, fırtınalar.. Aşk, bazen her şeyi kaybetmeyi göze almak... Ama en çok da kendin gibi kalabilmek demekmiş. "Yalnız kalırsam, sahici kalırım" diyebilen herkese..

"Efsaneye göre, insanlar doğduklarında görünmez bir kırmızı iplikle ruh eşlerine bağlanırlar. Bu iplik, zaman içinde uzayabilir, dolaşabilir veya gerilebilir, ancak asla kopmaz. Ne kadar uzak olursa olsun, kaderleri birbirine bağlı olan kişiler eninde sonunda karşılaşacaktır." 🧵 •Yazım hataları finalden sonra düzeltilecektir. 〰️Bu bir minmer kurgusudur / kişi ve kurum isimleri minimum seviye kullanılacaktır. 〰️ Uzun bir kitap olmayacaktır / rahatsız edici sahneler olmayacaktır

"merak kabinesi."

"ceplerimde incirler dolusu geldim sana zeynep."

"Tehlikeli sularda yüzüyorsunuz hocam." "Boğulmayı dört gözle bekliyorum Mina."

Mert yazicioglu en yakın arkadaşının kardeşi mina demirtasa platoniktir

Öfkeliydim. Öfkemde sonuna kadar haklı olduğumun da bilincindeydim. Cesaretim bu yüzdendi. Ve sonradan beni pişman edeceğini bilmeme rağmen artık tutmayacağım o kelimeler bir bir döküldü dudaklarımdan. "Yaptığım hiçbir şeyi beğenmiyorsunuz. Okuduğum kitaplar, makaleler sizin nezdinizde kağıt yığınından ibaret. Önerilerim, fikirlerim size göre öyle değersiz ki ağzımı açmam bile suç sayılmalı, öyle değil mi?" "Bulunduğun konumun farkına var." Derken bakışları yine tamamen bana odaklanmıştı. "Kendine gel." "Asıl siz kendinize gelin! Daha ilk sorunda size asistan değişikliği yapabilirsiniz demiştim. Her defasında bana patlamak yerine kendinize yeni bir asistan arasaydınız iki taraf da daha mutlu olurdu." "Ben asistanımdan gayet memnunum." "Ben danışmanımdan memnun değilim ama! Size dahiyane çalışmalarınızda başarılar! Ben artık yokum!" Bakışlarından kaçmak için mi bilmiyordum önce başımı çevirdim. Arkamı döndüm, kapıya ilerledim. Yapmam gereken kapıyı çekip çıkmaktı. Fakat omzumun üzerinden uzanan bir kol, açmak üzere olduğum kapıya engel oldu. Hemen ardımda, onu o kadar yakınımda hissettim ki bedenim buz kesti. "Burada olduğun müddetçe iki şey hiç değişmeyecek Zeynep. Birincisi sen 'benim' asistanımsın." Vurgulayarak söylediği sözler ve küstah tavrı yüzünden hırsla ona döndüm. Fakat bu hayatımın hatası olmuştu. Zira Mahir Hoca ile aramızda bir rüzgarlık mesafe ya vardı ya yoktu. "İkincisi," dedi benim öfkeden dolayı kıpkırmızı olmuş yüzüme ve hırsla parlayan gözlerime bakarken. Bu görüntüden zevk alır gibi bir hali vardı. "Bu kapılardan ya benimle geçeceksin ya da benim yanıma gelmek için çıkıp gideceksin."