şehir ve şiir

eski mekânlara uğramak gerekir anılar peşinizi bırakmıyorsa bir türlü imkanlaştıramadığıma...

bitte geh nicht fort

sandal duruyor ben salınıyorum rüzgar oturuyor uçuyorum

december 28

bunalıyorum dört duvar arasında, kalemime sarılıyorum

sessizliğe boyun eğebilirim

terk edilmiş hissedenlere.

sokakta bir çocuk naaşı gibi

şiir okursun sen içerken çayımı, derin düşünürken

aleksey'e inciler

seni beynimde öldürdüğüm vakit, kalbime doğuyorsun.

yalnızlığın kulakları kör

ben sevmediğin fikirlerin vücut bulmuş hâliyim sana göre çirkin beynim ben görmediğin güllerin solmuş hâlindeyim

her kış gözlerim seni arayacak

bugün o adam için, her güne uyanırken onun için yaşayacağım

silinen âhlar

bu dizeler kalemimin temel taşlarıdır.

bağcıksız otuz yedinci günüm

çalkalandım bocaladım ben hep araftayım

bugün varım

kaldırım taşının üzerinde kendimden bahsetmem gerekirse,

yırtılan zarın içindeki saray

ben ne yaptıysam, tanrı'nın yarattığı şehveti köşe başındaki dilencinin ellerinden almak için, yaptıysam, acı çığlıklarımın melodisini çocuğuma duyurmamak için yaptım

senin adın yaşamaktır

dünyadaki bütün mutlulukları sana dilerim.

dünyaya yazdığım şiirler

ben yaşamayı seviyorum, tüm rezaletiyle gözlerimin önünde çürüyüp giden bir ceset bu kadar güzel kokmamıştı çünkü daha önce.

penceremden suratsız uzanıyor ellerim

üstelik kimsenin suçu değil, parmaklarımdan biraz kırılmışlık dökülüyor.