Mark: Aeri, bahçemin önünde ne işin var? ꒰✾꒱Start: 25.03.21 ꒰✾꒱Finish: 06.04.21 ꒰✾꒱©rozter #horror - 33

Hongjoong'un kız kardeşi Minjeong, kendi ailesi ile yaşadığı yerden abisinin yanına taşınır ve onun okuluna kayıt olur. Hongjoong, kız kardeşini ve kız kardeşinin arkadaşlarını kendi erkek gruplarına ekler. Hong: bana bakın ben şimdi kız kardeşimi ve arkadaşlarını eklicem sarkan falan olursa sikerim sizi |texting| ships: seongjoong, winrina, yungi, tyunning, woosan, soogyu, ningselle, jongsang

Kim Minjeong neredeyse her ay okulda dedikodu haline gelen kendisinin soy meselesinden bıkmıştı. Jay: OKULUMUZDA PRENSES Mİ VAR [Kim Minjeong & Sim Jake, texting, tamamlandı] ☆kitap kapağı @kontesruna tarafından yapılmıştır! Starting: 21.04.2023 Ending: 09.08.2023 | bloshera

(y/n) and shinsou were the two insomniacs of 1-a. both were always seen with their lovely eye bags and a cup of coffee. what happens when they move into the new dorms, and are both awake at ungodly hours of night? lowercase intended, swearing, slow burn, ik shinsou didn't join 1-a when they moved into the dorms but its my story so sorry sorry for any bad autocorrect or bad punctuation, i'm lazy and don't properly check my writing disclaimer - all rights of boku no hero academia go to kohei horikoshi best rankings! #1 in shinsouxreader !!!!! #1 in shinsou !!!!!!!!!!!!!!!! #2 in bokunoheroacademia !!!!!!! IM LITERALLY SHAKING OMG

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

Gözlerinizi açtığınızda yıkılmış bir evde uyanacaksınız. Tek çıkış yolunuz yerin altı olacak. Kendinizi bulduğunuz çıkış noktası her bir yanı kameralarla çevrili, her yeri izlenen bir plato. Tek amacınız ise alandaki ipuçlarını takip edip evinizi bulmak. Tüm yarışmacılar evlerini bulduğu an, kazanan belirlenmiş olacak. Öyleyse, sizi kaybetmemizi ister misiniz?

Psikiyatrist, karanlık kadar çekici ve zeki bir adam... Şizofren, öldürücü güzellikte bir kadın... Her şey çok normaldi ta ki kadının aslında şizofren olmadığını öğrenene kadar. Her şey karanlıktı, kanlıydı, tutkuluydu, acı verici, büyüleyici ve gerçekti. Bu aslında masal kadar inanılmaz ancak kırmızı kadar kızıl, siyah kadar karaydı.