"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

Elzem Akay'ın sıradan ama güzel bir hayatı vardı. En iyi okullarda okumuş, en güzel oyuncaklara ve kıyafetlere sahip olmuştu. En değerli mücevherler daima onun boynunu süslemiştir. Lüks içinde yaşarken hayatta istediği her şeye kolayca sahip olmuştu. Üzerine titreyen iki abisi, onu hep güldüren kız kardeşi, iyi bir yengesi ve onu sürekli çıldırtan bir hizmetçisi varken hayat ona karşı fazlasıyla cömertti. Tüm bunları ne bozabilirdi ki? Bir gece korkunç bir ritüele kurban edildiğinde gözlerini bambaşka bir dünyada açar. Orta Çağın hiyerarşisinin içinde kalmışken eve dönmek hiç kolay değildi. Kendi dünyasında bir öğretmenken Ölümsüzlerin akademisinde bir hizmetçi olunca, sınıf farkının acımasız gerçekleriyle yüzleşir. Burası onun dünyası değildi, burası barbarların hüküm sürdüğü Araftı ve o, hayatta kalmak istiyorsa lüks alışkanlıklarından ödün vermeyi öğrenmeliydi. *** "Medeniyet yoksunu, vahşi barbar!" diye ona sesimi yükselttiğimde çatılan kaşları umurumda bile değildi. Tüm gün kuyudan su çeken o değildi. "Şu sivri dilin bir gün başına bela olacak." Sert bakışlarla beni uyardıktan sonra merdiveni işaret etti. "Kahyadan fırça yemek istemiyorsan işinin başına dön." "O kadın bir cadı." Ondan bahsederken bile tiksintiyle yüzümü buruşturdum. "Bence benden nefret ediyor." "Hayret." Kaşları alayla yukarı kalktı. "Oysaki çok sevilesi bir kadınsın." İğneleyici sesiyle ters ters ona baktım. "Sizde öyle Savcı Bey," dedim oyunbaz bir ifadeyle. "Sizi görenlerin yüzünde güller açıyor." "Bunu inanarak söylemiyorsun." "Tabii ki inanarak söylemiyorum." Gülerek bana ikinci kez merdiveni işaret etti. "İşinin başına dön aksi taktirde yarın seni sınıfıma almam. Bir hizmetçiye ders verdiğim için yeterince sorun yaşıyorum." Bu vahşiler kendi dünyamda ne kadar zengin ve asil olduğumu anlamak istemiyordu.

Ölümü ona bir aile getirdiğinde hangi yolu seçmelidir? Harika bir evliliği, düzenli bir işi, mükemmel olarak adlandırabileceği bir hayatı vardı. Ama bir gün bir kaza bunları ellerinden aldı. Gözlerini açtığında kendini Doktorun Karısı adlı kitaptaki bir karakter olarak bulduğunda ne yapacağını bilemedi. Çünkü içindeki bedenin hayatı çok geçmeden ölümle sonlanacaktı. Meryem yapılması gerekenin eve dönüş yolunu bulana kadar ölmemek olduğunu biliyordu. Ama ondan nefret eden doktor ve onun yaramaz çocukları ile nasıl başa çıkacağına dair bir fikri yoktu. Olaylar değiştiğinde ise kendini hiç beklemediği bir noktada bulacaktı.

《2019 Fantastik #2 》 Bundan uzun zaman önce, büyük bir krallığın küçük bir köyünde başladı hikayemiz. Dünya yeni âşıkları tarihe kazırken şiirler yazıldı, şarkılar okundu, destanlar yazıldı. Kızıl saçlı bir melek ve güçlü şövalyenin hikayesi güzel hikayelere konu oldu. Ama bunlar ne kadar doğru? Ölümsüz şövalye, sevdiği meleğini gözleri önünde kaybetse, ölememenin verdiği azap kalbine ne kadar işler? Peki ya sevdiği kadın asırlar sonra tekrar doğsa? Farklı bir aileden, farklı bir isimle ama aynı kızıl saçlar ve aynı ruh... Ama ben hatırlamıyorum, ne onu, ne de asıl geçmişimi. Peki ikimiz aynı gün, aynı yerde, aynı saatte tekrar buluşursak? Sanırım bu, yarım kalan hikayemizin devam edeceğini söylüyor. Peki ya siz bu maceraya hazır mısınız? NOT: REKLAM YAPANLARIN YORUMLARI SİLİNECEKTİR.

Soylu kanından gelen dört büyük yaratıktan nesli tükenen soydan geldiğini öğrenmesinin sonucu başına açılan olaylar...

Yetişkin içerik! Çerez tadında bir kitap arıyorsan doğru yerdesinnn. Bir kız. Doğduğu andan itibaren babasının nefreti yüzünden dört duvar arasında büyümeye mahkum edilmiş. Efsaneye göre dünyanın dört güzel kadınından biri. Ancak kimilerine göre en güzeli. Dünya hakkında bildikleri dadısının anlattıklarından ibaret olan bir kız. Kendisini bildi bileli dadısından öğrendiği Ares'e aşık. Kaderi sadece Ares'le yazılmış. Güçlerini saklamak zorunda yoksa hayatta kalamaz. Onu koruyacak tek kişiyi bulmak için kaçması gerek. Gücü adından geliyor. Savaş tanrısı Ares'in ve ateş kralı Lu Bu'nun soyundan gelene kadar kat ve kat güçlenmiş Ares. Rüyasında gördüğü kadını gerçek hayatta bulduğunda neye uğradığını şaşırmış. Hiçbir şeyi bilmeyen kıza her şeyi öğretmeye çalışırken kendisi ve geçmişleri hakkında bir sürü bilgiyi bulunca yine aynı güçlü Ares olabilecek mi? Tarih tekerrür eder mi? +16 , +18 sahneler olacaktır rahatsız olanlar okumasın lütfen. -25.06.2022 Aşk kategorisinde 276Bin kitap arasında #3 Efsane kategorisinde zirvesini kaptırmayan kitap.