Ben varsam biliyorum ki sende varsın .Ben neysem sende o'sun.Ben sende kendimi gördükçe sana aşık olacağım , sende bende kendini gördükçe aşık olacaksın bana.Aşk narsistlik işi zaten.İnsanlar çocuklarını bile sırf kendilerinden diye seviyor.Ben seni sırf narsistlikten değil , senden dolayı sevmek istiyorum oysa.Ve şimdi daha yakınım sana.Umarım sana az kalmıştır.Dünyanda olmak için sabırsızlanıyorum. -Arda Erel İmkansızlıklardan doğan yasak bir aşk hikayesi. Meriç & Hera

"Bu söylediklerine inanmıyorum, hepsi deli saçması! Hafızamı kaybettim diye benden faydalanmaya çalışıyorsun! Ben asla seninle birlikte olmadım!" "Ne derler bilirsin; 'Asla, asla dememek lazım.'" Karşımda durmuş yüzünde o nefret ettiğim ukala gülümsemesiyle bakarken bütün vücudum öfkeyle cayır cayır yanıyor. O ise bu halimden memnun kalarak yüzündeki sırıtışı büyütmekle meşgul. Tamam, o gülümseme birçok kızın aklını başından alacak kadar muhteşem olabilir, ara sıra bende dalıp gitmiyor değildim ama onun kim olduğunu biliyordum. Kendini beğenmiş, küçük dağları ben yarattım tavırlarından da nefret ediyordum. Bu yüzden söylediklerinin uydurma olduğundan yüzde yüz eminim, hafızam benden son 4 yılı çalmış olabilir ama kendimi tanıyordum. Bu ukala çocukla birlikte olacağıma ölürdüm daha iyi! Bu kadar büyük konuşmamam gerektiğini öğrendiğimde her şeyin için çok geç olmuştu. *** Bu hikaye bana aittir. İzinsiz kopyalanması durumunda işlem başlatılacaktır.

Birlikte büyüdüğü, ilk aşkı ile evlenerek mutlu sonu yakaladığına inanan genç bir kızdı Elif... Peşinden hiç ayrılmadığı, bir gün mutlaka seninle evleneceğim dediği, biricik aşkı ile evlenerek mutlu olacağına inanan genç bir erkekti Toprak. Çok sevdiği birinin ellerini bırakmak ne kadar zor olsa da Toprak gitmek zorundaydı. Elif'i arkasında bıraktığında gerçekten de mutlu olabilecek miydi? Bunu bilmiyordu ama bildiği tek şey artık Elif ile de mutlu değildi. Mutlu sandığı evliliğinin üzerinden sadece iki yıl geçmesine rağmen, on üç yaşından itibaren ellerini tutan adamın bir gün gidiyorum diyerek ellerini bırakması Elif'i dibe batırmıştı. Bırakılan elleri bir başkası tarafından tutulduğunda gerçek aşkı bulacak mıydı? Yoksa İlki gibi o da bir yanılsama mıydı? Hayatına giren ikinci Toprak, birincinin acılarını silebilecek miydi?