B. T. 30.12.2023 ~TURGUT ALPDOĞAN~ O'nu ilk gördüğümde bir Ramazan Akşamıydı. Elimin kirine, üniforma'mın tozuna rağmen kapısını sonuna kadar aralamış, sofrasına buyur etmişti beni. şaşırdım. kim kirli bir adamı evine almak isterdi ki? o aldı . Aşını ,bir kap sıcak yemeğini paylaştı, kendisi yemedi elindekini de bana verdi . Mani olamadım ,o an sıcacık bir his aktı kalbime. kocaman yüreğiyle, küçücük evine elimdeki silahtan bir an korkmadan beni sığdırmayı başardı. örtülerle kaplı bedenine, mesafeli sesine ve gözlerime bir an değmeyen gözlerine rağmen durduramadım. gülüşleri ile bir tohum ekti gönlüme ... ♡ ~YAREN KAYA~ ikinci karşılaşmamız ilk'i gibi Güzel bir anda değildi Elinde yine silah'ı vardı fakat bu sefer korkutucu geldi gözüme . Eli yüzü is içindeydi. yıkılmaz bir kale gibi görünen kocaman omuzlarına bir dünya acı yüklenip çıkmıştı bu sefer karşıma. gözlerine baktığımda acı ile titreşen harelerinden anladım. Şehidimiz vardı! kendi acımın şokunu atamadan O'nun acısından da pay biçtim omuzlarıma . benim canım'a denk gördüğüm her birini evladım gördüğüm öğrencilerimi öldürmüştü o hainler onun ise Silah arkadaşlarını. elini omuzlarıma koyup sarstı beni. kaçmaya fırsat kalmadan adımı zikretti ve tam o an anladım karşımda kimin olduğunu! gözlerinden tanıyamazdım zaten onu... önceleri bakamamıştım bir an yüzüne. fakat şen gülüşlerinden hatırladığım sesi yetmişti onu tanımama ne yaptığımı bilmeden sığındım kollarına . yağmurdan kaçıp sobalı bir eve girmek gibiydi ona sarılmak. bende burada tek güvenebileceğim adam'a sığındım . boğuk çıkan sesime aldırış etmeden hıçkırarak ağladım göğsünde Susmadım, susamadım İkimizin yerine de göz yaşlarımı akıttım

0536****: "Merdüm-i dîdeme bilmem ne füsûn etti felek Giryemi kildi hûn eksimi füzûn etti felek Şîrler pençe-i kahrımdan olurken lerzân Beni bir gözleri âhûya zebûn etti felek." 0536****: Anlamı ise: "Bilmem gözlerime felek nasıl bir büyü yaptı ki Gözümü kan içinde bıraktı, aşkımı arttırdı Benim pençemin (gücümün) korkusundan arslanlar (bile) titrerken Felek beni bir ahu gözlüye esir etti." 0536****: Belki ben Yavuz Sultan Selim değilim ama 0536****: Senin sayende bende esir oldum Ahu (05:36) (Görüldü) #1 İman [14.02.2024] #1 Sevda [14.02.2024] #1 Günah [14.02.2024] #1 İslamiaşk [15.03.2024] #1 Dini [15.03.2024] #1 Tevafuk [15.03.2024] #1 Asker [26.03.2024]

Özel Kuvvetlerde Asker Bir Kadın! Kıdemli Üsteğmen Asel Defne Dağdelen. Tuğgeneral Eren Dağdelen'in biricik solmayan çiçeği. Asef Defne'nin içindeki ateşe izin verişini görmeye hazır olun. Onun yangınını , Onun yakışını. Aynı zamanda Asaf Akın'ın yeşil gözlü kızıl prensesi... Asel çocuğun yanaklarından akan göz yaşları sildi. " Asaf unutma beni olurmu?" Dedi. * Kitapta yer alan karakterler ve kurumlar tamamen kurgusal , hayal ürünüdür. 17.04.2020

"Benim adım yok Narin, gölgem yok, ayak izim yok." dedi umutsuzca. "Olsun!" dedim omuz silkerek. Onun aksine umarsız çıkıyordu sesim. "Adını dilim zikretmese de kalbim senin adınla çarpar..." dedim üzerine basa basa "Olmasın ayak izin ben kokundan anlarım geçtiğin yolları..." diye devam ettim sözlerime. İkimizde kilitlenmiş gibi birbirimizin gözlerine bakıyorduk. Sesim o kadar netti ki, kısık sesle konuşuyor olmam bile anlaşılmaz gelmiyordu. "Varsın olmasın gölgen benim gölgem ikimize de yeter!" dedim kararlılıkla. BU HİKAYE TAMAMEN KURGU OLUP KİŞİ VE KURUMLAR HAYAL ÜRÜNÜDÜR. Kitap tasarım: birkadehsevgi- Tanıtım tarihi: 21.02.2021 Yayınlanma tarihi: 21.09.2022

BU BİR ASKER KURGUSUDUR. "Sen nasıl özel kuvvetsin ya? Mayına bastım diyorum. Kasaturayla falan imha etsene yüzbaşı!" Bir yandan da hönkürerek ağlıyordum. "Kal böyle de aklın başına gelsin. Belki akıllanırsın ağlayan bela." Ağlarken küfrettim."Senin gelmişini geçmişini..." Beni durdurup sırıttı. "Sana yardım edecek yegâne kişi benken küfür mü edeceksin?" Telaşla bağırdım. "KÜFÜR YOK! VALLAHİ BİLLAHİ TİLLAHİ YOK!" "Tamam sus artık kızım ya! Yardım edeceğim." Bu sefer de sevinçten ağladım. "Şimdi ne yapacağız komutan. Sen benim yerime bassana şuna ben yoruldum." Yere bakmadan parmağımla işaret etmiştim mayını. Hayretler içerisinde bana baktı. "Yok yok ben gidiyorum. Dünya için bu iyiliği yapmam gerekiyor." "Ölüme mi terkedeceksin beni?" "Tek seferde anlamana sevindim." Arkasını dönüp gidecekken durup hala zırlayan bana baktı. "Neyse sana ufak bir kıyak yapayım. Sakın ayağını oynatma. Yoksa uf olursun. Hadi rastgele." Yürümeye başlamasıyla ağlayarak tek bir cümle çıktı dudaklarımdan. "ANNEMİ İSTİYORUM BEN!" *. *. *. Yüzbaşı Cihangir Demiralp. Pilot Teğmen Devrim Işık Uluöz.

❦ Etraf kan gölüydü. Kimisi ölüyor, kimisi can havliyle bağırıyordu. Acı feryatlar etrafta yankılanıyordu. Kurşunlar havada uçuşuyordu. Çaresizce söylenilen sözler, korku dolu kalplere umuttu. O gün tüm sağlık çalışanları, korkularını göğüs kafesinin bir köşesine saklayarak, canlarını hiçe saydılar. Hiç dinmeyecek gibi olan kurşun seslerine, bomba sesleri karıştı. Kor gibi alevlenen duman, dört bir yanlarını sarmaya devam etti. Genç kadın yerde korkudan titreyen erkek çocuğunu gördü. Kurşunların arasında kalmış, çaresizce ağlıyordu. O an her şeyi unutdu. Canını hiçe saydı. Koşarak çocuğa doğru ilerledi. Gözyaşları içinde ağlayan çocuk, ona doğru koşarak gelen umuduna tutundu. Çocuğu kucaklayan genç kadın, kulağına sakin olması gerektiğini fısıldamaya başladı. Çocukla beraber oradan uzaklaşırken damı dağılmış bir eve doğru koşmaya başladı. Tâ ki, sırtından vurulana kadar. Zaman durdu, genç kadın acıyı damarlarında akan kanın pıhtısında bile hissetmeye başladı.. Karanlığın içine çekilen düşler, gittikçe gerçekliğini yitirmeye başladı... Artık her şey için çok geçti. Belkide değildi. Aniden alnından vurulan terörist yan bir şekilde zemine çakıldı. Acıyla titreyen kadın, ona doğru atılan adım seslerini işitmeye başladı. Zihni uyuşmuş, gerçeklik algısını kaybetmişti. Yoğun acı, onu geçmişine götürmüştü. En son gördüğü ise ona bakan üzeri üniformalı olan, bir çift gün batımı rengi gözlerdi... ❦ İki ülke arasında aranan terörist yüzünden Azerbaycanlı özel kuvvetler askerlerinin ve hayallerinin peşinden koşan genç doktorumuzun görev için köye gelmesiyle başlar kurgumuz.. YAZILDI: 27 KASIM 2022 YAYIMLANDI: 17 TEMMUZ 2023

Biz adımız gibi özgür bir timdik. Hür Timi. Kendi kurallarımızı koyardık. Bu askeriye işleyişine ters olduğu için de sürekli azar işitirdik. "Hangi tim geliyor komutanım?" "Sancak timi." kaşlarım havalandı. O sancak timinin komutanıydı. Kapı çaldı ve albay 'gir' dedikten sonra açıldı. İçeriye giren 6 adam arasından dikkatimi sadece o çekmişti. Belli ki o da beni tanımıştı ve çok şaşkındı. Dünya gerçekten çok küçüktü. Ya da belkide bu kaderin ufak bir oyunuydu...

-Bölümler düzenlenmeye başlanmıştır.- Gözyaşları ölenler için değildir aslında; geride kalanlalar içindir, gidemeyenler içindir, en çokta susmak zorunda kalanlar içindir... Kader mi kaybetmeye zorlar? Yoksa beden mi kaybetmeye alışan? Kaybedecek birşeyin kalmadığında fark edersin aslında kaybedecek çok şeyin olduğunu! Kaybetmeye.. Kazanmaya.. Susmaya Ve Ölmeye...

"Sorun ellerimdeyse, problem değil. Onlardan kolayca kurtulabilirim. Eğer sorun gözlerimdeyse, onları sonsuza kadar kapayabilirim. Ama ya sorun beynimdeyse? Bunu nasıl engellerim? ...Peki ya normal olan bensem ve hepiniz eksikseniz?"

Ahde Vefa: Verdiği sözde durma ••• Yalnız, her zaman çevresinden kötü ithamlar duyan, gittiği her yerde kendini sığıntı hisseden... Buna rağmen annesinin babasının öğrettiği gibi dimdik, yıkılmaz olan Hafsa'ydı o. Yetimhanede büyümenin verdiği burukluk, amcası ile yengesinin ettiği hakaretleri, şiddetleri ve en sonunda kendi keyifleri için yaptığı iş sözleşmesi Hafsa'yı daha çok yaraladı. Hafsa adına yapılmış olan iş sözleşmesi gereği evlendiği adamla mutlu mu olacak? Yoksa gittiği yerde sığıntı mı olacak? ••• Yayınlanma tarihi: 30 Mayıs 2021