"Sen artık o tertemiz, küçük anne Zeliş değilsin. Sen artık, eli kanlı bir katilsin! Bu güzelliklerin hepsi sonsuza değin alındı elinden.." Zeliş'in çaresizliklerle dolu hayatında Kadir'in gözünden de okumaya ne dersiniz? Hem Zeliş hemde Kadir'in hikayesi olacak bu hikaye. Umutlarını yitiren iki aşığın neler yapacağını merak edenler için. NOT: DOZUNU KAÇIRMADIĞINIZ HER TÜRLÜ ELEŞTİRİYE AÇIĞIM. Acı Tütün adlı hikayemin devamıdır. Olayları ve kişileri anlayabilmek için ilk kitabı okumanızı öneririm.

Genç kız kaymaya devam etti. Üşüyordu ama bunu sorun etmiyordu. Üşümek istiyordu. Ayağının altındaki kaygan zemin, ona iyi geliyordu. Fakat bu sefer iyi hissetmiyordu. Üzerinde bulunduğu buzun ince olduğunu biliyordu. Buzun çatırdama seslerini duymaya devam ediyordu. Fakat umursamadı. Kaymaya devam etti. Onu izleyen iblisten habersizdi. İblis, onun buzların kraliçesi olduğunu düşündü. Kendine layıktı. Kendi oluşturduğu ince buz tabakasının üzerinde duran meleğe baktı. Onun tam zıttıydı. Aynı zamanda da onun yarımıydı. Genç kız, ince buzun üzerinde, zarif bir şekilde hareket etmeye devam etti. Geriye doğru, çapraz bir şekilde sürmeye başladı. Sağ ayağını kaldırıp, sol ayağını kendine doğru çekti. Genç kız, bu hareketi ile altındaki buzun çatlıyacağını biliyordu. Onun istediği de buydu. Onu büyülenmiş bir şekilde izleyen iblisten habersizce, axel hareketini gerçekleştirdi. Altındaki buz çatladı ve genç kız, soğuk suya düştü. Kurtulmaya çalışmadı. Ölmek istiyordu. Aradan dakikalar geçti. Soğuk su, genç kızın bedenini ele geçirmişti. Gözlerini kapattı. Öldüğünü zannetti. Fakat bu olmadı. Onun ölmesini engelleyen şey, iblisin, genç kızın dudaklarına kondurduğu öpücük oldu. *** Kendi elini kendin tut, kimse seni kurtarmak için kolunu feda etmeyecek. ***