Gitmeden önce bana eğer bir gün tarçınlı keki güzel yaparsam, Portakal'ı ve çiçekleri seversem geri geleceğini söyledi. Yemin ederim çok denedim. Sırf sen sevdin diye bende sevdim onları. Ama hâlâ tarçınlı keki güzel yapamıyorum. Zaten sende gelmiyorsun.

"Beni özgür bırakan sendin, Duru. Kanatlandığım için beni suçlayamazsın." Albatros kafesin dışındaki özgürlüğü yeniden tattı. Acıları peşine takarak, kanatlarını kanlı günlere doğru açtı. Ama zihnine çöken karanlık pusun altında hiç kimsenin göremediği, siyah gözlerine bakıp da kimsenin ayırt edemediği bir farklılık vardı onda... İşte tam olarak bunu fark edecek bir kurban arıyordu kendine... Çoktan bulmuştu da!

Bana dik durmayı öğreten insan, şimdi beni kendi elleriyle yıkıyor efendim.

"DEVAM EDİYOR" -Neden öyle bakıyorsun? -Nasıl bakıyormuşum? -Öyle, bomboş, içinde hiçbir his yok gibi. -Öldürdün çünkü... Hiç kimseyi sevemeyen kız, hayatına biran da giren bir erkeği sevebilecek mi? -------------------------------------------- "Zamanların en iyisiydi, zamanların en kötüsüydü, hem akıl çağıydı, hem aptallık, hem inanç devriydi, hem de kuşku, Aydınlık mevsimiydi, Karanlık mevsimiydi, hem umut baharı, hem de umutsuzluk kışıydı, hem her şeyimiz vardı, hem hiçbir şeyimiz yoktu, hepimiz ya doğruca cennete gidecektik ya da tam öteki yana - sözün kısası, şimdikine öylesine yakın bir dönemdi ki, kimi yaygaracı otoriteler bu dönemin, iyi ya da kötü fark etmez, sadece 'daha' sözcüğü kullanılarak diğerleriyle karşılaştırılabileceğini iddia ederdi." -Sonsuza kadar beni sevecek misin? -Hiç birşey sonsuza kadar sürmez...

Kapak tasarımı binnurdesign isteyen yaptırsın mükemmel yapıyorr Babasının işi nedeniyle bu şirin kasabaya taşınmak zorunda olan Acunay kasabadaki tek liseye başlar. Lisenin yurdunda kalan Acunay'a ansızın notlar gelir. Bu notlar artmaya devam eder ve okulun içinde cesetler bulunmaya başlar. Bakalım katili sende bulabilecek misin?

"Umutsuz kelebekler her zaman yalnız uçar."

karşılıklı vote ve yorum isteyenler bu kitap denir ne denir bilmiyorum burdan yapabilirsiniz

Ailesi tarafından istenilmeyen ve küçük yaşlardan beri yurtlar da büyüyen Açelya, lise son sınıftayken yaşadığı trajikomik bir olaydan sonra okulunu değiştirir. Yeni okulunda yapayalnız yaşamına son verecek, onun elinden tutup, yaşadığı o buhrandan onu çekip çıkartacak birisiyle karşılaşır. İyi bir ailede büyümüş, dostları, kardeşleri, akrabaları, hayalleri olan o genç ; Açelyayı ilk gördüğü an vurulur. Kızın iyi bir hayatının olmadığını öğrendiğin de , kendisine bir söz verir. "Ben o elleri bir kere tuttum Açelya. Bir daha da bırakmaya niyetim yok."

0551***: Seven sevdiğiyle güzelleşirmiş 0551***: Ben de seninle güzelleşebilirmiyim 0551***: Ay ışığım Siz: Pardon kimsiniz? 0551***: Seni seven ve ileride seninle evlenecek kişi Siz: Benim niye bundan haberim yok 0551***: Çünkü bu zamana kadar beni görmedin. 0551***: Yakında dediğim gerçekleşecek. Siz: Bakarız Siz: Ama şimdi Siz: Defol git lan Siz: Lütfen

Günahsız bedenlerin toprak altındaki ızdırabı her geçen gün artıyordu. Çığlıklar, ızdıraplar ve hiç son bulmayan acı dolu hikâyeler, eski hastane binasının her yerinde yankılanmaktaydı tam on yıldır. Sanki o eski hastaneyi zaman değil, oradaki acı dolu ruhların isyanları o hale getirmişti. Ama artık bütün mutantlar bilmeseler, söylemeseler de intikamın yakın olduğunu hissediyorlardı. En azından toprak altındaki ruhların sessizliği bunun habercisiydi... Ama kimsenin hesaba katmadığı birşey vardı. Tüm bu planları, düzeni yerle bir edecek birşey. Ruhların acılarını bağışlayacak birşey... İşte tam on yıl sonra, o aranan isimsiz umut hastaneye adımını attı. Geriye sadece yaşanılması gereken bir kader kalmıştı. Geriye intikamın senfonisi kalmıştı... Almina'nın, mutantların son acı dolu yaşanacak bir hikâyesi kalmıştı. Peki ya bu acı son bulacak mıydı? Yoksa tüm yaşananlar bir fragmandan mı ibaretti? "Ender melodim için..." " Çığlıklar bitti, savaş başladı."