Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.

Yiğit, elindeki flaşı açık telefonu ışığı asansörün tavanına vuracak şekilde yere bıraktıktan hemen sonra elleri yanaklarımı kavrayarak, "Hadi Eylül, derin bir nefes al." Kulaklarım uğulduyor, görüş alanım arada bir netleşip bulanıklaşıyordu. Kendimi, aklımı toplayıp dudaklarımı aralayacak konumda hissetmiyordum. Nefesim git gide daha da daralıyor, gözlerim kapanmamak için göz kapaklarımla savaş veriyordu. "Eylül, bana bak." Söylediklerini uğultu şeklinde duysam da ne yazık ki cevap veremiyordum, sadece hafif aralık gözlerimle yüzüne bakıyor, söylediklerini dinlediğimi anlaması için gözlerimi yumup açıyordum. "Eylül!" "Eylül, sakin ol." "Eylül, nefes al." Yiğit'in git gide yükselen sesi ile tedirginliğim daha da artarken yanaklarımı kavrayan büyük, kemikli soğuk elleri ve dudaklarımda hissettiğim bir erkeğe göre oldukça dolgun i dudakları bütün sistemimi çökertmeye yetecek kadar yoğun duygular hissetmeme sebep oluyordu. Vücudumdaki kan az önce çekilmiş, vücudumu buz kaplamışken şimdi fazla miktarda pompalanan kan ile bütün vücudum sıcaklamıştı. Hareketsiz duran dudakları bir süre sonra hareket ederek ağzımı aralamamı sağlarken bir anda kontrolü tamamen eline alarak işaret ve orta parmağı ile çenemi hafifçe yukarıya kaldırdı. Burnundan aldığı derin nefesleri bir bir dudaklarımın arasına bırakırken, titreyen ellerim ve bedenimle bir süre hareketsiz kaldım. O ise durmadan aynı işlemi birkaç kez tekrarladı. Yanaklarımdaki ellerinin baş parmakları elmacık kemiklerimi aşağı yukarı okşarken göğüs kafesimi zorlayan kalbimin atışlarını duymaması imkansızdı. Saniyeler içinde ciğerlerime ulaşan onun nefesi kendimi biraz olsun sakinleştirmemi sağlarken dudakları dudaklarımın üzerindeyken gözlerimi yavaşça araladım. ~Yiğit bir adamın Eylül masalı.~ Sıradan bir mahalle hikayesidir, aksiyon içermez.

EYLEMİN BAŞININ SAVAŞIN SONUYLA BAŞLAYAN HİKAYE (EŞ) Aşkın gururu ve insanın önyargısı Hemşirelik bölümünü dereceyle bitirememiş olsada çap yaparak asistan olmak için çok çalışan ve dil konusunda Fransızca ,İspanyolca ,Kürtçe ve İngilizceyi profesyonelce öğrenmiş Almanca ve çinceyide kendini ifade edecek kadar bilen efsane eylem çok çalışmanın sonucunu alarak Türkiye'nin en iyi. Holdingi olan KARAHAN HOLDİNGDE çalışmaya yada hayata direnmeye Başlamış desek daha doğru olur SAVAŞ KARAHAN in yanında en fazla bir ay calisabilen asistanlara inat ne olursa olsun dayanacagima dair kendime söz verdim ve iki yıldır her şeye rağmen asistanlığını yapıyorum hayat felsefem benden başka olan bağı ancak ben yaratirim yani sen birisini sevmek istersen seversin bu senin isteğin dışında gerçekleşmez. yalnızlığı seviyorum yada alışmışım mi demeliyim? bilmiyorum. Sanırım her ikisinden de var zaten bir insan yüzde yüz kimseye güvenmemeli ne de olsa insanı hayal kırıklığına uğratmayacak tek kişi varsa o da KENDİSİDİR savaş beyden ne kadar korkmadığını söylesem de yalan olur Soğuk ve sert bakislariyla ateş saçan ,zeki yetenekli mimar aynı zamanda sayılamayacak kadar barın da sahibi ve bir o kadar tehlikeli olan savaş bey ,etrafindaki korumalar la bile tehlikeyi insana fısıldar niteliktedir bi o kadarda eli kolu uzun ve hayatında aşka yer olmayan bir adamla ne kadar dayanırım gelin birlikte YAŞAYALIM AŞKIN GURURU VE İNSANIN ÖNYARGISI Savaş & eylem