Adın mı bu senin yoksa yaşaman gereken mi. Cevabı biliyorum Ve bu hikayede büyük harflere önem veriyorum. Harflere saygımdan değil, içindesin.

22 haziran 2021

5 ağustos 2021. dönemeci dönünce, en köşede.

Yara izlerin,oradalar. O an o uçurumdan uzaklaşmanı istiyorum sadece. Seni kurtarmayacağımı bildiğinden kendin uzaklaşıp geri adım atmaya başlıyorsun. Sonra seni duymayacağımı düşünüp konuşuyorsun sessizce. "Bu deniz o okyanusa açılıyor. Benim krallığım o okyanusa gömülü." Paper crown'a ithaf edildi.

kız ondan gitti çocuk ona sesini bahşetti bilseydi sesini duyacağını daha önce feda ederdi kendini "seni duyuyorum." diye fısıldadı kız çocuğun dudaklarına uzanmadan önce. "seni duyuyorum. ruhunun sessizliğini duyuyorum. benim için sessizce atan kalbini hissediyorum. şimdi de benim için hiç açmadığın dudaklarının tadına bakacağım, ses tellerine dokunmak için." çoçuk dudaklarını araladı. ilk kelimelerinin ağıt olacağını nereden bilebilirdi ki? pişmanlığı onu boğuyordu. geç kalmıştı işte. hayattaki en değerlisine en çok istediği şeyi bahşedememiş bir gereksizdi o. her ne kadar onunkiler geç kalınmış kelimeler olsa dahi söyledi: "şimdi sessizliği kucaklayan sensin ve ben seni duyuyorum." [Tüm hakları saklıdır. İznim harici kopyalanma durumunda hakkınızda yasal işlem başlatılacaktır.]

"ne için yaşıyorduk, değil mi? neden buradaydık? ışığın bile yetişemediği bu dipsiz kuyuda ne yapıyorduk ki? birbirimizi mi öldürmeliydik? kendi canımızı mı almalıydık? ne yapıyorduk biz burada? sorgularken delirdik. geceler bizim tarafımızda değildi, gündüz ise sadece uyuşturucu. gecenin bizi tutsak ettiği bu karanlıkta, düşüncelerimiz beyaz bir ışık gibi parladı ve onları daha iyi gördük. biz ne için vardık? sorgulamamalı ve tanrı'nın dediğine uymalıydık. belki de o zaman işler daha iyi olurdu. ama yapmadık... yapamadık işte. elimize aldığımız silahlar bizi çocuklaştırdı ve onları oyuncak yaptık. gökyüzü ağladı ama biz bundan zevk aldık. gökyüzünü delirttik ama yaptığımız tek şey buna hayran olmaktı. gökyüzünün melek ruhu da artık bir şeytandı, kırmızıydı ve cennetten değildi. onu süsleyen güller değil lavlardı ve bizler, kendimizi asla sorumlu tutmadık. her gün, ama her gün yaptığımız şeylere devam ettik. aptaldık. aşkı hafife aldık, saygılı olmayı beceremedik ve her defasında olduğu gibi yanıldık. her olaya dıştan baktık, gördüğümüz tek şey siyahtı ama bilmiyorduk siyahın içindeki renkleri... sevdiğim adam sizler yüzünden öldü ama siz farkına bile varamadınız! o insanlara hayrandı, âşıktı; sizleri değiştirmek istedi; sizde bu potansiyeli gördü ama asla sizlere ulaşamadı! çıkmaz sokak gibiydiniz ve o, size baktıkça gördüğü tek şey siyah duvarlardı. o sizin içinizdeki en ufak yıldızı bile gördü, sizleri kurtarmak için kendini günden güne yıprattı ama sizler... sizler farkında bile olmadınız." [ 9719. ]

190919

Onunla tanışmamız klişe kitap girişlerindeki gibi olmamıştı. Bilirsiniz, yağmur yağmıyordu, hava kararmamıştı. Koşmuyor veya yürümüyordum. Bir sabah erken uyanmıştım ve onu odamda görüvermiştim işte. "Çocuk, sen bir garipsin. Ölmüş ama gömülmemişsin." xxx İthaf: Kabuslarla büyüyen büyük kalpli küçük bedenlere. xxx 170920 - 190920

•tek bölümlük Hey, merhaba. Sanırım garip bir giriş olacak ama ben dün gece ölmeye karar verdim.

güneş dolu ceplerim benden uzaklaşmazsan elbet bir gün yakar kül eder saçlarını