~Kitap çocuk gelinler'e ve tüm kadınlara ithaf edilmiştir.~ Sessizliği bozan şey, Çetin ağa'nın sitem dolu sesiydi. "Benimle neden evlenmek istiyorsun?" Ağzımda biriken kanı yuttum. Kanlanmayan diğer kolumla ağzımı sildikten sonra,"Çünkü seni seviyorum." dedim. -Seni sevmiyorum, onu seviyorum. Onun hayatı benim için her şeyden kıymetli.- Ellerini saçlarına atarak, "Lan sen beni nereden tanıyorsun da seviyorsun!" diye sordu. Yine gülümsedim. "Seni tanımayan varmı Çetin ağa?" Ellerini iki yana açtı. "Ben nasıl tanınıyorum lan? Söylesene nasıl? Dur ben söyleyeyim; ben gaddarlığımla, zalimliğimle tanınıyorum. Hatta artırayım zalimliğimden dolayı sevdiğim kadını alamamamla biliniyorum. Senle evlensem, seni mutlu edeceğimi mi sanıyorsun? Seni seveceğimi mi sanıyorsun lan!" Bende ellerimi iki yana açarak bağırmaya başladım. "Baksana çok mutlu bir hayatım var," elimle dudağımı gösterdim. "Bak çok seviliyorum." kaşlarımla arkamdaki evi gösterdim. "Gaddarlık, zalimlik nedir bilmem de!" Gözlerimden patır patır akan yaşları elimin tersiyle silerek, bakışlarımı gökyüzüne çevirdim. Çetin ağa bir adım atarak aramızdaki mesafeyi azalttığında bakışlarımı ona çevirdim. İşaret parmağını havaya kaldırarak tehditvari sallamaya başladı. "Sen gaddarlık ne bilmiyorsun, sen zalimlik ne bilmiyorsun. Sen bu zalim babanın sevgisine muhtaç kalacaksın. Beni seviyorsun öyle mi? Beni sevdiğine pişman olacaksın. Sen bu akşam benim hayatıma, beni sevdiğini söyleyerek öylece girdin ya, seni öyle sevmeyeceğim ki beni sevdiğine pişman olacaksın!" ♾ +18 CİNSELLİK VE ŞİDDET İÇERİR! (Kitapta kendisine şiddet gösteren; hor gören adama, aşık olan kadın okumayacaksınız.) Wattpad'de Narin adında yazılan ilk ve tek kitaptır. İnstagram : morsakayikhikayeleri Başlangıç / 07.03.2021 Bitiş / 14.08.2021

İşte oradaydı... Muhtaç olduğum kadın korkuyla bana bakıyordu. Ona biraz daha dokunmazsam sanki ölecektim. Bu hastalıklı duygular beni resmen ele geçirmişti. Yavaş yavaş yanına yaklaştım ve tam önünde durup ona baktım. O kadar güzeldi ki... Bir papatya gibi kırılgan ve narindi. Bu eski evde bile ışıl ışıl parlıyordu. Şaşkın bir şekilde bana bakıyordu. O dolgun dudakları loş ışıkta bile âdeta bir güneş gibi parlıyordu. Ona baktıkça bedenimdeki yangın beni iyice sardı ve içimden geçenleri yakarırcasına söyledim: "Yakıyorsun, Zeynep! Alev alev, cayır cayır yakıyorsun!" & Kokusunda can bulduğum, sen benim uçurumum olacaksın... Yayınlanma tarihi: 17 Aralık 2017