Van'ın İran sınırındaki bir köyüne Şebeke isimli yapılanmayı kurutmak üzere gönderilen 6 asker. Görev aslında basittir. Paravan bir operasyon düzenle, Şebeke'yle ilişkisi olan herkesi tespit et, Şebeke'ye sız ve onu parçalayarak yok et. Bunları yapmak için öncelikle yerine getirmeleri gereken şeyler ise o kadar da basit değildir. Muhtarın kızını kendine aşık et, Melek'i durdur ve Nazende'yi koru. Yalanlarla çevirili bir hayatın içinde olduğunu paravan bir görevle köylerine gelen askerlere dek anlayamayan Melek, gerçekleri öğrendiğinde her şey için çok geçtir. Melek için iki yol vardır artık: Askerlere bırakıp geri çekilmek, Şebeke'nin içine sızıp intikamını kendi elleriyle almak. Şüphesiz başlatılacak olan 'Melek Çiçeği' operasyonunda en çok masumlar yara alacaktı. Bu yüzden amaç, Nazende'yi korumaktı.

Vicdanının yükü, kavuşamadığı sevdiğinin derin hasretiyle kanayan biçare Sevda geçmişini gizlemek zorundaydı. Ne var ki paramparça benliğiyle bir çok sevgiliyi ağırlayacak köyüne yürekleri yakan hikayesini taşımıştı. O köye doktor olan Sevtap, hayran kaldığı bu aşk hikayesinin sır perdesini aralamayı düşünmekteyken, kaderin ona biçtiği sondan habersizdi. Özlemek... Her şeye rağmen yıkık dökük aşkı canlandırabilecek miydi? Peki mutluluk?.. Mortena Yayınları'yla raflarda.

'Ben en çok akşam güneşini severim Mem. Sarının en masum, turuncunun en tutkulu, kırmızının en şefkatli hali demek çünkü. Ben akşam güneşinin alacasına meftunum. Sen bu aciz yüreğimin akşam güneşisin Mem.' ☀️☀️☀️ Hızlandım. Bir insan kaçtığı bir yere ne kadar hızlı gidebilirse o kadar hızlı gidiyordum. Koştum. Ardımdaki sesler yaklaştı. Geçmişime yaklaştım. Gidebileceğim ilk yere ulaştım. Demir kapılı konağın önünde durduğumda elimdeki bıçağın kabzasını vurdum. Nefes nefeseydim. Soğuk yakıyordu. Boğazımı yakıyordu. Tenimi yakıyordu. O soğuk yakıyordu ama ben donuyordum. Titriyordum baştan aşağı. Elimdeki kanlı bıçakla vurdum kapıya tekrar tekrar. Ayak sesleri bana yaklaşıyordu. "Mem!" diye bağırdım yıllar sonra. Adı dilimden dökülünce içim dalgalandı. Sesim titredi. "Mem, aç kapıyı!" Gözlerim buğulandı. Adım sesleri kulağımda yankılanıyordu şimdi. Kalbim, göğüs kafesimden taşıyordu. Kirpiklerim bile titredi. O zelzelede birkaç damla döküldü soğuğun kuruttuğu yanaklarıma. "Aç kapıyı, Mem! Aç ne olursun, aç!" Adım sesleri durdu arkamda. Bulmuşlardı beni. Yakalanmıştım işte. Memet kapıyı açmamıştı. Kapıyı ilk ben kapatmıştım bize. Ama bu gece her şeye rağmen bana açamaz mısın Mem? Göz kapaklarım kapandı. Kucağımdaki valizin içinde oğlum ağlıyordu. Elimdeki bıçağın bulandığı kan şimdi kuruyacaktı. Son kez kaldırıp vurdum kapıya. İçimle titredi sesim. Ağladım. "Mem... Duymuyor musun? Sesimi duymuyor musun? Aç kapıyı! Aç kapıyı Mem." ☀️☀️☀️ 'Senden sonra en çok akşam güneşinden nefret ettim Zühre. Sarının en güçsüz, turuncunun en yalancı, kırmızının en zalim hali demekti artık. Ben bir akşam güneşinin alacasında zincire vurdum sevdamı. Sen yüreğime kazınm

NALİN ERDEM "Sen avuçlarımda yıpranmış defterime karalamaya cüret edemediğim sözüm, karanlık odalarda yalnızlığım duyar da üzülür diye mırıldanmaya korktuğum ezgimdin Ozan. Hiç haberin olmadı. Oysa ben henüz besteleyemediğim şarkımın en isyankâr notalarına eş etmiştim bizi. Durmadan dans ettik seninle. Sessizce, saatlerce, alelade bir gece... Sen o gecede yüreğime rezil ettin beni." 🎻🎻🎻 Aşk, müzik, dans, tutku ve doğu nasıl bir araya gelir? 🎻🎻🎻 HOZAN MERXAS "Aldanma Nalin. Şarkılarım bir parça yalan gelecek sabaha çıktığında. Susturamazsın kendini. Bu gece dans etmeli iki deli hüsranla. Fakat asla kapılma bana. Dans bir avuç alevdir geceye daldığında. Kurtaramazsın artık bizi. Ayrılık var yarınımızda. Sabaha kadar bitmeyecek bir söz ver öyleyse. Bülbül öterse gece... Sabaha dek dans et benimle."

'Bu gönül bir sana esir Devran. Al, sakla sinene, koru beni tüm canavarlardan. Bu Gönül mapus yolunda esir düşmüş Devran. Al, sar beni koynuna, kaçalım bizi bekleyen tüm yalanlardan.' 📿📿📿 Aşiretlerin barış yapacağı mecliste düşmanını öldürüp hapis yatan Devran ve onun uğruna senelerdir esir tutulan Gönül'ün hikayesidir. 📿📿📿 'Bir ah desem önlerinde... Adını dilimden sakındığımın simasını düşürürler yaktıklarından kalanlarımın üstüne. İs atar belki külümden, yakışmaz güneşin dokunmaya cüret edemediği yüzüne. Söneyim diye onun gözünden bir damla yaş aksa üstüme, bahar yeşil gözlerinin günahı düşer boynuma. Onca günaha Hakk'ın merhameti tecelli eder de benim kefaretim yeşil cehennem bir Gönül'e düşer.'