"Sever misiniz manolyaları?" "Fazlasıyla." "Sizinle her karşılaştığımda sizden manolya kokusu alıyorum." dediğinde şaşkınlıkla ona baktım. Parfüm kokumu fark etmesini beklemezdim. "Manolyanın hikayesini bilir misiniz?" diye konuyu değiştirdiğinde merakla ona baktım. "Hayır." Aslında biliyordum, sadece onun bilip bilmediğini merak ediyordum. Bilmemem onu şaşırtmıştı, sorgulamadan anlatmaya başladı. "Günlerden bir gün manolya çiçeği hemen yanı başında yetişen açelya çiçeğine aşık olmuş. Lakin manolya çiçeğinin bu aşkı karşılık bulmaz. Aşk acısı çeken manolya çiçeğinin zamanla kalbi ikiye ayrılarak vücudundan kopar. Böylece manolya çiçeğinden iki ağaç oluşur. Bunlar uzun ve güçlü manolya ile beyaz ve zarif çiçekleriyle yıldızlı manolyadır. Bu hikaye sonrasında manolyanın iç kısmının bitkinin kalbini ve ruhunu temsil ettiği söylenmektedir." "Çok etkileyici." dediğimde gözlerimin içine baktı. "Projemiz patladığında beyaz ve zarif manolya sen olacaksın." "Bu durumda uzun ve güçlü manolya siz mi olacaksınız?" ... Babası ve annesinin ölümü üzerine ailesi hakkında bazı sırlar öğrenen Filiz, ailesini ölüme terk eden aileden intikam almaya kararlıdır. Bunun için kendisine bir intikam planı hazırlar. Peki planı istediği gibi devam edecek mi?

Azad Karan, yüreğinin tam ortasına kor gibi düşen Nida'nın aşkıyla yanıp tutuşmaya başlamıştır. Ateşi bir türlü dinmiyordur çünkü Nida onun yanından bile geçmek istemeyen, köydeki diğer insanlar gibi ondan korkan bir kızdır. Aşkının karşılığını alamayan Azad, bu yolda her şeyi göze almıştır. İyi ya da kötü, incinerek veya inciterek Nida'yı kazanmaya karar verir. Gözü ondan başkasını görmüyordur, Nida'nın aşkı onu olduğundan daha acımasız birine dönüştürür. "Seni çok seviyorum, sen de beni seveceksin."

Antep'in ihtişamlı konaklarından birinde, aşk acısını sır gibi saklayan Üsteğmen Zeyd ve sevdiği adamı ölmeden yüreğindeki mezara gömen Katre'nin hikayesi... KÖZ; Sırrını gel sen çöz... Alıntı; Sanki bir filmin içinde gibiydim tam şu anda. Ağır çekimde kafamı Ömer'in baktığı yere çevirdiğimde yüreğime bir kor düştü. Elim göğsüme giderken, endişeyle yutkundum. Bedenimdeki bütün kan akışı hızlandığında bunun gerçek olmadığına inanmak istedim. Hiçbir gerçeği bu denli hayal olarak dilemediğime yemin edebilirdim. Zeyd... Evlendiğim adamın kardeşi, yüreğimi enkaza çeviren, kazıya kazıya içimden atmak için aylarımı zindan ettiğim Zeyd miydi? Başıma saplanan ağrılar dünyamı döndürürken tutunacak bir dal aradım. Kocam kardeşine sıkı sıkıya sarılırken yanında solan beni görmüyordu. Arkamdaki sandalyeye aniden oturduğumda Ömer'in ve... Onun dikkatini çekmiştim. "Katre! İyi misin?" diyen Ömer endişeyle yüzümü avuçladığında ona bakmak için kalkan gözlerim yanındaki adamın, Zeyd'in keskin bakışlarıyla kesişti. Göz bebeklerim titrerken onun bakışlarında yalnızca soğukluk vardı. Buz gibi... Donuk ve hiçbir kaygı barındırmayan gözleri abisinin ve benim üzerimde gelip gidiyordu. İnsan biraz olsun endişelenmez miydi? Benim tanıdığım Zeyd, bu muydu? Bayılmak üzere olan bir kadına şefkatten yoksun bakışlar atan bir adam mıydı o? Anlamsız sessizliği Zeyd'in bozmasını beklemediğimden, konuşmasıyla yeniden ona bakmıştım. "Allah mübarek etsin..." derken gözlerine tırmanan harelerim mahçup bir ifadeye bürünürken zoraki çıkan son kelimesi bütün gerçekleri bir tokat gibi yüzümüze çarpmıştı. "Yenge." ~ (Çalıntı, kopyalanma ve kurgunun başka şahıslar tarafından yazılması hâlinde gerekli işlemler yapılacaktır. Antalya'nın ünlü avukatlarından biri öz amcamdır. Bilginize...) Tüm hakları K

Azılı bir suçlu. Masum bir doktor. Ve bu onların aşka düşüş hikâyesi. (01.08.2019)

Zühre içini kaplayan telaşı gizlemeye çalışarak derin bir nefes aldı. " Peki rica etsem, beni eve gönderebilir misiniz?" " Hangi eve?" "İşte, yaşadığım eve. Metin'in..." Adam lafını bitirmesine izin vermedi. " Burada misafirim ol." Adam bir taş kadar ifadesizdi. Zaman ilerledikçe Zühre'nin endişesi artıyor, yüreği sıkışıyordu. İçinden bunların bir şaka olduğu, birazdan Metin'in bir yerlerden çıkıp geleceği ve haline kahkahalarla güleceği geçiyordu. Ama bu şaka için onu asla affetmeyeceğine kendine söz verdi. " Teşekkür ederim ama eve gitmek istiyorum" "Kaldığın ev kendi evin miydi? " " Hayır, Metin'in eviydi ama...Misafiriydim. İşleri düzelince beni kendi evime gönderecekti." " İşler düzeldi Zühre. Kendi evindesin." ... Biraz hüzün, biraz hasret, biraz entrika, bir tutam heyecen, bir miktar mutluluk... Hayatta ne varsa hikayelerde de o var . Merakla takip edeceğiniz samimi bir hikaye okumaya ne dersiniz...

Gözlerim onunla kavuştuğu anda tek bir cümle dökülmüştü ellerimin arasındaki idam tahtasından. "Bana bunu yapmaya hakkın yoktu." Dudakları hafifçe aralandığında gözlerine bir ifade çöktü. Fakat ben o ifadenin tercümanını yapmak istemiyordum. İstediğim şey idam tahtasına bağlanan ipi kesmekti. "Ben dilsizim. Orada ölebilirdin. Nalan olmasaydı derdimi kimseye anlatamazdım anlıyor musun? Alerji olduğunu, kaç saat bu halde olduğunu anlatamazdım. Kimse beni anlamıyor. Ağzımdan dökülen tek şey iğrenç iniltilerken beni çaresizce bırakmaya hakkın yoktu. Ağzımdan çıkan o iğrenç seslerden nefret ediyorum! Senin yaptığın şey dilsiz oluşumu en sert şekilde yüzüme vurmaktı. Ve ben yıllarca bu duygudan itinayla kaçarken sen beni tepetaklak içine savurdun! Benim düşmeme neden oldun!" Ellerim hızlıca döktü içimde biriken tüm gerçeklikleri. Ruhumun bedenime verdiği ızdırap gün yüzüne çıktı acımasızca. Gün yüzüne acımasızca çıkan ızdırap tüm duygularıyla sertçe Barbaros'un yüzüne çarptı. Bu detayı yeni fark ediyor gibi bakıyordu bana. Sanki benim dilsiz oluşumun yeni farkına varmış gibiydi. Evrendeki tüm toprakları içine hapsettiğini düşündüğüm gözlerine cansızlık hâkim olurken ben yeniden, hayatımın her aşamasında olduğu gibi, duygularımda bir ikilem yaşadım. Dilsiz olduğumu yeni fark etmiş gibi ifadesi benim için ne anlam ifade etmeliydi? Beni sıradan bir insan olarak mı görüyordu veyahut dilsiz oluşumu sadece bir süreliğine unutmuş ve gün yüzüne çıkan gerçeklik onu hayal kırıklığına mı uğratmıştı? Cevabı neydi? Peki ya benim istediğim neydi?

Bir kördüğümdü aşk. Tabancadan çıkan kör kurşundu. Hedefi tekti, istikameti belliydi. Ateş aldıktan sonrası yoktu kurşun için, hedef için kaçış yoktu... Aşk vardı, sevgi vardı, şefkat ve birde sırtını dayadığı dağ gibi dertler vardı. Tabancadan çıkan kör kurşun gibiydi onların hayatları. Sırtlarını birbirlerine verdikten sonra gerisini düşünmezlerdi. Ve tam bitti dedikleri anda hayat onlar için yeni oyunlarla bezenip sürprizlerle donandı. Legal aşıkların illegal aşkları (!)

Dilşah ve Akın'ın hikayesidir. 2014* (Başka Bir Lise Hikayesi ve Kıroman hikayelerinin ikinci serisidir)

İstanbul misali derin, hırçın, aşka inanmayan ve bilmediği hâlde başka bir adamın derin yarası olan bir kadın. Karadeniz misali hoyrat, aşkı tanımayan ve tek kadına bağlanmam diyen bir adam. * Hayat onlara neler yaşatırdı bilinmez ama kader; kadına, aşka inanmayı öğretecekti. Adama, ömür boyu tek bir kadını sevmeyi. Kadına yeniden doğmayı öğretecekti. Adama sevdiği kadının kokusunda hayat bulmayı. Kader; Ateş ve Barut'u yan yana getirecekti. Bundan sonrasında onlara düşen, sadece bu aşkla yanıp, yeniden doğmak olacaktı. Yayın tarihi: 02.08.2017

Kollarında bir demet narin kasımpatıyı taşımak gibiydi bu, Kucağındaki bedene incitmekten çok uzak bir dokunuşla tutunmaya devam ederken fısıldadığı tek cümle fütursuzca zihnini işgal ediyordu; "Yoksan, yokum..." Tamamen şahsıma ait bir kurgudur. Herhangi bir kısmının kopyalanması veya (ç)alınması durumunda yasal işlem başlatılacaktır. #1-Firuze "20.06.2023"