"Söylesene Güllü?" dedi tekrarlayarak. "Gönlünde büyük adam olabilmeyi başarabildim mi?" "Beni, senden gizleyen herkesi karşına aldığın günden beri..." Kurumuş dudaklarımı ıslatmama fırsat bile vermeden dudaklarıma kapanıp cayır cayır yanmama sebep oldu. ... Mirza Devran Polat ve Gülfem Asel Karaca çocukluk arkadaşı, aynı zamanda zamanda karşılıklı dairelerde oturan aile dostlarıdır. Günlerden bir gün Mirzalar, babasının polis oluşundan dolayı Ankara'ya taşınmak durumunda kalırlar. Bu taşınmanın üzerinden yıllar geçer ve artık Gülfem ile Mirza büyümüşlerdir. Mirza, babası gibi polis olurken Gülfem Ankara'da yani, çocukluk arkadaşı olan Mirza'nın yaşadığı şehirde Hukuk Fakültesi kazanmıştır. Gülfem okulu için Ankara'ya gittiğinde aile büyüklerinin ısrarları üzerine, Mirza ve ailesi ile birlikte aynı evde yaşamaya başlar. Yıllar önce ayrılmak zorunda kalan Gülfem ve Mirza, yıllar sonra yolları kesiştiğinde tekrar bir arada olabilmeyi başarabilecekler miydi? 170623 . . .

"Fırtına ve Memleket gözlü kadın" Yedi yıl... Yedi sene boyunca bir kere bile adını anmadım, bir kere bile görüşmedik Ama her gece sesini duydum içimde. Şimdi karşımdaydı. Rüzgar aynıydı, dağlar aynıydı Ama biz başka bir şey olmuştuk. "Elinde ne varsa sık," dedim. "Sessizliğinden daha az yakar." Aşk, intikam ve vatan öyküsüdür. ******* Dağhan İdris Tüfekçi & Zülal Arga (Yetişkin içerik)

"Üsteğmen... Evlensen ya benle." Dört kelime. İki hayatı bilinmez bir oyuna sürükleyen dört kelime. Peri'nin sığınacak bir liman ararken tutunduğu tek adam. Ve Mahir'in aklını susturup kalbini dinlemek zorunda kaldığı tek kadın.

Bundan tam 9 yıl önce birbirlerine deli gibi aşık olan yüzbaşı Kadir Doğan ve doktor Efsu Barçın çifti vardı. Ailelerinin rızası ile evlenen çift evliliklerinin ilk yılları mutluyken bir anda aralarına soğukluk girer ve aşk dolu evlilikleri, katlanılmaz bir evliliğe dönüşür. °•° "Yine o kadına gitdin değil mi?" Boş gözler ve hiçbir duygu barındırmayan sesim ile elimdeki katalogumda gözlerimi gezdirdim. Asker üniformasını çıkararak bıkkın bir nefes verip, sorumu es geçerek üstü çıplak bir şekilde sürgülü dolaba doğru adımladı. Hayal kırıklığı ile ellerimi yumruk haline getirip katalogu masaya sertçe bırakıp ayağa kalktım. Açmak üzere olduğu dolabın kapağına elimi koydum ve onunda yüzüme bakmasını sağladım. "Neden cevap vermiyorsun?" Alayvari sesim ile gözlerimi kısıp yüzünü inceledim. Bıkkınlıkla gözlerini kapatıp yeniden açarak mavi ve yeşilin ahenki olan gözlerime öfkeyle bakdı. "Ne istiyorsun kadın!" Diye tısladı dişleri arasından. Kalbim yeniden kırılsa bile istifnimi bozmadan kollarımı göğsümde bağladım. 9 yıldır evliydik ve bu dokuz yılın sadece 3 yılı iyi geçmişti. Diğer kalan 7 yıl ise bir yabancı gibiydik. Aynı yatakda uyumuyor ve aynı oda da kalmıyorduk. Ben midesiz bir kadın olmadığım için, başka kadının koynundan çıkan adamla aynı yatakta yatamazdım ve ya bana dokunmasına izin veremezdim. Sadece evliydik ve evli kalmaya mecburduk. Kadir kaşlarını çatarak tam yeniden ağzını açıp konuşacakken odanın kapısı bir anda açıldı ve "anne, baba!" Diyerek 7 yaşındaki oğlum Deniz bize taraf koşup Kadirin bacağına sarıldı. Kitap kapağı: Damla_yazar Kitap şahsıma aitdir! Çalınma gibi olasılık olduğun da kanalınız şikayet etdirilecektir!

"Gözlerin en kıymetli hazinemdi.." Öylesine yazılmış bir asker, doktor kurgusudur.

Dağda pençezen... Bayırda gelinciği postalı altında ezen. Herkese vahşi atmaca, bana garib bir hazen. "Soğuk su ve sigara... Belki dedim, sevgilim. Belki iyi gelir yarama." Yüzbaşı Çakır Biryan Alaca & Ferimah Karabağ

"Ben senin her şeyini kabul ederek evet dedim. Sen bunları bilerek, bunları kabul ederek bana geldin. Her ihtimali konuştuk seninle! Sen bana evlenme teklifi ettiğinde her ihtimale boyun eğip çaldın kapımı." "Keşke gelmeseydim," diyerek ilk öldürücü darbeyi vurdu bana. "Keşke sana açılan balkona çıkmasaydım. Keşke doğduğunda o hastane odasına girmeseydim. Keşke seni hiç sevmeseydim. Seninle olan her şeyden o kadar pişmanım ki!"

"Sen, sen ölmüştün." diye hıçkırdım. Ellerini yüzüme koymuştu. Onu hissediyordum. Bu gerçek olamazdı. Hayır o gitmişti. Beni bırakıp gitmişti. Canımı hiçe sayıp gitti. Bütün bu olanlar yine hayal miydi? Yine gözümün önüne gelip canımı mı yakacaktı. "Asu buradayım güzelim." diye sesini duyduğum da gözlerimi sımsıkı kapattım. Hayır açmayacaktım yine gidecekti. Beni perişan halde bırakacaktı. "Gökalp." diye fısıltı döküldü dudaklarımdan. "Buradayım canım. Cananım buradayım." dediğinde sesi titredi. İnanmak istemiyordum. Bana deli diyeceklerdi, öldü diyeceklerdi. O yok diyeceklerdi. Kafamı sallayarak "Hayır, burada değilsin biliyorum." dedim. Dokunuşlarına devam ediyordu. Gerçek olamazdı bu, paramparçaydım.

Bir insan bazen bir çift ela göze yenilirdi. Ben karşımda bir dağ gibi duran adamın ela harelerine yenilmiştim. Onu gördüğüm ilk an bile kalbimi güven ve huzurla doldurmuştu farkında dahi olmadan. Bazı insanlar farkında olmadan bir başkasının hayatını kurtarırdı. ❝Benim vatanım sensin, Asena.❞ ❝Benim evim sensin, Barlas.❞ 🕊️ Not: Kurgu yetişkin öğeler içerecektir.

Yeni bir şehirde göreve başlar ve uzun sürecek görevi için askeriyeye gider, yıllardır görmediği adamla bu görevde birlikte çalışacağını öğrenir. '08.06.24