O benden uzağa gittiğinde ise, suları çekilmiş bir okyanusta; siyah gözlerinde dikilmiş yalnız bir ağaç oldum. Şiirlerim ise bana; "Şiirdeki Ölü Baltacı" olmamı sağladı o okyanusta, ve sen gelince kesildiğim yerden tekrar canlandım yeşillenerek gözlerinde... Ben yıldızları izler dururdum penceremden. Görüntülü konuşmuştuk ilk ayımızda. Nazım Hikmet şiirleri okuyordu o sıra, ardından konuşurken önce kitabına sonra da bana baktı ve dedi ki "Delikanlım iyi bak yıldızlara." ve işte yıldızların şairi olmam böyle başladı. Ardından aldım yıldızları arkama ve başladım onlarca şiiri yazmaya. Arkamdaki milyonlarca yıldız içinden sana adadıklarımı saymıyorum bile. Onlarla sana yazdığım şiirler, bir şarkı oldu yıldızların dillerine. Bu bir albümse eğer, asıl parçası sensin bu albümün, "Yıldızların Şarkısı'sın" ve ben ise sana bunları adayan Şiirdeki Ölü Baltacı'yı bir kenara bırakıp yeni mahlasımla, "Yıldızlar Şairi."

Bilinmeyen Numara: Kendine iyi bak, gün gelir ben bakarım. Karantina günlerinde canınızın sıkıntısı gitsin diye geri döndüm, hem beni çok zorlamayacak bir kurgu, hem kolay yazabileceğim hem kafa dağıtabileceğim falan... Veee çok sık bölüm gelecek haberiniz olsun. Kısacasıııııı iyi okumalar yavrularım :*

"Aklım almıyor," diye söylendi kendi kendine, beni aniden kavradığı elimden yeniden kendine çekti ve dudaklarını saçlarıma bastırdı. "Ben sana böyle his-," duraksadı. "İnsanlar nasıl seni yaralayabiliyorlar?" Konuşma engelli bir kız ve onun için işaret dili öğrenen bir adamın hikâyesi...