KİTAP BAŞLANGIÇ - 08.02.25 SON GÜNCELLEME -11.06.25 Her şeyin farkındaydı. Ama hiçbir şey bilmiyormuş gibi davranmak zorundaydı. Vildan Armevo, babasının borçları yüzünden bir boks ringinin ortasına atıldığında, karşısında Ateş Vargas vardı. O an, yalnızca bir maç değil, bir hayatın dönüm noktasıydı. Ya kazanacak ve Vargaslarla olan bağını tamamen koparıp kendi yoluna devam edecekti Ya da kaybedip onların gelini olacaktı. Peki, Vildan gerçekten Vildan mıydı? Yoksa geçmişinde sakladığı bambaşka bir kimliği mi vardı? Yeşim Armevo'nun katili kimdi? Rauf Aslan gerçekten yardım mı ediyordu, yoksa ardında başka bir şeymi vardı? "Teslim ol" ama bu bir son değildi. Belki de şimdi başlıyordu her şey. Kan, aşk, ihanet ve sırlarla örülü bu hikâyede hiçbir karakter göründüğü gibi değil. Ve hiçbir gerçek tek başına ayakta kalamaz. Tüm karakterler ve olaylar hayal ürünüdür. Gerçek kişilerle ilgisi yoktur.

Babasının annesini aldatmakla suçlaması sonucu DNA testi yaptıktan sonra ailesinin gerçek ailesi olmadığını öğrenen Enda'nın hayatı tamamen değişir. İki tarafın da öz kızını istemesi sonucu gerçek ailesi ile tanışma fırsatı elde eden Enda neler yaşayacak? 5 abisi ve 1 küçük kardeşi olduğunu öğrendiğinde neler hissedecek? ----------- Derin bir nefes aldım, kendimi kontrol etmeye çalıştım. Sonra dik durarak devam ettim. "Eşyalarımı istiyorum." Efe kaşlarını kaldırdı. "Ne?" "Duydun. Bavullarımı geri istiyorum. Hani şu Sarp'ın kapıdan içeri almayıp geri gönderdiği bavullarımı." Ellerimi masaya dayadım, ona doğru eğildim. "Beni istemiyorsunuz, tamam. Ben de istemiyorum sizi. En azından eşyalarımı alabilirim, değil mi? Yoksa o bile fazla mı?" Alay eder gibi gülümsedim. . . . . . 1. #aile 07.03.2025 1. #abi 07.03.2025 1. #abiler 07.03.2025 1. #gerçekailem 07.03.2025 2. #romantizm 08.03.2025 2. #gençkurgu 11.03.2025 2. #genelkurgu 14.03.2025 2. #macera 31.03.2025 4. #aşk 14.03.2025 Enda model: Blanca Soler

"Sadece seni yok etmek istiyorum." dediğinde dudaklarımda kışkırtıcı bir gülüş oluştu. "Öyle mi?" dedim dudaklarına doğru fısıldayarak. "Daha çok beni nefesimi kesene kadar öpmek istiyormuş gibi bakıyorsun." dedim ama bakışlarını hiç değiştirmedi, bana öyle bakmaya devam etti. "Doğru başta amacın gerçekten beni yok etmekti, sonra baktın ki etrafımda bunu yapmaya meraklı insan çok, acıdın mı?" Konuşurken hafif alaylıydım, her bir kelimemde, her nefesimde amacım onu daha da çıldırtmaktı. "Aslında evet, seni ben mahvedecektim ama ortada mahvedilecek bir şey kalmamış." dedi eli çenemi hafif hafif okşarken. Ve onun dokunuşu mahvedilecek bir şeylerin kaldığını hissettiriyordu. Yine de bakışlarım düşmanca kısıldı. "Senin görevin beni korumaktı, değil mi? Dur o da oyundu, doğru ya." 07.04.2023

hande : göğüslerimin arasına yaptırmak istediğim bir model var hande : uçlara doğru uzanan hande: yapabilecek kadar becerikli misin dövmeci : At bir bakalım. *Hande'den yeni bir fotoğraf.* *Fotoğraf açıldı.* dövmeci : Siktir. dövmeci : Modeli atacaktın göğüslerini değil. -- YN : Hikayede yetişkin içerik, küfür, argo olacaktır. Rahatsız olacakların başlamaması rica olunur. BT : 8.6.21

''O gün, bana 'Sinemaya gidelim mi?' diye sordu. 3391 kilometre öteden, şehirlerce, denizlerce uzağımdan... Yanımdaki insanlar görmezken beni, o bana imkansız olduğunu bile bile 'Sinemaya gidelim mi?' dedi...'' Aylarca sesini duymadığınız, yüzünü görmediğiniz, dokunmadığınız, kokusunu bilmediğiniz, aynı sokaktan geçme ihtimalinizin dahi olmadığı, asla aynı fotoğrafın içinde bile bulunamayacağınız, sizden kilometrelerce denizlerce adalarca şehirlerce uzakta olan bir insana aşık olur muydunuz? Bunu, kendinize yapar mıydınız? Bu bir mesafe hikayesi! İki insanın, birbirlerini görmeden duymadan aylarca gece gündüz konuştukları ; birbirlerinin en yakını oldukları, ama birbirlerinden en uzakta oldukları, aralarındaki kilometrelere rağmen birbirlerine aşık oldukları bir mesafe hikayesi! Burası bizim gezegenimiz ve burada her şey anını bekler. Burası, bizim 3391 kilometrelik gezegenimiz... - ''Seni görmem için yanımda olmana gerek yok. Ben seni gözlerim kapalıyken de görebiliyorum. Zaten ben seni sadece gözlerim kapalıyken görebiliyorum...''

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."