Gerçeklerin yalanları arasında ilerleyebilir misin? Asıl yalan sensen ilerlersin. Bir hayata binlerce kaçış sığdırdıktan sonra kocaman çukura düşersen bocalarsın. Ne olduğunu bilmediğim kaosun tam içine düştüğümde içimde bir mum, elimde bir ölüm vardı. Kimdim, neydim, neredendim önemi olmadığı için bu çukurda bocalamam normaldi. Baktım, gördüm, fark ettim, anladım. Bocaladığım yeri tanıdım. Ve sonra en iyi bildiğim şeyi yaptım; gücüm olan öfkemle birlikte büyük oynadım. Çünkü hayatımda hiç küçük oynamamıştım. Ben bir katil, ben bir maktul ve ben o kanlı olay yeriyim. Sense bu hikayenin en masumusun. Kendini buna inandır. Ve unutma; kendini inandırmazsan kimseyi inandıramazsın. ♜ 'Tarih tekerrür eder, hem de en kanlı haliyle.'

Kurbanını gölgesindeki işarete göre seçen bir katil. Aksel şehrinde insanlar kaybolmaya ve cinayetler işlenmeye başlanmıştı. Bu olaylara dair yürütülen tek tahmin aynı kişi tarafından yapılıyor olmasıydı. Doğa bozulan düzeni eski haline getirebilmek için ruhlarındaki izlere göre beş kişiye özel güçler verdi. Şimdi bu beş çocuk Aksel Lisesine gelecekler, aynı anda hem kendi kimliklerini gizleyip normal insanlar gibi davranacaklar hem de suçluyu bulmaya çalışacaklardı. Ancak güçler beş çocukla sınırlı kalmadı... Aksel şehrine hoş geldin. Unutma ki güvenebileceğin tek şey gölgen, ona da çok güvenme.

Gözümden bir damla yaş düşmüştü, tanımadığım bir adam tarafından küçültülüyordum ve bu daha başlangıçtı. Yok olmaktan korktum. Bir an bu rüya sesli, suratının güzelliği kadar kalbi güzel olmayan adam tarafından un ufak olmaktan korktum. Yo! Neden korkuyordum ki? Babam bana her zaman demez miydi, ''Senin kalbin kadar büyük bir gezegen tanımıyorum,'' diye. Benim kalbim sonsuzdu, onun ki benimkinin yanında sadece küçük bir yıldızdı ama güneşte bir yıldız değil miydi?