Bir şeyi çok isteyince, sahiden olur mu?

Zamanın eskitemediği, ayrılığın unutturamadığı bir aşk... Kader onları iki ayrı uca sürüklese de sevdalarını yüreklerinden atamayan iki âşıktı Ayşem'le Murat. Araya giren yıllar, insanlar, dayatılan hayatlar kavuşmaya engeldi belki ama sevmeye değildi. Ne kadar acıtsa da Ayşem'in yapmaya gücünün tek yettiği şey yüreğini Murat'a saklamak, onu sevmeye devam etmekti. Onu tutsak eden prangasıyla her gün öncekinden daha karanlık sabahlara uyandığı bir evde hayata tutunmaya çalışırken ona güç veren tek şey kızıydı. Güneşin battığı hayatının karanlığına ay gibi doğmuştu Aylin. Ancak karanlıkla savaşmayı başaramazsa sadece onun değil, yaşama sebebi olan kızının da ışığı sönecekti. Peki, Ayşem seksenli yılların Türkiye'sinde çocuklu bir kadın olarak yaralarını sarıp ayakta durabilecek miydi? *** Hatırladığı o hayat dolu delikanlının yerinde gördüğü adamın güçlü duruşuyla içten içe gurur duydu Ayşem. Murat harcanıp gitmemiş, aksine hayatını kurtarmanın da ötesinde güzel bir düzen kurmuştu kendisine. Buruk bir sesle tespitini dile getirdi. "Zaman sana cömert davranmış." Ne olur bakma öyle, gözlerindeki kırgınlık mezarım olacak yoksa. En benim yüreğimde saklı kalansın, bilmiyormuş gibi küsme. "Öyle görünmesine sevindim." Rahatlatma vicdanını, iyi değilim ben. Görmüyormuş gibi gururla bakma yüzüme. Değil iyileştirmek, kabuk bile bağlatamadım üstüne. Sen benim yüreğimde hiç iyileşmeyeceğini bildiğim yaramsın.

…Vesikalı Yarim… İnsan bir kere düşmeye görsün neler söylerler söylerler de bir tek Allah’ın kulu demez… İyi misin? Sen mi istedin? Hoş kim ister be sermaye olmayı? Kim ister ter kokuları altında kalmayı? Oysa en iyi bildikleri şeydir kınamak… aşağılamak hatta tükürmek yüzüne… Oysa kimse sormaz… Sen bu işi yapıyorsun da gelen benim kocam… Seni bu yola iten benim abim… Seni bu yolda harcayan benim babam diye… Kimse sen hatırlatmadıkça demez ‘Kadın olmayı’ sen mi istedin diye? Oysa ne kolaydır sormak… Sadece birkaç kelime birkaç harften oluşan o cümleye sormak… Sen ne istiyorsun? Ama kimse sormaz… Neden biliyor musunuz? Çünkü herkes biraz suçludur aslında… Çünkü herkes biraz sever acımayı ,acıtmayı… Çünkü herkes sever görmezden gelmeyi…

İlk aşktan da önce ilk arkadaşlıklarını kurmuşlardı birlikte. İkisi de yalnızlığından sıyrılmış, kendilerine yaşamak zorunda oldukları hayattan bir kaçış sağlamışlardı. Yıllar geçtikçe arkadaşlıkları coşkuyla ilk aşka dönüşmüştü ama hayatın gerçeklerinden sonsuza dek uzak kalmaları mümkün değildi. En azından Nil için. Gitti. Dağhan geride bırakılan olmanın acısıyla nefes aldı yıllarca. Unutmak istedi. Hatta bir süre bunu başardığını bile düşündü. Ta ki hiç ummadığı bir anda Nil karşısına çıkana kadar... Kader miydi onları bir araya getiren? Nil buna inanmak istemedi. Kaçmaya devam etti. Koştu koştu koştu. Ama yeterince hızlı koşup da Dağhan'dan saklanabileceği kadar uzak bir yer artık yoktu.

*Tamamlandı* "Sence bizden bir cacık olur mu?" dediğimde önce bana öylece baktı, sonra kahkahalarla gülmeye başladı. Öyle ki boynumdaki kolunu çekip dizlerine dayadı ve katıla katıla gülmeye devam etti. "Lan ne gülüyorsun?" diye sinirle sordum. Teyzeler pencereye çıktı ve gözleri hemen bizi buldu. "Sussana lan, Allahın belası domuz!" dedim dişlerimin arasından. "Esra, kızım hayırdır?" dedi FBI teyze. Hayrı mı kaldı be FBI teyze? Aldık başımıza belayı işte. Ama seni kırmayayım. Hayırlı uğurlu olsun! "Yok Selma Teyze!" dedim gülümsemeye çalışarak. "Arkadaşı kızın biri taciz etti arka sokakta da, kriz geçiriyor şu an." Azman aniden gülmeyi kesti ve kaşları çatıldı. "Vay vah!" dedi diğer pencereden MİT teyze. "Su getireyim mi Akın evladım?" Azman'ın gözleri ona döndü. "Yok sağol Makbule Teyze. Alıştım artık..." dedi ve gözleriyle beni işaret etti. "Bu kızın tacizlerine." Rezillik yükleniyor...%94 Kapak Tasarımı: Gölgehayaller © Tüm Hakları Saklıdır.

Populer Roman Kategorisinde 1. Sırada ❤ Genco Uluhan, doğduğu günden beri atalarından kalan gücü temsil etmek için eğitilse de hayalleri farklıydı. Amerika'da Mücevher Tasarımı bölümünü bitirip, İstanbul'a döndüğünde kurduğu Uluhan Golden'ı zirveye taşıdı. Özenle kurduğu hayatında her şey istediği gibiydi. Defileleri heyecanla takip ediliyor, tasarımları hızla tükeniyordu. Kariyerinde güçlü adımlarla ilerlerken, yanında yer alan sevgilisiyle hayallerinin ötesinde bir hayata sahipti. Lakin hayatı hiç ummadığı bir anda kördüğüm olacaktı. Babasının ani ölümüyle doğduğu topraklara geri döndüğünde, kaderi kara bir peçe ardına gizlenen güzel gözlü bir kızla yazılıydı. "Onu bu mahkum hayatından kurtarırken, kendi hayatımı zindanlara atıyordum." Bir yanda aşkına hayran olacağınız bir adam, diğer yanda doğduğu günden itibaren günahı olmayan bir hatanın bedelini ödemek için tutsak edilen güzeller güzeli bir kadın... Mazide yaşanan bir günahın bedelini masum ve tutku dolu bir aşk ödeyecekti... ''Aşk iki kişi arasında yaşanmalı... İki ten, iki kalp, iki ruh...'' Yedi Aşiret Serisi'nin ikinci kitabı, Genco Uluhan'ın hikayesidir. Mazi Sonsuza Kadar kitabım Mazi 1'in devamıdır. Her iki kitabımı da bu başlık altında okuyabilirsiniz. © Tüm hakları şahsıma aittir. İznim dahilinde olmaksızın alıntı yapılamaz. Kurgunun kullanılması, hikayenin iznim dışında ticari amaçla kullanılması, çoğaltılması yasaktır.Böyle bir durumla karşılaşılırsa yasal işlemler başlatılacaktır.

Hiç istemese de şişman ve ezik olarak gördüğü kadınla çocuğu için evlenen adam... Platonik olarak aşık olduğu adamla evlenen saf ve iyi niyetli bir kadın... Aşkın en saf ve en çıkarcı hali...

İşte o! Uzaktan onu gördüm,sanki kalbim yerinden çıkacakmış gibi atıyordu. Uzun boylu, yakışıklı, kumral, yaş almış ama bu onu daha da çekici kılmış,Çocukluğumun Kahraman'ı ve belki de adını bir türlü koyamadığım "ilk aşkım" desem "eski aşkım" desem "platonik aşkım" desem.Ya da hepsi desem.

Her şey; aslında bütün aile fertlerinin yapmak isteyip de yapamadığı, ailenin küçük oğlu Murat ve eşi Nalan'ın isyanıyla aile apartmanını terkedip, onların boşalttığı daireye yeni bir kiracının gelmesiyle başladı. Minel ve Kaan'ın sıcacık hikayesini okumaya hazır olun. İyi okumalar ♥♥♥ [TAMAMLANDI]

Sivri diliyle eleştiri videosu çekip paylaşan Feyza Soysal'ın bu sefer hedefinde; işine karışılmasından hazzetmeyen kalp ve damar cerrahı Merthan Özkan vardır! ** "Bir sorun mu var?" dedi Merthan, başını hafifçe oynatarak. Feyza ona bakmak yerine odadaki diğer doktorlara baktığında Merthan, iki kaş göz hareketiyle onları odadan çıkardı. Feyza onlar odadan çıkana kadar bekledi. Çıktıklarında ise sinirle "Ne gibi bir sorun olabilir ki?" dedi. "Herkes gözlem yapmaya gelip kan aldı ama sadece ben gözlem yapmak için gelmişim gibi, kan almak isteyince 'gözlem gözlem,' deniliyor." "Boş versene, hemşire olmayacak mısın sen? İki yıl sonra istemeyeceğin kadar kan alırsın." "Olsun, herkesin neden gerisinde kalmak zorundayım? Bana haksızlık yapılıyor!" Merthan onun sinirini pek dikkate almadı, hatta belki de çocukça buldu. Feyza buna daha çok sinirlenerek "Ve bunda senin de suçun var!" diye gözlerini ona dikti. "Ben ne yapmışım?" "Yapmıyorsun işte. Haksızlığa göz yuman da haksızlık yapan kadar suçlu değil mi?" Merthan çayını bitirip masanın üzerine koydu, sonra sırtını doğrultarak "Tamam," dedi. "Git malzemeleri al, odama gel." 03.07.2019