Berdel sonucu yatalak bir Ağanın eşi olacaktım... Ama nedenlerde boğulacağım bir sır dünyasına gireceğimi nerden bilebilirdim ki? Hadi hayat serüvenime sende katıl :)

Geceyi kimle geçirdiğini hatırlamayan ünlü oyuncu Cemre Ziyal, gittiği mekandaki bütün erkeklerin olduğu bir grup oluşturarak en sevdiği sütyenini bulmaya çalışır. Sütyenini evinde unuttuğu adamsa her şeyi değiştirecektir. ~~~~~~~ 0 (530) xxx xx xx: Ama hala sütyenin sahibinin kim olduğunu bilmiyorum Siz: Fotoğraf atacağımı bekliyorsan yanılıyorsun 0 (530) xxx xx xx: Demek öyle 0 (530) xxx xx xx: Ne fark ettim biliyor musun 0 (530) xxx xx xx: Sütyenin odaya estetik bir hava katmış 0 (530) xxx xx xx: Bence burada kalmasında bir sorun yok 0 (530) xxx xx xx: En iyisi bende kalsın bu Siz: Fırsatçı pislik herif! 0 (530) xxx xx xx: Dikkatli bakınca sinirlendiğini anlayabiliyorum ama fazlasıyla dikkatli bakınca 0 (530) xxx xx xx: Hem dün öyle demiyordun :) 0 (530) xxx xx xx: "Ah, Can! Yavaş! Ahh! Çok iyisin, ıhmm. Can, ahh!" 0 (530) xxx xx xx: :) Siz: Tamam, fotoğrafı atacağım Siz: Sen de bana sütyenimi kargolatacaksın Siz: Anlaştık mı?

-Tamamlandı- Elimdeki bereyi yavaşça çekti parmaklarımın arasından, suratımın etrafına dağılmış saçlarımı düzeltip kendi beresini kafama geçirdi. Düz bir çizgi halindeki dudakları kıvrıldı, gözlerine bir ışıltı yayıldı. Saçlarımı sevip yanaklarımı avuçlarının içine aldı. "Ne düşünüyorsun?" diye sordum kısıkça. "Sana ne kadar çok yakıştığını." Yüzümü yüzüne doğru çekti, dudaklarını alnıma dokundurup uzun soluklu bir öpücük bıraktığında ellerimi yanağımdaki ellerimin üstüne kapadım. "Başka?" dedim ona alttan bir bakış ederken. Dudaklarına yayılan serseri gülüşün ardında gözlerini tavana çevirdi, alt dudağına gevşekçe dişlerine geçirdi. "Bu eve, yanıma ne kadar çok yakıştığını." *** Kitap eğlenceli bir aşk hikayesini ve gündelik yaşamı içerir. Okuyacaklara duyurulur! Olumsuz örnek olabilecek davranışlar ve yetişkin içerik barındırmaktadır! Kapak Tasarımı: @hestianinkalemi 💜 Tüm hakları saklıdır. *Canım Kadına ithafen. @nanelilokum

24 Krallıktan gelen genç prens ve prensesler için kurulmuş bir Kraliyet Okulu. Ancak acımasız bir suikastçı kendini soyluları teker teker öldürmeye adamıştır. Kaçış yok. Teslim olmak yok. Oyuna hazır mısınız?

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

"O Don Ritchie işte. Kendini onun yerine koyuyor. Odasındaki daktilo takımıyla, kağıtları görmüşsündür. Her avının hikayesini kendi kaleme alıyor. Ne olacağını hep önceden sezip yazıyor." Her söylediği yeni şeyle şok oluyordum. "Sen tüm bunları nereden biliyorsun?" Sigarasını dumanı yüzüme vururken masanın üstünden bir dal da ben aldım. Ne çabuk kabullenmiştim bir bebeğimin olmadığını. "O seni izlerken bende onu izledim, uzun bir süre. İlk başta hep takip ediyor, sadece gözlemliyor. Sonra kurguya döküp yazıyor. Daha sonra da kurgularında verdiği hayatların kalemini kırıyor." Sigaramın dumanı beni tüketti. "Nasıl peki, nasıl hala yakalanamadı?" Bu sefer nefesini sinirle verdiğini hissettim. "İntihar etmek isteyen insanları bu yüzden seçiyor. Bir yerlerde ölü bulunan bedenler ve ölmek istediğini söylediğine tanık olan birkaç tanık. Sonra dosya kapanıyor." Histerik bir kahkaha attığında ona doğru döndüm. Pusat ağlıyordu. Onun gözbebeklerine çaresizlik bulaşmıştı. "Güya adalet var, sikerim adaletini. Adalet hiç bir zaman olmadı. Dosyalar hep kapandı. Gerçekler hiçbir zaman gün yüzüne çıkmadı. Gözyaşları dinmeyen bu bedenler varolduğu sürece adaletin varlığı baki kalacak." Tekrar güldü. Bu sefer acıyla. "En kötüsü de ne biliyor musun? Üzerime binbir hevesle geçirdiğim bu meslekten utanıyorum artık." Biz özgürlük adı altında ayaklanan bedenlerin tutsaklıklarından ibaret bir toplumduk. not|kurgumda yetişkin içerikler mevcuttur.

"Ne işin var bu saatte sokakta" dedi. Şaşırmadım bu tepkisine ne zaman geç saatte dışarı da olsam aynı sözleri duyuyordum ama kendisini hiç bu saatte evde olmazdı. "Hava alıyorum Ali abi evde çok bunaldım" dedim tabi ki yalan söylemiştim tamamen onu görmekti amacım, 28 yaşındaydı Ali Ege ben ise 19 ama kendimi bildim bileli onu seviyordum o ise beni görmüyordu kardeşi olarak sayıyordu öyle koruyor öyle bakıyordu. Gözleri avını süzer gibi baştan aşağı beni süzdü utandım altımda kısa bir şort üstümde askılı bady vardı "Bu kılıkta" diyip üzerime bir adım daha yaklaştı kişisel alanını işgal etti o esnada arkadan 2 3 tane mahallenin erkeklerinden geçenler oldu o sebeple yaklaştığını anladım cevap veremedim. "Eve dön Asya" dedi yüzüme bile bakmadan oysa ben gözlerimi o güzel yüzünden bir saniye bile ayırmadım uzun boyluydu 1. 92 falan olmalıydı bense 1.71 kafamı kaldırıp bakma durumunda kalıyordum ama bir şikayetim yoktu yeterki yanımda olsun doya doya bakabileyim. Cevap vermediğimi farkettim itiraz ettim hemen "Daha yeni çıktım Ali abi" bize bakan sanırım daha doğrusu sadece bana bakan gençlerin olduğu tarafa bakıyorken konuştu "Akşam akşam katil olmamı istemiyorsan gir içeri bu hava alma mevzusunu sonra konuşucaz." Başlangıç tarihi 03.09.2020 İlerleyen bölümler +18 ağırlıklı olacaktır.

<Güzel sevmek üzerine bir hikâye... > - Yaş farkı vardır- Mahalledeki gençler olarak uzak tavırları, suskunluğu, sert mizacı sebebiyle aramızda onun adı "Yaban"dı. Beş yıl sonra mahalleye geri döndüğünde hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Özellikle benim için. * (Nisan 2021)

O gece bir sır düştü okyanusa, sır çarptı kayalıklara, kayalık ezdi büsbütün her şeyi ve sonra her şey esrarengiz bir şekilde başladı. O gece zihninden tüm benliği bir kalemle silip atıldı, ne geçmişine dair ne de kendisine dair hiçbir şey hatırlamıyordu. O gece derin bir bataklığı andıran adam geldi ve onu geleceğinden tutup geçmişe sürükledi, sürükledikçe karanlık bir boşluğun içinde sallandı. Sonra... Sonra, Derin bir tutku yılan gibi sarıldı bedenlerine. İç içe geçmiş bir zincir gibi ne kopabildiler ne de bir bütün olarak paslanmadan kalabildiler işte bu onların arasındaki âşkın basit bir betimlemesiydi. "Cinnetimin içindeki akıl hastanemsin sen benim." ❄⛓