Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

"Buraya umutlu günler koydum.. Şimdilik uzak gibi görünüyor ama kim bilir, birazdan uzanıp dokunursun."

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

! KÜFÜR İÇEREBİLİR ! ------------------------------------------------------ "Hatırlıyor musun?" Diye sordu Efe. "İlk tanıştığımız gün sana gökkuşağının sonunu hiç aradın mı diye sormuştum?" Başımı salladım. "Evet. Neden ki?" "Burasının gökkuşağının sonu olduğunu söylesem?" "Ne?" Dedim şokla. "Burayı cidden aradın mı?" Omuz silkti. "Evet," Dedi. "Ve sana birşey sormak istiyorum." "Efe, ciddi olamazsın." Dedim. "Benim için burayı arayıp buldun mu? Bu ne kadar saatini aldı?" "Birkaç saatimi almış olabilir..." Dedi Efe. "Ama daha önemli bir sorum var." "Dinliyorum," Elimi tutmasıyla, gözlerimi Efe'ye çevirdim. Tam o an, hiç beklemediğim birşey yaptı. Yere diz çöktü, ve ceketinin cebinden bir kutu çıkardı. "Efe-" Sözümü kesti. "Benimle evlenir misin Umut?" Ağlamamak için dudaklarımı birbirine bastırdım. "Evet..." Dedim fısıltı gibi çıkan sesimle. Efe, kutunun içinden çıkardığı yüzüğü elime taktığında ayağa kalktı, ve beni belimden tutarak havaya kaldırdı. "Seni seviyorum," "Bende," ------------------------------------------------------ © TÜM HAKLARI SAKLIDIR © Başlangıç tarihi: 16 Temmuz, 2022 Bitiş tarihi: 5 Eylül, 2022

"Ona bakıyordum sessizce ama kim olduğunu çıkartamıyordum.Ya da korkuyordum.Bu o olamaz " Yıllarca kayıp arkadaşını bulmak için gitmedikleri bir yer kalmadı.Kader onları kötü bir zamanda bir araya getirdi.