''Sadece benim olmanı istiyorum Pete. ''Bende çok şey istiyorum Kumarhane Sahibi Bey ancak her şey istemekle kalmıyor. Bundan benim çıkarım ne olacak?'' ''Sana kaybettiğin gençliğini geri verebilirim?''

Vegas, Kinn'in yeni korumasının yeteneklerini merak ediyordu.

Jakapan's point of view

"Sana bir aşk vaat etmedim, prens. Huzurlu ve mutlu bir hayat da öyle..."

Siyahlar içindeki genç adam kapı pervasında durmuş ifadesizce bana bakarken, nefesimin kesildiğini hissettim. Damarlarımdaki adrenalin aniden arttı ve titremeye başlayan ellerimle silahımı sıkıca kavrayıp suratına doğrulttum. "Hey!" Koyu pembe dudakları düz bir çizgi halinde duruyordu. "Kimse sana bir yabancının evine izinsin girilmemesi gerektiğini söylemedi mi?" "Dedektif Phongsakorn. Sizi cinayetten göz altına alıyorum." Bana öyle bir baktı ki, sanki ona dünyanın en komik şeyini söylemiştim. Ellerini iki yanda açarak, "Ama hala buradayım."dedi. Keyifli ses tonundaki alay kokusu öfkeyle dolmama sebep oldu. Üzerine doğru yürümeye başladığım sırada aniden öne atıldı ve sert eli silahımın olduğu bileğimi kavrayıp ters çevirdi. Acıyla inleyerek gerilemeye çalıştım ama beceremedim. Beni sıkıca kavrayıp duvara öyle sert yapıştırdı ki, kısa bir an göğüs kafesim kırılacak sandım. Soğuk parmaklarını enseme sarıp bana yaslanarak bedenimi sabitledi. Tanrım. Kıpırdayamadım bile. İnanılmaz güçlüydü. "Bırak!" Umursamadı. Nefesi kulağıma çarparken, "Uzun zamandır seninle tanışmayı bekliyordum, bay dedektif."diye fısıldadı. Bu kadar. Duyduğum son şey alaycı bir ses ve hırıltılı bir nefesti.

Dünyanın sonu yaklaşıyordu. İnsanlar, sahibi oldukları sınıfı kabullenmiyor, arzuladıkları yaşam şartları uğruna can almak ya da vermekten zerre pişmanlık duymuyordu. Kıskançlık ya da doyumsuzluk yüzyıllardır süregelen, nefes alan her canlının iliklerine kadar işlemiş ve dünyanın kanunu oluşturan iki önemli duyguydu. Kendine erkek diyen ödleğin teki-kendisi amcamın en yakın dostuydu-hayatta kalabilmek için, kıçını kurtarabilmek için çekinmeden önümüze her şeyini sunan bir gurursuzdu. "Eğer bu konuda kararlıysan, sahip olduğun birkaç damla spermin, genç bir fahişeyi hamile bırakmaya yeteceğini düşünüyorum."diye mırıldandım. Sesim alaycıydı. Belki biraz da küçümseyici. Hayat, bu kadar önemli değildi. Gerçekten. Birkaç yıl daha nefes alabilmek için birilerinin altına girmeye değmeyecek kadar boştu. Ancak dediğim gibi, gurursuz bir baba ve fahişe bir oğul... Hayatları için bir bebeğe sığınıyor olmalarını saymıyorum bile. Tam da böyleleri için hayatın bir anlamı olmalıydı zaten. Biraz daha yerin dibine girebilmeleri ve biraz daha kendilerini becertebilmeleri için.

VegasPete

Küçükken evden kaçan küçük kral Vegas'ın başı belaya girer. Kurtulmak için umudunun tükendiği bir anda Pete isimli küçük çocuk tarafından hayatı kurtarılır. Çok sevdiği ve ilk aşkı diye adlandırdığı küçük Pete'le yolları hiç beklemediği anda ve beklemediği şekilde ayrılır. Vegas yıllarca Pete'in yüzünü unutmamak için onun resmini çizer ve birgün aniden Pete karşısına çıkar. Ama ne o Pete'i, ne de Pete Vegas'ı tanır İki erkeğin aşkının yasak olduğu krallıkla savaşta Vegas ve Pete galip olacak mı?

Siyah ve beyaz. Anne ve babam için, vazgeçtiğim diğer bütün renklerden geriye kalan aydınlık ve karanlık. Bu fedakarlığı kaç bebek yapar bilmiyorum, ancak bugünüm için nelerden vazgeçtiğimi düşünürsek şımarık bir velet olmam umurumda bile değildi. Çünkü ben yeterince bedel ödemiştim. Yeterince şey feda etmiştim ve yeterince acı çekmiştim. Siyah ve beyaz. İşte ben buyum, hayatını yalnızca iki renk ile yaşamaya çalışan ve bu zavallı eksikliğin üzerini ukala tavırlarıyla kapatmak için uğraşan aptalın tekiyim. Hakkımda düşünülenin aksine bir fidan dalı kadar kırılıp parçalanabilen zavallının da biriyim.

Pete Phongsakorn bir kedi sahiplenmişti. Bu kedinin insana dönüştüğünü bilmeden