Hayata nasıl geleceğimizi, neyin ortasına düşüceğimizi bilemiyorduk. Adımlarımız karanlığa değdiğinde, umut mu yoksa kâbus mu gelecekti? İrâ, Korvurallar'ın ilk ve tek kızıydı. Gözlerini karanlığa açmış ve devamında da hep karanlık görmüştü. Ailesi karanlığın en dibinden geliyordu. İrâ doğdu doğalı hep kısıtlanmış, hep eğitim görmüştü. Zaman geçtikçe duygularını kaybetmiş ve kalpsizleşmişti. Ama İrâ'nın içinde hâlâ bir kıvılcım vardı; öyle gizli, öyle derin ki, ne ailesi ne de eğitimleri onu tamamen söndürebilmişti. O kıvılcım, yalnızca gecenin en sessiz anlarında, yıldızların bile kaybolduğu yerde parlıyordu. Bir gün, o karanlık duvarlar arasında, İrâ beklenmedik bir fısıltı duydu; ne düşmanından ne de dostundan geliyordu bu ses-kendi ruhundan yükselen bir çağrıydı. Ve o çağrı, onu sadece kendi içinde değil, dünyada da yeni bir yolculuğa sürükleyecekti. Ama bu yolculuk, sadece İrâ'nın değil; karanlıkla aydınlığın, sevgiyle nefretin, geçmişle geleceğin de çatışması olacaktı.

Turna, tıpkı adını taşıyan kuşlar gibi özgürlüğe susamıştı. Yıllardır dört duvar arasında, başkalarının seçtiği bir kaderin mahkûmu olarak yaşamıştı. Ama kafesin kapısı aralandığında, dışarıda onu bekleyenin gerçekten bir gökyüzü mü yoksa çok daha karanlık bir fırtına mı olduğunu bilmiyordu. Özgürlük sandığı şey, belki de bambaşka zincirlerin başlangıcıydı. Belki de kurtuluş dediği, onu yeni bir esaretin kucağına sürükleyecekti. Çünkü dışarıda yalnızca gökyüzü değil, kan ve güçle örülmüş karanlık bir dünyanın kuralları vardı. Ve Turna, bu dünyanın tam ortasında kendi yerini bulmak zorundaydı.

Tesadüfün üç kurşunu vardır. İlk ikisinden kaçsan bile üçüncüsü tarafından vuruluyorsan, kaderin orada yeniden yazılıyordur. Bazen isabet eden bir kurşun, sıyıran iki kurşunun açabileceği darbeden fazlasını tek seferde açıp, hiç edebilir emeklerini ve kaderin doğan güneşi yakabilir tenini. Belçin Darya Tekin, bir gece vakti her zaman bildiği yollardan geçerken sonunun farklı olacağından, o gece kayan bir yıldızın tesadüfün ateşini yakacağından habersizdi. Hazar Cihangir Soykan, bir gece vakti ilk kez bilmediği yollardan geçerken sonunun aynı olacağından, o gece kayan bir yıldızın yaktığı tesadüf ateşinin onun ocağında söneceğinden habersizdi. Azazilin ini o gece Azazel'in kalbinde, bir kapının arkasında gizliydi. Belçin Darya, kuzeni ile eğlenmek için çıktığı gece o kapıyı aralamak ve ardındaki yabancıya yardım etmek zorunda kalırken, çevresi tarafından umutsuz gözlerle bakılan kaderi bir çift göze değince değişecekti. Hazar Cihangir Soykan'ın yolları, Belçin Darya'ya çıktı; denizde olmayan iz, onun gözlerinde saklıydı. Bir gece vakti kader yeniden yazıldı, gündüz tesadüfle yazılanı kabul etti.

Bu kitap +18 yetişkin içerik vardır. Kuma ve kadına şiddet aşağılama yoktur Büyük acılar dilsizdir derler, Hazalın bütün acıları da dilsiz değil miydi. Onun acılarına susan şeytanlar yok muydu, onu ateşte yakanlar yok muydu. Peki kimdi suçlu, kimdi bütün bunların sebebi, kader miydi onun boynuna mıydı ahları. Şimdi yine kaderi onu bir sevda ateşine atmamış mıydı. Kimseye boyun eğmeyen Aziz Dağıstanlı Bir tek aşka yenildi +18 yetişkin içerik. Şiddet cinsellik argo ve küfür barındırır

Kitabı tamamen düzenlemeye aldım. İlk on bölüm kısa olduğu için uzatıyorum, yazım ve mantık hatalarını da düzeltiyorum. Düzenleme süreci bittiğinde bölümleri yenilenmiş hâliyle paylaşacağım. Kitapların arasında kaybolmak, Firuze için bir kaçıştı. Düzenli raflar, sararmış sayfalar ve eski ciltlerin kokusu... Hepsi dış dünyanın gürültüsünü susturuyordu. Sessizlik alışkanlıktı onun için. Güvenli, tanıdık, kimsenin karışmadığı bir dünya. Ta ki, bir mesaj yanlış kişiye gidene kadar. Ve o kişi, kitapların aksine sessiz değildi. Tahir'in hayatı; gece kadar karanlık, kuralsız ve tehlikeyle örülmüştü. Bir kitap listesiyle başlayan bu tesadüf tanışma, ikisinin de kaderini yavaş yavaş silmeye başladı. Tozlu sayfalar açıldıkça, geçmişin karanlığı satır aralarına sızacaktı. 060625 🕯️

Barlas "Eve gidince bana yaparsın dansını Güzelim hadi biz gidelim" dedi "Çok fırsatçısınız beyefendi ama ben evliyim kocam bu dediğinizi duysa sizin gelmişinizi geçmişinizi sike-" elini ağzıma kapayıp beni kucağına aldı "Sus yavrum" "Biz Gidiyoruz" diyerek masadan kalktığında Efe Atıfın kucağına kafasını koymuş dizini döve döve gülme krizine girmişti. Komik olan neydi? "Ya gülmesenize... adam burada beni kaçırıyor görmüyor musunuz?" Betül kırdayarak "Aynen Hüma Barlas seni kaçırıyor" dedi Yavuzda gülerek kafasını salladı "Neyse. Hadi Barlas siz gidin hesabı biz öderiz" Barlas çantamı ve ceketini alınca masadan uzaklaştık, Mekan dan Barlasın kucağında çıkarken bir yandan da çırpınıyordum. "Ya bırak beni gelmiycem seninle... evliyim ben evli" dedim parmağımdaki yüzüğü gözüne sokarak. Barlas gülmesini durduramazken valenin arabayı getirmesini bekliyorduk "Biliyorum" dedi gözlerime bakarak Yarı baygın olan bakışlarımı yüzünde gezdirerek "yaa nerden Biliyorsun?" Dedim. Yüzünü yüzüme yaklaştırdı "Çünkü benimle evlisin" ........ Tamamen eğlence amaçlı öylesine yazılmış bir kitaptır bir mantık beklemeyin. Aklıma gelen bu kurguyu hikayeleştirmek istedim sadece. Beğenen okur beğenmeyen gider. Kitaptaki şahıslar ve olaylar tamamen benim hayal ürünümdür gerçeklikle alakası yoktur. En ufak bir çalıntıda yasal işlem başlatılacaktır. Not: bazı kelimeler bilerek yanlış yazılmıştır. Hemen yargı moduna geçmeyin. Yetişkin içeriktir +18 sahneler vardır. Başlangıç tarihi:04.09.2022 Bitiş tarihi:28.05.2023 🏷Etiketler 1-askerkurgusu 1-karargah 1-karabayır 1-buluşma 1-İntikam 1-aşk 1-Tim 1-keşfet

"Benim..." dedim gözlerim anlık dudaklarına kayarken. Etli dudaklarının üzerindeki su taneciklerini diliyle temizlediğinde gözlerim gözleriyle buluştu. "...korumam ol, Kara Yağız."

"Kırılan dilden de, kalpten de sadece enkaz sesleri gelir."

Tek bir gece, sadece bir gecede tüm hayatınızın değiştiği oldu mu? Ya da tüm hayallerinizin yıkılıp mutsuzluğa sürüklendiğiniz? Sabah olduğunda artık hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını bildiğiniz oldu mu? O'nun oldu. Zeynep Hanoğlu. Farklı duygular hissettiğini düşündüğü kuzeni Baran'ın, ŞADOĞLU aşiretinin ağası Ahmet ŞADOĞLU'NUN kızı Berfin'i kaçırması ile hayatı tepetaklak olmuş ve kendini bir düğün hazırlığı içinde bulmuştu. Hem de üç gün içinde olacak bir düğün. *** Hayatı plan ile yaşayan bir ağanın tüm planlarını bozan olay, kız kardeşinin kaçması ve mecbur bırakıldığı evlilik. İçinde ki öfkeyi boşaltacak yer arıyorken tüm öfkesini yanlış kişiye boşaltma kararı almıştı Mirza Ağa. Lâkin zamanın neler getireceği belli değildi.. Yayınlanma tarihi: 07.01.2017 Bitiş tarihi: 07.01.2018 21.02.2018 tarihinde genel kurgu da #7

Gün; silahların ve güllerin kavgaya tutuştukları bir zaman. Saat; Gecenin şafağa uzayan saatleri. Nefretin düştüğü, aşkın çıkmaza savrulduğu dar bir vakit. Süveyda'nın Kenan'ıyla sınandığı, Kenan'ın Süveyda'sıyla kanadığı sancılı bir kış gecesinden Kara kışın son haftaları... Kış büyüsü değil, gönül çıkmazı. 🥀 Yola çıkarken planlarımın arasında Kenan yoktu. Ansızın dahil olması da benim suçum değildi. Nasip, kısmet, kader, hayat... Bu saçma şeyler yüzünden yaşama dair kurduğum planlarıma dahil oldu. Ya da benim hat bilmez istek ve arzularım yüzünden. Onu ilk gördüğüm an... Bir günahtı bulaşmak istedim, bir suçtu işlemek istedim, bir yasaktı yıkmak istedim, bir katı kuraldı çiğnemek istedim, kendime yapacağım en büyük kötülüktü yapmak istedim. Üzerime yapışmış günahın hesabını öteki dünyada verecektim, işlediğim suçun cezasını gözlerine bakıp da sarılmadan bırakarak çekiyordum, yıktığım yasağın bedelini kalbim çekiyordu, çiğnediğim kuralın hesabını onu her gördüğümde dokunmadan bırakarak çekiyordum. Kenan... Kendime yaptığım en büyük kötülüktü. Her şey benim isteklerim ve hat bilmez arzularım yüzünden olmuştu. Bundan asla onu sorumlu tutamazdım ama işlerin daha kötü bir hal alması onun yüzündendi. Kenan Şehzat kötü bir senaryo yazarken kalbime dolandığı gibi ben de onun ayağına dolanmıştım. Ben, kötü talihi olan kaderlerimizi birbirine bağlamaya çalışırken, Kenan işlerin daha kötüye sarması için kötü bir senaryo yazmıştı. Şimdi ölsün istiyordum, yıkılsın, benden bir medet iyilik dileneceği günlerin olmasını istiyordum. Hâlâ boş kalbimi saf bir sevgi dolduruyor olabilirdi, ama istiyordum işte. Ona yangın olmak istiyordum, alevimde cayır cayır yansın. Zehir olup ruhuna sancı olmak istiyordum, ıstırapla kavrulsun.