Mafya kitabı

Ölümün sıcak nefesi ensesini okşarken günahın harlanan ezgisi balçıkla sıvanmıştı. Babasının gölgesi ve esareti altında yaşama tutunan, sol yanındaki acılarıyla perçinlenip, kozasındaki duvarları tırnaklarıyla kazıyan bir kız. Avuçlarında kırık kanatları, ruhuna satır satır işlenen bir aşk. Tüm hayatının çetrefilli yollarında düşe kalka yaşarken, lisenin ona getireceklerinden habersizdi. Nefretin soylu nefsi yaşamın içinden kopup gelen vaveylaydı. Ruhunun dibini günahlarıya boyamış, cehennem azabıyla yanmıştı. Kaçınılmaz sonun şafağında öfkesini ve nefretini harlarken planlarında olmayan tek şey ruhu yaralı bir kızın pençelerindeki tutkuyla bezenmiş ihtirastı. "Ruhumu ruhuna diktim. Bir daha ne sen çözebildin o ilmikleri ne de ben."

Bazen bir sevgiye ihtiyacın olur ya ama yanında kimse olmaz. Bazen bir yardıma ihtiyacın olur ya yanında kimse olmaz. En kötüsü de ne biliyor musun Sarılacağın bir annen olmaması , ona derdini anlatamaman , acını birlikte paylaşamamak , saçını okşayan bir elin olmaması o kadar kötü ki. İşte ben böyle büyüdüm. Benim Adım Ayça.