Vatan uğruna baş koymuş, düşmanın yüreğindeki korkunun izahı, acının işaret parmağı olan Sezin Kaza, yıllardır Keleş timinin başında duran üsteğmen kimliğinde görevini icra ediyordu. Ne yaptığını bilen, kendinden emin, dik oluşuyla bilinir, sayılırdı. Keleş ismini en doğudan batıya kadar duyurmuş, düşmanın ölmeden önceki son nefesindeki nefret olmuştu. Fakat bir gün, yaptığı küçük hata ile tüm çabaları bir anda başına yıkıldı. Yaptığı küçük hatanın sebebi ile başlarına atanan Yüzbaşı Turan Akkurt, kendisinden önce lakabı geçtiği an yeri titreten bir komutandı. Soğuk kalbi, acımasız bakışı, yangın öfkesi ile tanınırdı. Girdiği ortama heybetiyle girer, doğrularını kalemsiz kazırdı akıllara. Ve Sezin'in bildiği tüm doğruları silip kendi doğrularını yazmaya kararlıydı. ★ "Bende iki sevdanın ucu, bucağı yok, Kaza. Gönlümü almışım elime, ikiye bölmüşüm; sonu, sınırı olmayan iki sevgi sığdırmışım o iki parçaya." "Neymiş onlar?" "Biri vatan, diğeri sen." ★ KURGU, VATAN İÇİN CAN VEREN, MİLLETİNİ KORUYAN ASKERLERİN HATIRASINA YAZILMIŞTIR. GERÇEK ASKERİ OLAYLARDAN VE BİLGİLERDEN BAĞIMSIZDIR. DURUMLAR, OLAYLAR VE YERLER DEĞİŞTİRİLEREK YAZILMIŞTIR. KURGU GERÇEKLİĞİ TAMAMİYLE YANSITMAZ.

İntikam ateşi yüreğine düşen küçük bir kız çocuğu. Ailesinin kanını yerde bırakmamak için çabalayan bunun sonucunda çok şey feda eden güçlü bir kadın. Yedi yaşındayken yaşadığı köye baskın yapılması sonucunda ailesini kaybeden Umay yıllar sonra intikam almak için ela gözlerinin sahibi olan kişinin karşısına çıkar. İntikam yolunda adım adım ilerlerken hayatına giren yeni insanlarla gerçeklere kavuşur. Bir aile kaybederken yeni bir aile edinir. Çıktığı bu yolda intikamın en çok kendisini yakacağını bilmeden adım atar. Oysaki önünde onu bekleyen yalanlar, ihanetler ve daha fazlası vardır. Peki asıl gerçekler yüzüne vurduğunda intikam almaya devam edebilecek miydi? BU KURGUDA GEÇEN OLAY VE MEKANLAR BİRER HAYAL ÜRÜNÜDÜR. GERÇEK OLAYLARLA HİÇBİR BAĞLANTISI YOKTUR. BU HİKAYE TÜM ŞEHİTLERİMİZE VE UNUTULAN ŞEHİTLERİMİZE İTHAFEN YAZILMIŞTIR. Hayallerini yaşatmak isteyenlere...

Efsun Zorlu; atandığı Urfa'da mecburi hizmetini yapan tıp fakültesinden yeni mezun, çiçeği burnunda bir hekimdir. Daha mesleğinin ilk günlerinde, henüz on sekizine yeni girmiş bir hastanın intihar vakasıyla karşı karşıya kalır. Hastasının vücuduna bırakılan izler onu adım adım kendi geçmişine götürürken, geleceğini aniden tanımadığı insanların dudakları arasında bulur. Asla geçmemiş geçmiş, verilmiş sözler, kurtarılan hayatlar, doğrultulan namlular, yalanlar, fermanlar ve aşk. Devrim gibi bir kadın, Urfa'nın göbeğinde destan gibi bir sevdanın koynunda bulur kendini. Koca düzene baş kaldırıp o düzenin minnet ettiğine yenilmekse ne aklının ne de kalbinin kabulüdür. *** "Ağlarsam ölürüm." derken sesim düz, çoktan kabullendiğim bu gerçeği ilk defa dile getirişime rağmen sakindi. Çoktan. Saatlere dökülürdü ama bana şehirler aştıracak kadar çok gelen o vakit. Vücudumun ağrısı ruhumun sancısının çok altındaydı. Onun gözleri bende olsa da ben boşluğa odaklanmıştım. Üzerimde olan bakışlarının ağırlaştığını hissettim. Fetih bana çok ağır bakıyordu. Sırtıma yüklenen çuvallar biraz daha bel bükmeme sebep oldu. "Neden," dediğinde ne dediğimi çok iyi anlamış da yersiz bir sorgulayışa bürünmüş gibiydi. "serçe misin sen?" Kaşlarım hafifçe havalandı, başımın ağrısı belirginleşti. Uzun süreden sonra ona bakan ben oldum. Söylediği şeyin altındaki anlamı yakalamaya çalışıyordum ama buna çok uzaktım. Bunu anladı ve dudakları kıvrılacak sandım. Halbuki gülümsemeye çok uzaktık. "Serçeler," yüzünü hafifçe yüzüme yaklaştırdı. "Ağlayınca ölürlermiş. Bu yüzden mi bunca zamandır gözlerinin kuruluğu?" Bu konuşmadan sonra onun serçesi olacağımı, hatta olduğumu bilemezdim. Tıpkı bu topraklarda serçeyi öldürmenin kadını ağlatmak olduğunu bilmediğim gibi.

"Masalda da gerçekte de kalbi olmayan bütün kızların adı Gökçen'dir..." . . . Kapak: @birkadehsevgi- 🦋🖤

[tamamlandı] Bakışları yere odaklıyken duyduğu kahkaha seslerine kulaklarını tıkamak istedi. Yağız öksüz değildi ancak en çok bugünlerde hissediyordu annesinin yokluğunu.

[tamamlandı] "Görüyor musun bakışlarını," dedi kulağıma doğru. "Kuduruyor." Buraya nasıl düşmüştüm bilmiyordum. "Gözlerindeki tehlikeyi görüyor musun diye sordum," dedi omzumu sıkarak. Yutkunarak başımı salladım. "İşte senin bu adamın döllerinden olmana imkân vermiyorum çünkü pısırığın tekisin. Sırf ceza alacaksın diye yaşıtından dayak yemeyi kabullenen, gücünü hiçbir şekilde kullanmayan korkak birisin." Omzuma attığı elini tutarak tiksinircesine vücudumdan uzaklaştırdım. Ondan ayrılıp yerimde doğruldum. "Senin döllerinden olabilirim çünkü sen de bir boka yaramayan korkak herifin tekisin, değil mi baba?" • 'Bazı yerlerinde mantık hataları bulunmaktadır, anlayışınızı diliyorum. Keyifli okumalar.'

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

"bir araba korna çalıyor, sen annen sanıyorsun ağlıyorsun. hala kimse okşamıyor saçlarını, kıyamet kopuyor da sen ölmüyorsun." texting/düzyazı,gay kurgu