568 yıl önce ayrıldılar ve günümüze kadar bir araya gelemediler.. Drakula sevdiği kadını tanımıştı. Ama kadın? "Bir aşk hikayesi" serisinin 2. Kitabıdır. Tamam farklı karekter ve kurgu ile. Bu kitapta hiçbir din, dil, ırk ve, tarih ile dalga geçilmemiştir. Tamamen kurgu bir yazımdır..

Bu kurguda argo, küfür ve yetişkin içerik barındıran sahneler bulunmaktadır. ●○●○● "Beni sokmaya çalıştığın kalıpta olmadığımı sen de ben de gayet iyi biliyoruz." Ne kast ettiğini gayet net anlamıştım sanırım. Ona sürekli abi dememi kast ediyordu. "Üstelik ben de seni uzun süredir o kalıpta görmüyorken," gözlerimin tam içine bakarken kısık sesle tamamladı cümlesini. "Birbirimizi kandırmanın alemi yok." Bir elini başımın yanındaki duvara yaslayıp iyice sokuldu bedenime. "Ya sen yanlış görüyorsan, ben seni tam olarak o kalıpta görüyorsam?" Yüzünü boyun girintime yaklaştırmasıyla elini yaslamadığı taraftan duvar ile arasından çıkmak için hamle yaptım. Diğer elini de duvara koyarak engel oldu bana. "Senin aksine bedenin o kadar dürüst ki Betül, inkar etmelerinin hiçbir önemi yok artık." Ellerimin her ikisini de ince gömleğin altındaki sert bedenine bastırarak kendimden uzaklaştırmaya çalıştım. Milim kıpırdamadı tabi ki. "Yanlış görmüşsündür." Başını boyun girintimden çıkardı. Dudaklarını aniden anlıma bastırdığında şok içinde kaldım öylece. Ani hareketiyle kapanan gözlerimi bir süre sonra dudaklarını anlımdan çekse de açmadım. "İnkar etmekte serbestsin Betül ama ben az önce adımın yazılı olduğu yere dudaklarımı bastırdım," demesiyle daha sıkı kapadım gözlerimi. Sonra beni öylece bırakarak koridorun sonundaki odasına girdi, gözlerimi açmasam da uzaklaşan bedeninden ve kapı sesinden anladım. Elimi anlımda gezdirirken şapşal gibi gülümsedim kendi kendime. Annem hep kaderimizin avuç içimizde yazdığını, alnımızda da kaderimizdeki adamın adının yazılı olduğunu söylerdi. ○●○●○● #Genelkurgu 5# 24 Temmuz #Romantizm 5# 15 Ağustos #Aşk 4# 11 Ekim #Gençkurgu 5# 21 Ekim #Mizah 1# 27 Ocak

"Ben..." diye kekeledim avcumun içinde tuttuğum künyeyi bırakıp geriye çekilmeye çalıştığımda. "Asya," diyerek tuttu elimin üzerini. Künyesini tutan ben, benim elimi tutan Yavuz'du şimdi. "Sen de hissediyor musun?" "Neyi?" dedim kısık çıkan sesimle. "Bunu," dedi bakışlarını ikimizin arasındaki zaten çok az olan boşlukta dolaştırarak. "Çekiliyorum sana, görmüyor musun? Elim uzak dursa gözlerim, gözlerim uzak dursa nefesim karışıyor sana." Cevap veremedim ancak bir cevap beklediği de söylenemezdi. İkimizde aramızdaki bu çekimi hissediyorduk. Yoksa ne ben durduk yere onun kafasını karıştırırdım ne o benim. Ortada söze dökülmemiş saf duyguların gücü hakimdi ve biz o an buna boyun eğdik, kabullendik. "Yavuz..." diye fısıldadım adını. Kara gözleri nasıl bu kadar aydınlık olurdu aklım almıyordu. "Doğru söylüyormuşsun." O neyi der gibi bakınca avcumun içinde tuttuğum künyeyi daha sıkı kavradım. Sanki tenimi yarsın, kanıma karışsın istercesine. "Karışanın yalnızca kafam olmadığını..." Künyeyi asıldığımda aramızda kalan o küçücük boşluğu da yok ettim ve hiç düşünmeden benim için aralanan dudaklarının arasına sızdım.

Daha yeni yirmi dört yaşına girmiştim bir telefonla beni aradıklarında. Evet bir sokak vardı, hayır bir yol vardı. O kadar ıssız dı ki tek bir ev, tek bir ağaç, tek bir lamba yoktu. Soğuk ve yalnızdı yol. Kimsesizdi. Yolun başında kimse çıkmadığında, sanmıştım ki beni yolun devamında bekliyorlar. İlerledim onları bulacağımı sandım, bulamadım. Yolun sonunda beklediklerini söyledim kendime, yolun sonuna kadar gittim. Hayır, bulamadım. Hayır ben bulamadım değil, onlar yoklardı. Hiç olmamışlardı. İşte o zaman anladım bir insanın bir insana merhem olamayacağını. Bir insan kendisinden başka kimseye merhem olamazdı. Ama evet, buna bende dahil olmak üzere herkes herkese yara olurdu. Yarasız kul utanırdı yaralı yaradandan. Kimsesiz çocuk özenirdi ailesiyle yaşayan tilkiden. Kül yok olmayı dilerdi denizin hiçliğinde. Kanatları kırılan her insan mahkumdu rüzgarın kaderini belirlemesine. Kanatları yanan her insan ise, mahkumdu küllerini bir arada tutmak için çabalamaya. - - - Umarım burada her duyguyu beraber yaşayabiliriz. Hepinize şimdiden iyi okumalar diliyorum ve son bir cümle söylemek istiyorum. İKAL'i okurken lütfen müzik dinlemeyin, kitabın içindeki müziği bulmaya çalışın, hatta ve hatta bırakın o müzik sizi bulsun.

Yolun sonuna gelmiştim. Ölecektim.. Kurtaracak kimsem yoktu. En acısıda vedalaşacağım biri, ailem, sevdiğim, arkadaşım yoktu. Gözlerim arkama döndü. Hava kararmaya başlamıştı. Etraftan hayvanların sesi geliyordu. Bir umut kulak kesildim. Belki bir adım sesi bir tekerlek sesi duyardım. Yoktu. Kelime-i şehadet getirmek istiyordum. Ama dudaklarımı aralayacak kadar dermanım yoktu. Ayrıca susuzluktan dilim damağım kurumuş ve dudaklarım birbirine yapışmıştı. Akan gözyaşlarımı ellerimle dudaklarıma sürdüm. Önce saçlarım şimdi gözyaşlarım. Nasıl bir çaresizlikti bu? Gözlerimin kapandığını hissettiğimde oturduğum yerden gökyüzüne baktım. Turuncu en sevdiğim renkti. Bu detay önemsiz biliyorum. Gökyüzünde bir tane bile kuş uçmaması garipti değil mi? Nefes almaya çalıştım. Gözlerim kapanmadan önce son duyduğum şey 'komutanım' sesiydi. 31 Mayıs 2023'te yazılmaya başlanmıştır. 30 Temmuz 2023'te yayımlanmaya başlamıştır.

Yaşadığı döneme göre sıradan genlere sahip olan bir melezin geyik avlarken Alfalar'ın Alfası ile mühürlendiğine inanır mısınız? Peki ya dönüştükten sonra başına gelenler? Önce Luna ilan edilip daha sonra kendine sürü bulması, bir Alfa'ya ruhunun bir kısmını verip emri altına alması ve düşman sürüyü kendine bağlaması. Bu hikaye Alina Andra Malin'in hikayesi. Gerçek güçleri gizli bir melez ve güçleri bu melez ile açılan bir Alfa... Amestec: Melez Devamı kitapta!! Yayınlanma tarihi: 12.07.2022 Tik Tok; x_evrenn İnstagram; x_evrenn #1 Kurtadam: 06.09.2022 #1 Luna : 14.09.2022 #1 Melez : 17.09.2022

"Ruhun ruhuma vurgun, bedenin bedenime mahkum, canın canımla bütün alfa. Söyle bu kadar aitlik olur mu ? " dedim. Alfanın cevabı gecikmedi. "Ömrün ömrüme bağlı, kaderin kaderime yazılı, bedenim bedenine muhtaç, ruhum ruhuna mühürlü lunam" dedi. Ama Nefilim bunlardan daha önce demişti ki " unutma gecenin kızı ben seninim sende sadece benim..."

Kitaplarımın çalınması kopyalanması halinde hukuki işlem başlatılacaktır. Askeri kurgudur. Gece yarısı sevdiği adam tarafından dağ başına teröristlerin inine bırakılan liyan eker. Karakola gitmek için o yoldan geçen üsteğmen cihan dağkır Sonun, sonum Sonum, solun... #komedi 1. Sıra /19.12.2023 #kalp 1.Sıra /22.12.2023 #acılar 1. Sıra /06.03.2023 #gençkızkurgu 1.Sıra /02.04.2024 #sevgilim 1. Sıra / 13.05.2024 #aşk 49. Sıra / 26.05.2024 #sevda 2. Sıra/ 27.05.2024 ©Tüm hakları saklıdır. Mahkum hisler adlı ilk ve tek kitaptır.

Çekirdek ile kolanın tadı, 1.55'lerin yeri ayrı. *** Başlangıç tarihi: 26.03.2019

Cinayet bir işdir gerisi bir hiçtir grubuna eklendiniz! "Bu kadar bildirimlere seni boğan kim acaba Afra?"hoca sert bir sesle söylediğinde 'işine bak hocam" demek istedim tabi çıkmadı bu sözler ağzımdan. Sınıfdan gülme sesleri gelirken ağızlarına çakmamak için zor tutuyordum kendimi. Yalan üretmem lazım hemen şimdi! Çalış kafa çalış! "Şey hocam.." gözlerim ekrana takıldığında gördüğüm yazıyla birlikte aklıma dahi bir yalan geldi. "Annem eti çıkart demişti, bende unuttum o yüzden sinirlenmiş birazcık.. evet" tek nefese söylediğim sözlerden sonra herkes bir an da gülmeye başlarken hoca kafasını olumsuz anlamda sallayarak umutsuz bir vaka olduğumu belli etti. Bir cinayet grubuna neden böyle yazılır! *** ✨#1 Aksiyon 28.08.2023